…ตอนเช้ามีข่าวโทรทัศน์แจ้งเตือนวันนี้มีพายุฝน…เห็นลุงออกไปโรงรถหลังบ้าน…เราเองก็ต้องมีอะไรทำ…จะนั่งสบายอารมณ์คงไม่ได้…คิดอะไรไม่ออก…รีบออกไปเอาผ้าพลาสติกคลุมกอ Peony หน้าบ้านที่กำลังบานเต็มที่…เวลาผ่านไป…แดดออกเจิดจ้าแล้ว…โล่งใจ…ปีนี้ลมฟ้า อากาศแปรปรวนมาก…วันอังคารที่แล้วAlberta มีพายุTornadoes เข้าถึง4ลูก…โชคดีที่เกิดขึ้นไกลจากเมืองCalgary และไม่ได้สร้างความเสียหายใดๆ…แต่ตอนที่ได้รับสัญญาณเตือนนั้นน่ากลัวมาก…มีเสียงสัญญาณ และส่งข้อความมาที่โทรศัพท์มือถือ …และยังส่งสัญญาณมาที่Alarm กันขโมยอีกดังสนั่นทั่วบ้าน…ลุง และป้าก็ช่วยกัน Check ประตู หน้าต่าง บ้าน โรงเก็บของ และโรงรถ…ต้นPeony ตอนนั้นดอกยังตูมทั้งต้นไม่น่าห่วงเท่าไหร่…แต่ก็คลุมผ้าพลาสติกให้…คิดถึงเรื่องการส่งเสียงสัญญาณ…ก่อนหน้าก็เคยมีส่งสัญญาณเตือนระวังฆาตกร…หนีมาจากที่อื่นคาดว่าจะเข้ามาที่เมืองCalgary…มีรูปภาพส่งมาด้วย…เห็นหน้าตาทำให้ยิ่งกลัวเข้าไปใหญ่…ต่อไปนี้วิถีชีวิตที่เรียบง่าย เริ่มเปลี่ยนแปลงไปแล้ว…ความปลอดภัยในชีวิต และทรัพย์สิน…ต้องขึ้นอยู่กับการปฏิบัติตนของตัวเราเอง…เป็นอันดับแรก…ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนอย่างแท้จริง
Some 20 years of living ‘in the bush’ has taught me a lot of ways to be ‘independent’ from many ‘social and urban systems’ (fashion, water supply, tradesmen and ‘social networks’). We have learned to repair refrigerators, dams, driveways, roofs, cars, tractors, trees, fences, old computers, …). We have learned to read signs and predict eventualities (rains, floods, fires, cyclones, droughts, people and government policies - in response to certain crises, and so on).
Life is a never ending classroom ;-)
Thank you for your comment.