โรงเรียนแห่งนี้

นั่งทบทวนความหลังเมื่อครั้งก่อน...ครูพร่ำสอนวอนวาทไม่ขาดสาย

ต้องซื่อสัตย์หาญกล้ายืนท้าทาย...มุ่งมั่นหมายผดุงความถูกต้อง

วัยประถมค่อยๆผ่านแบบเชื่องช้า...ความทรงจำเจิดจ้าในเจ้าของ

ฉันเดินสู่สังคมอย่างลำพอง...หวังสืบสานถูกต้องจากตีตรา

ฉันโลดแล่นท่ามกลางสังคมใหญ่...ยิ่งนานวันเหมือนใจจะกังขา

ความซื่อสัตย์กล้าหาญยืนกรานมา...ดูเหมือนจะด้อยค่ากว่าอยู่เป็น

อยากจะฆ่าก็ฆ่าอย่างถูกต้อง...แบ่งพื้นที่ครอบครองจัดสรรเห็น

พิทักษ์สิทธิ์พวกพ้องให้อยู่เย็น...ซื้อกฎหมายเด็กเล่นข้าวแกงกัน

ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์เจ้าของร้าน...ชายชาญชาติทหารร่วมลงขัน

นักการเมืองเจ้าสัวฮั้วหมุนกัน...ประชาชีกันฟันตากแดดฝน

คุณครูครับช่วยขยับหลักสูตรใหม่...หลักสูตรที่ผมอยู่ได้ไม่สับสน

เอาตัวรอดท่ามกลางสังคมคน...มิต้องนั่งฉงนเสียเวลา

วิชาการเอาตัวรอดในสังคม...วิชาการชื่นชมคนเลวบ้า

วิชาเลี่ยงกฎหมายสบายอุรา...วิชาบ้าบาตรใหญ่ใต้ไกปืน

วิชาการไหลลื่นยามอับจน...วิชาโบ้ยเลวล้นใส่คนอื่น

วิชาหลอกสังคมคนชมชื่น...วิชาที่ไม่ต้องยืนอย่างซื่อตรงฯ

๖ สิงหาคม ๒๕๖๓

๐๘.๓๐ น.