ความรู้สึกของแวงเลิศ

31 สิงหาคม 2563

วันนี้เป็นวันจันทร์ ครูยุ้ยเข้าสอนในรายวิชา ภาษาอังกฤษ (เพื่อการสื่อสาร) ห้อง ป.5/1 ครูพานักเรียนอ่านเนื้อเรื่องภาษาอังกฤษสั้นๆ แล้วให้นักเรียนทำใบงาน ครูสังเกตเห็นบนโต๊ะของแวงเลิศเต็มไปด้วยหนังสือวิชาอื่น กระดาษ A4 ที่ถูกฉีกเป็นชิ้นเล็กๆ เท่าขนมชั้น แวงเลิศนำกบเหลาดินสอขึ้นมาเหล่าดินสอ และพับกระดาษเล่นอยู่อย่างนั้น ครูยุ้ยจึงเดินเข้าไปหาแวงเลิศที่โต๊ะ พร้อมกับพูดว่า “แวงเลิศไหนสมุดวิชาครูยุ้ยคะ ไหนหนูเอาขึ้นมาแล้วเขียนวันที่ แล้วมารับกระดาษใบงานกับครูเร็ว” ครูพูดด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มและเข้าใจเขา แวงเลิศเก็บของทุกอย่างลงใต้โต๊ะ แล้วนำสมุดวิชาภาษาอังกฤษ (เพื่อการสื่อสาร) ขึ้นมาเขียนวันที่… และเขียนงานครั้งที่… ตามลำดับ

จากนั้นแวงเลิศค่อยๆ ลุกแล้วเดินมาที่โต๊ะครูเพื่อรับใบงานไปติดใส่สมุดแล้วทำ ครูยุ้ยถามแวงเลิศว่า “หนูทำใบงานได้ไหม” แวงเลิศไม่ตอบครูยุ้ย แต่เม้มปาก แสดงความไม่แน่ใจ ครูยุ้ยจึงช่วยอธิบายว่าทำอย่างไร แวงเลิศพยายามทำด้วยตนเองจนเสร็จ จากนั้นค่อยๆ เคลื่อนที่มาส่งครูอย่างเชื่องช้า ครูยุ้ยเริ่มตรวจสมุดของแวงเลิศในขณะที่แวงเลิศยืนรอรับสมุดของตนเองอยู่ ครูยุ้ยตรวจงานแวงเลิศถูกหมดเลย พร้อมกับกล่าวชมว่า “แวงเลิศเก่งมากเลย ทำแบบฝึกหัดที่ครูยุ้ยให้ถูกหมดเลย เก่งมากๆ ครั้งต่อไปทำส่งแบบนี้อีกนะครับ” แวงเลิศไม่พูดอะไร แต่สีหน้าของแวงเลิศดูภาคภูมิใจและมีรอยยิ้มน้อยๆ ที่มุมปากของเขา คำพูดของครูคงจะทำให้หัวใจดวงน้อยๆ ของเขาพองโตเป็นแน่แท้…

เมื่อแวงเลิศตรวจสมุดเสร็จแล้ว ก็ค่อยๆ เดินไปนั่งที่เก้าอี้ของตัวเองอย่างสงบเสงี่ยม ครูยุ้ยจึงตรวจงานของเพื่อนๆ ในห้องต่อไป จนหมดชั่วโมง เมื่อสิ้นสุดการเรียนของวันนี้หลังเลิกเรียนแวงเลิศมารอครูยุ้ยหน้าห้องพักครู เพื่อนำจดหมายมาให้ครูยุ้ย พร้อมกับรอยยิ้มและท่าทีที่เขินอาย บิดตัวไปมา ครูยุ้ยรับจดหมายแล้วเปิดอ่านอย่างตื่นเต้น ในจดหมายเป็นภาพหลอดความรู้สึกที่เป็นเหมือนแคปซูลตั้งขึ้น พร้อมทั้งมีข้อความเขียนว่า “ครูชมผม ผมก็รู้ศึกดีขึ้น ถึงครูยุ้ย หลอดความรู้ศึกของผม ความรู้ศึกอยู่แค่ครึ่ง ตอบ….” แวงเลิศเขียนคำว่าตอบ ไว้ให้ครูตอบเพิ่มเติมเต็มให้เขาได้รู้ถึงความรู้สึกของครู ก่อนที่ครูจะตอบครูได้แก้คำผิดให้เขาก่อน แล้วจึงตอบไปว่า “ครูดีใจที่แวงเลิศรู้สึกดีขึ้นนะคะ แล้วครูก็อยากให้ความรู้สึกดีเต็มหลอดเลยค่ะ” จากนั้นครูเอากระดาษจดหมายคืนให้แวงเลิศ ในตอนเย็นแวงเลิศได้มารอครูยุ้ยให้สอนเสร็จและปล่อยนักเรียนกลับบ้านในชั่วโมงสุดท้าย พร้อมทั้งจดหมายอีกฉบับหนึ่ง ในจดหมายนั้นเขียนว่า “ถึงครูยุ้ย พอครูตอบกลับมาผมรู้สึกดีขึ้น รู้สึกดี 85% หลอดความรู้สึก ความรู้สึกอยู่กว่าๆ แล้วครูล่ะรู้สึกยังไง” แวงเลิศรอกระดาษคำตอบจากครูอยู่นาน เขานั่งรอตรงระเบียงหน้าห้องเรียน เนื่องจากครูต้องดูแลการกลับบ้านของนักเรียนห้อง ป.5/4 เขามาด่อมๆ มองๆ ครูอยู่หลายครั้งว่าเมื่อไหร่ครูจะตอบจดหมายของเขาสักที จนเขาเหมือนจะรอไม่ไหว เดินเข้ามาพูดกับครูยุ้ยว่า “ครูครับตอบจดหมายของผมหน่อยครับ ผมจะกลับบ้านแล้ว” ครูยุ้ยนึกขึ้นได้เลยพูดว่า “อ๋อ ได้จ้าได้ เดี๋ยวครูตอบให้นะคะ” แวงเลิศแสดงสีหน้าตื่นเต้นดีใจพร้อมทั้งเขินอายมาก ในข้อความที่ครูเขียนตอบในจนหมายคือ “ครูอยากให้แวงเลิศตั้งใจทำงานทุกวิชาเลยนะคะ” แล้วครูก็วาดหลอดความรู้สึกดีที่เต็มหลอด แล้วส่งจดหมายให้แวงเลิศ เขาจึงกลับบ้าน

ครูดีใจที่เขารู้จักเรียนและถ่ายทอดความรู้ของเขาออกมา โดยเฉพาะความคิดสร้างสรรคของเขาในการบรรจงวาด “หลอดความรู้สึก” ครูหวังว่าแวงเลิศจะตั้งใจทำงานทุกวิชานะคะ