ก่อนจะเปิด...หน้าต่างบานแรก

       “หน้าต่างบานแรก”เมื่อเปิดออกเราจะเห็นทัศนียภาพที่สวยงาม ภูเขาเขียวขจี ดอกไม้สีสันสดใส อากาศบริสุทธิ์ ก็เหมือนกับชีวิตมนุษย์ในวัยหนุ่มสาว ที่ยังไม่เคยผ่านเรื่องราวอันเลวร้ายมาก่อน จึงเกิดความผิดพลาดขึ้นได้ โดยเฉพาะเรื่องการชิงสุกก่อนห่าม ของวัยรุ่นไทยในปัจจุบัน จนเกิดเป็นปัญหาที่ไม่สามารถแก้ไขได้ ได้เพียงแต่ยอมรับและปรับตัวให้เข้ากับสภาพที่เป็นอยู่ เมื่อเวลาผ่านไป ก็ต้องเปิดหน้าต่างบานที่สอง บานที่สามไปเรื่อย ๆ เพื่อรู้จักโลกและชีวิตมากยิ่งขึ้น

         

          นวนิยายเรื่อง “หน้าต่างบานแรก”ถูกสร้างสรรค์ จากนักเขียนซึ่งมีนามปากกา กฤษณา อโศกสิน, “กัญญ์ชลา”, “สไบเมือง” ชื่อจริง คือ สุกัญญา ชลศึกษ์ ศิลปินแห่งชาติสาขาวรรณศิลป์ พ.ศ. ๒๕๓๑ เจ้าของรางวัลซีไรต์ ประเภทนวนิยายคือ ปูนปิดทอง (๒๕๒๘)  เป็นบุคคลที่ชอบอ่านหนังสือมาตั้งแต่เด็ก ๆ เช่น นวนิยายของ ป.อินทรปาลิตพร้อมทั้งชื่นชอบในผลงานของรุ่นพี่ในโรงเรียนราชินี จึงเกิดแรงบันดาลใจให้อยากเขียนหนังสือ โดยเขียนเรื่องสั้นเรื่องแรกชื่อว่า ของขวัญปีใหม่ในนามปากกา “กัญญ์ชลา” และเขียนนวนิยายเรื่อง วิหคที่หลงทางใช้นามปากกา กฤษณา อโศกสิน เป็นครั้งแรก

         

          “กฤษณา อโศกสิน” นักเขียนที่อุดมด้วยลักษณะวรรณศิลป์และสุนทรียภาพของการสร้างสรรค์วรรณกรรม พร้อมทั้งได้นำหลักธรรมทางพระพุทธศาสนา จารีตประเพณีอันดีงามของไทยเข้ามาประกอบในการสร้างสรรค์ผลงานด้านวรรณกรรมต่าง ๆ จนได้รับการยอมรับจากประชาชนและวงการวรรณกรรม การันตีได้จากการได้รับรางวัลมากมาย และในปี พ.ศ.๒๕๕๔  นวนิยายเล่มนี้ได้รับคัดเลือกเป็นหนังสืออ่านนอกเวลาระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายของกระทรวงศึกษาธิการอีกด้วย

          “หน้าต่างบานแรก”เป็นเรื่องราวของ “ฉายา” หรือ “ฉาย” เกิดในครอบครัวที่อบอุ่น พ่อแม่ของเขาทำงานเป็นข้าราชการ เขาเป็นลูกชายคนเดียว กำลังศึกษาอยู่มหาวิทยาลัย เป็นเด็กเรียนเก่ง เรียบร้อย ใช้ชีวิตตามประสาวัยรุ่น จนเขาได้พบกับ “หนึ่ง” หญิงสาวอายุ ๑๖ ปี ทำให้ชีวิตเขาเปลี่ยนไป ซึ่งหนึ่งไม่ได้เรียนหนังสือ เพราะทางครอบครัวมีปัญหา จึงหนีออกจากบ้านมาอยู่กับฉายา

          ในช่วงแรกฉายาและหนึ่งรักกันมาก จนเขาพลาดทำหนึ่งท้อง พ่อและแม่ของฉายาไม่พอใจที่ฉายาทำตัวเหลวไหลซึ่งเขาไม่เคยเป็นมาก่อน เมื่อเวลาผ่านไปหนึ่งท้องโตขึ้นเรื่อย ๆ ในความเป็นวัยรุ่นซึ่งมีอารมณ์หงุดหงิดง่าย และชอบทำตามใจตัวเอง เธอจึงไม่เชื่อฟังคำสอนของแม่สามี ไม่ให้ความเคารพ ทั้งยังทะเลาะกับฉายาบ่อยครั้ง จึงทำให้ครอบครัวของฉายาไม่มีความสุข

          เวลาผ่านไป เมื่อหนึ่งคลอดลูกทำให้ครอบครัวดูมีความสุขอีกครั้ง พ่อและแม่ของฉายารักหลานมากจนลืมเรื่องเลวร้ายของหนึ่ง แต่ไม่นานหนึ่งก็เบื่อที่ต้องเลี้ยงลูกอยู่บ้านจึงออกหางานทำ ต่อมาเธอได้มีแฟนใหม่ ทำให้ฉายาเสียใจมากเมื่อรู้ความจริง เขาจึงเข้าใจว่าก้าวแรกที่เราเลือกตัดสินใจเองไม่ได้สวยงามเสมอไป อาจจะผิดพลาดแต่ก็สามารถแก้ไขได้ในก้าวต่อ ๆไป

          นวนิยายเล่มนี้เป็นเรื่องที่สะท้อนสังคม ในเรื่องการชิงสุกก่อนห่ามของเด็กวัยรุ่น โดยผู้เขียนมีการผูกปมให้กับฉายาและหนึ่ง ซึ่งเป็นเด็กวัยหนุ่มสาว อยู่ในความคึกคะนอง เมื่อรักใคร่ชอบคอกันก็ลงเอยด้วยการมีเพศสัมพันธ์ โดยที่ผู้หญิงไม่มีความรักนวลสงวนตัว และไม่มีการป้องกัน จึงทำให้เกิดปัญหาที่ตามมาคือ การตั้งครรภ์โดยที่ไม่พร้อม ทำให้ปัญหาตกไปอยู่ที่พ่อแม่หรือผู้ปกครองที่ต้องเลี้ยงดู เพราะตนเองยังเรียนไม่จบ ไม่มีงานทำ จึงไม่มีเงินที่จะสามารถเลี้ยงดูเด็กที่จะเกิดมาได้ ซึ่งจะเห็นได้ในสังคมไทยทุกวันนี้ ที่เด็กและเยาวชนตั้งครรภ์ก่อนวัยอันควรเป็นจำนวนมากขึ้น อาจเป็นปัญหาเนื่องจากสภาพครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์ คือพ่อกับแม่แยกทางกัน สภาพความเป็นอยู่ทางสังคม เช่น อยู่ในสถานที่อโคจร การอบรมสั่งสอนของแต่ละครอบครัว จึงทำให้เกิดความแตกต่างของเด็กแต่ละคน ในเรื่องนี้ได้ให้ข้อคิดมากมายเกี่ยวกับการใช้ชีวิตของวัยรุ่นที่ควรจะฟังคำสั่งสอนของผู้ใหญ่บ้าง เพราะท่านอาบน้ำร้อนมาก่อน และท่านหวังดีกับลูกเสมอ การเชื่อตามคำโบราณที่กล่าวไว้จะคอยเตือนสติให้เรารู้จักคิดให้รอบคอบก่อนที่จะทำอะไรลงไป เพราะเมื่อไม่มีสติก็จะทำเรื่องที่มันผิดพลาดได้ง่าย และสิ่งที่พลาดนั้นอาจเป็นตราบาปในใจเราตลอดชีวิต

          นวนิยายเรื่องนี้ มีการดำเนินเรื่องโดยแสดงการกระทำผ่านตัวละครต่าง ๆ โดยเฉพาะการกระทำของฉายาและหนึ่งซึ่งเป็นตัวละครหลัก มีลักษณะเป็นตัวละครหลายมิติซึ่งเป็นตัวละครที่สมจริงตามธรรมชาติ เพราะมีทั้งความดีและความเลวอยู่ในตัว ตัวละครทุกตัวของนวนิยายเล่มนี้เป็นตัวละครที่สมจริงทุกตัว จึงส่งเสริมให้การดำเนินเรื่องเป็นไปอย่างสมจริง และเป็นธรรมชาติ บทสนทนาในเรื่องนี้สะท้อนความรู้สึกนึกคิดของตัวละครออกมาได้เป็นอย่างดี เช่น “หนึ่ง” เป็นคนที่มีนิสัยก้าวร้าว บทสนทนาของเธอจึงเป็นคำพูดที่ดูไม่สุภาพ แม้จะพูดกับผู้ใหญ่

“ไข่ ไข่ ไข่ ใครจะกินลง” (หน้า ๖๓) ซึ่งเป็นคำพูดที่กระแทกกระทั้นไม่มีความอ่อนโยนเลย เนื้อเรื่องดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง เป็นเรื่องที่อ่านง่าย สามารถเดาเนื้อเรื่องได้ว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น เพราะเป็นโครงเรื่องที่นำมาจากสังคมที่พบเห็นได้ทั่วไปในปัจจุบัน คือ เริ่มต้นด้วยการรักกัน มีลูกด้วยกัน สุดท้ายก็จบที่การเลิกกัน เพราะความไม่พร้อมของทั้งสองฝ่าย ซึ่งในปัจจุบันเราจะเห็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว หรือคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยวที่อายุยังน้อยอยู่เป็นจำนวนมาก ฉากและบรรยากาศในเรื่องส่งเสริมให้เรื่องนี้น่าอ่านเพราะ ผู้เขียนได้ถ่ายทอดสถานที่ในเมืองกรุงที่ผู้คนต้องตื่นแต่เช้านั่งรถเมลืไปทำงาน ส่งผลให้เห็นความเหนื่อยล้าของพ่อแม่ฉายาจากการทำงาน แล้วต้องกลับบ้านมาเจอเรื่องที่ทำให้ทุกข์ใจอีก ทำให้ผู้อ่านเข้าใจสถานการณ์ได้เป็นอย่างดี ทั้งยังมีการปิดเรื่องที่ลงตัว มีความสุข เพราะคนที่เป็นพ่อและแม่ของฉายา เมื่อได้เห็นหน้าหลานก็หายโกรธลืมเรื่องร้าย ๆ และฉายาเองก็เป็นพ่อที่ดีให้กับลูกได้ แม้จะเลิกกับหนึ่งแล้วก็ตาม เรื่องนี้จึงเป็นนวนิยายที่น่าสนใจ เหมาะสมกับเด็กและเยาวชน ซึ่งควรเอาเรื่องนี้มาเป็นอุทาหรณ์ในการใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาท

          นวนิยายสะท้อนสังคมที่ให้ข้อคิดดี ๆ จากการอ่านเรื่องนี้มีมากมาย เรียกได้ว่าเป็นนวนิยายที่มาความครบรส มีทั้งทุกข์ สุข เศร้า เหงา ปะปนกันไป ทั้งยังมีองค์ประกอบในการเขียนนวนิยายที่ครบเครื่อง การที่ผู้อ่านได้รู้จักนวนิยายเล่มนี้เป็นเรื่องที่ดี เพราะสามารถนำไปเป็นสิ่งเตือนสติในการใช้ชีวิต โดยการไม่ชิงสุกก่อนห่าม และก่อนที่จะ...เปิดหน้าต่างบานแรก ก็ควรต้องเชื่อฟังคำสั่งสอนของผู้ใหญ่ เราจะได้ไม่ทำผิดพลาดในสิ่งที่ไม่อยากให้เกิด แล้วหน้าต่างบานแรกจะสวยงาม แต่เมื่อกาลเวลาผ่านไป ทุกอย่างย่อมเปลี่ยนแปลงไปตามธรรมชาติ หน้าต่างบานที่สอง บานที่สามอาจจะไม่ได้สวยงามเสมอไป โลกนี้ยังมีอะไรมากมายให้เรียนรู้ และทุกสิ่งมันขึ้นอยู่ที่ตัวเรา คือ “เราเป็นผู้กำหนด”