บาปบุญ มูนมัง กรรมบังตา (บทกวี กลอนอ่านอีสาน)
บาปบุญ มูนมัง กรรมบังตา
๏ อย่าหลง ลืมเวียกเค้า ของเก่ามีมา ท่านเนอ
ตั้งแต่ บรรพซนพา......อุตสาห์สรรค์สร้าง
เป็นมูนมัง คลังค้ำ.......จำรูญคูนค่า
จนโลกา ซ่าซ้อง.........เยินย้องยกยอ แท้ใด
๏ หลาย พอ ศอ พ่อสู้..ปูปลูกผลาหาร
ผลงาน งามไพศาล.....สั่งสอนซวนซี้
ผิมี ภูมิภัยฮ้อน...........เป็นโพธิ์ไฮฮ่ม
คนหลาย คลายทุกข์ม้ม โหมสู้ต่อมา ดีแหล้ว
๏ โอนอ เมื่อปิตาลับหล้า เหลือมิ่งมูนมัง
ทังอสัง- หาริมทรัพย์..นับอนันต์นองล้น
อีกผล พาสอนฮู้.........หลายอันพันหมื่น
ยั้งยืน บุญพ่อสร้าง..เทินท้อนศรัทธา คนแหล้ว
๏ ส่วนบุตรา เมื่อได้....สมดั่งปองหมาย
มรดก หลวงหลาย......สุขสบายไปหน้า
ลืมว่า การทำสร้าง......บารมีดอมพ่อ
ลูกดี ควรคึดพ้อ..........คงไว้ซั่วกาล นานนอ
๏ หน้าที่ สานสืบให้....แข็งแก่นกิจจา
กอปร เมตตา จาคะ....ศรัทธานำน้อม
พระธรรม ถือทอมตั้ง..ปณิธานทงเที่ยง
บ่อ่วย เอียงเกี่ยงหนิ้ง แนมถ้าแต่คน อื่นนอ
๏คอบว่า คองคิดค้น ของเก่าดีดน มาแหล้ว
คนแดนดิน................ปิ่นสมัยใจฮู้
คันผู้ ครองมูนล้น........ลังเลลืมคิด
เผลอจิต หลงฮากเหง้า ปลายสิส้วยอ่วยลง เบิ่งแหล้ว
๏ คาแต่ สรงเสบซ้อน..ซอนบ่อนสรวลเส
หยังสิ พาพังเพ...........พิษภินทนาฮ้อน
ไฟราค ฮานฮอนไหม้..ใผนอมามอด
เขาสิ ถอนถอดฮื้อ.......วือถิ้มป่าดง บแหล้ว
๏ แต่คัน คงเวียกเค้า..ของเก่ามูนมัง นั้นนา
ครั้งแต่ บรรพซน.........ฝึกฝนพาสร้าง
จึ่งมี ทางหวางเว้น......อวสานสูญสาป
เป็นแต่ กรรมบาปกั้น บังให้บ่เห็น ถ้อนเนอ๚ะ๛
บุญมา ภูเม็ง ๑๘ มิ.ย. ๒๕๖๓
มูนมัง : น. มรดก
(บทกวีพื้นบ้านอีสาน จากสาส์นลึบให้สูญ. นิตยสาร ทางอีศาน 99, ก.ค. 63).
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น