#ขอขอบคุณ#ทุกสิ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิต


สิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตที่ต้องกล่าวถึงนั่นคือ...พ่อและแม่ที่เป็นผู้ให้กำเนิด ทำให้ชีวิตนี้..ได้พบเจอครูบาอาจารย์ที่เฝ้ารอและคอยมาทั้งชีวิต และที่ขาดไม่ได้ ผู้เขียนต้องขอขอบคุณ #โรงพยาบาลสวนสราญรมย์ สถานที่ทำงานของผู้เขียน ขอบพระคุณ #นายแพทย์พงศ์เกษม ไข่มุกด์ และเพื่อนกัลยาณมิตรทุก ๆ ท่านที่ผ่านเข้ามาในชีวิต หากไม่มีท่านในวันนั้น.. ผู้เขียนยังไม่รู้เลยนะครับว่า.... จะได้เจอมงคลของชีวิตในวันไหน?...เมื่อไหร่?... เวลาใด?..(ผู้เขียนคิดต่อนะครับว่า....หากในวันที่เราแก่เฒ่าลงไปแล้ว... เราจะมีโอกาสได้ทำสิ่งต่าง ๆ เหล่านี้หรือไม่...ก็ยังไม่รู้...มันเหมือนกับคำโบราณที่เขาว่าไว้... “ได้เจอไม้งามเมื่อยามขวานบิ่น” เราจะเอาเรี่ยวแรงที่ไหนไปทำ.. เอาเรี่ยวแรงที่ไหนไปสร้างเส้นทางเดินของชีวิต..บนถนนที่ลาดยาวสายนี้

...............................

เหมือนกับลายแทงของชีวิตที่ผู้เขียน....ยากจะปฏิเสธ..

 

..............................

กว่า 10 ปีที่ผ่านมา.. วันนี้..วันที่ผู้เขียนได้นั่งทบทวนเรื่องราวของชีวิต มันทำให้ผู้เขียนเข้าใจได้ครับว่า...ร่องรอยชีวิตแต่หนหลัง ที่นับภพนับชาติไม่ถ้วนนั้น... เราไม่รู้เลยครับว่า...เราไปเจออะไร...ทำอะไร ไปสร้างอะไรหรือสิ่งใดไว้... มากมาย..เอนกอนันต์นับไม่ถ้วน และสุดท้ายสิ่งต่าง ๆ เหล่านี้แหละครับ ที่มันวกกลับมากระทบถึง..ชีวิตของเรา... ชีวิตที่เราต้องเจอ....ต้องเผชิญสิ่งต่าง ๆ เหล่านั้น...บนโลกที่แสนงามใบนี้ ...

....................

สิ่งนี้เองที่ทำให้ผู้เขียนเข้าใจในบริบทของชีวิตมากขึ้น และสิ่งต่าง ๆ เหล่านี้...ช่างสอดคล้องและตรงกับความเป็นจริงในคำสอนของพระพุทธองค์ มันยากเหลือเกินครับ..ที่เราจะปฏิเสธ



เมื่อน้อมใจด้วยความเชื่อและศรัทธาในคำสอนของพระพุทธองค์แล้ว ทำให้ผู้เขียนรู้ว่า..ชีวิตที่เหลืออยู่นั้น มันหดสั้นลงมากเหลือเกินแล้ว และนับจากนี้ อีก 10 ปี.. เราจะทำอะไรดั่งที่ใจของเราหวัง...ใจของเราคิดนั้น มันไม่ได้ทั้งหมดเสียแล้ว

...................

นับจากนี้ต่อไป อะไรก็ตามที่เราทำได้ก็จงทำ ....ซึ่งมันอาจจะมองเห็นแก่ตัวนะครับ..หากใครก็ตาม ที่ได้เข้ามาอ่านเพียงแค่ประโยคนี้ประโยคเดียว....#เพราะสุดท้ายแล้วสิ่งที่เราทำมาทั้งชีวิตของเรานั้น...#เราทำเพื่อตัวของเราเองอย่างแท้จริง

....................

ขอกราบนมัสการ พระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร และพระราชไพศาลมุนี ที่ท่านเมตตาในตัวผู้เขียน ชีวิตนี้เกิดมาแล้ว..ไม่เสียดายเลยครับ..ที่ได้ทำสิ่งเหล่านี้และที่ได้เป็นศิษย์ของท่าน ...ได้รับใช้ท่าน “#พระสุปฏิปัณโณ”

หมายเลขบันทึก: 671321เขียนเมื่อ 19 ตุลาคม 2019 09:07 น. ()แก้ไขเมื่อ 4 เมษายน 2022 23:32 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท