ขอโทษ!นะปูน

สุดท้ายก็ตัดสินใจ ความคิดว่าง่าย เห็นเขาทำน่าจะทำได้ เอาเข้าจริงก็ทำไม่ได้(อีกแล้ว) ขนาดวัยหรือประสบการณ์มาจนขนาดนี้ และทั้งที่ตระหนัก แถมบอกทั้งลูกและลูกศิษย์อยู่บ่อย "ชีวิตนี้ไม่มีอะไรง่ายดอก" อย่างนี้นี่เองที่ใครๆมักพูดว่า "ชีวิตต้องเรียนรู้ตลอดชีวิต(Lifelong Learning)"

เลี้ยงเปียกปูนกับขนมปัง นอกจากเพื่อความเพลิดเพลินด้วยความชอบแล้ว อีกใจหวังจะได้ขายลูกของเปียกปูน ถ้าครอกละ 8-9 ตัว ตัวละสี่ห้าพัน ต้องได้แล้วครั้งละสามสี่หมื่น รวมถึงหวังจะมีรายได้จากขนมปังที่จะเป็นพ่อพันธุ์ที่ดี เพราะมีพ่อแม่ บรรพบุรุษ หรือสายพันธุ์ที่ดี หากผสมได้ครั้งละสามสี่พัน ก็จะเป็นรายได้อีกทางเป็นของแถม

แต่ที่ไม่ได้คิดเพราะไม่รู้ เป็นค่าใช้จ่ายต่างๆ ค่าอาหาร ค่ายารักษาโรค ฯลฯ ซึ่งแต่ละเดือนไม่ใช่น้อย เลี้ยงอยู่ไม่นานก็พอคำนวณได้ รายได้ที่คาดว่าจะได้ คงไม่เหลือเท่าไหร่ ถ้าหักลบต้นทุนแบบละเอียดๆ อีกอย่างที่ไม่รู้จึงไม่เคยคิดมาก่อน กำลัง แรงกาย หรือพลังงานที่ต้องดูแลเค้าเป็นอย่างดีนั้น มีต้นทุนมหาศาล ถ้าไม่เริ่มจากความชอบ ต่อมาเป็นความรัก คงยอมไปก่อนหน้านี้แล้ว

สุดท้ายก็ตัดสินใจ จำต้องยกธงขาว แพ้ความตั้งใจตัวเองแต่แรกอย่างราบคาบ ลำพังดูแม่มันก็หนักหนา ถ้าขืนปล่อยให้ลูกออกมาอีกเป็นขบวน จะทำอย่างไรกัน? คุณภาพชีวิตหมา คุณภาพชีวิตคน ชีวิตที่เนิบช้า สงบ เรียบง่าย ช่วงเข้าสู่วัย ส.ว. จะเกิดขึ้นได้อย่างไร?

ยีนของเปียกปูนจึงถูกมนุษย์ขี้เหม็นอีกคนหนึ่ง มนุษย์ผู้ยุ่งกับธรรมชาติไปแทบทุกเรื่อง ตัดตอน..มิให้ส่งต่อไปสู่รุ่นลูกรุ่นลูกรุ่นหลานอีกต่อไป..

ขอโทษ!นะปูน

[เพชรน้ำหนึ่ง]

-สวัสดีครับ-ตัดตอน….-ที่บ้านไร่ตอนนี้มีอยู่ 4 ตัว เฝ้าบ้านและรับแขกอย่างเป็นมิตรครับ

[ธิ]

ใส่ใจดูแลดีที่สุดต่อไป. ส่งกำลังใจนะคะอาจารย์ … สุข ๆ กับสุนัข. และ วัย สว.

[ธนิตย์ สุวรรณเจริญ]

สงสารขณะเค้ายังไม่รู้สึกตัวดีจากฤทธิ์ของยาสลบครับ คนหนอคน..อย่างเรา?

ขอบคุณมากๆครับ!

[ธนิตย์ สุวรรณเจริญ]

คุณภาพชีวิตที่ดีของเค้าและของเรา พยายามหาเหตุผลที่ดีอธิบายให้ตัวเองฟังครับ..

ขอบคุณมากๆเลยครับ!