บนวิถีทาง ครู ๓

บนวิถีทาง..ของครู

(๓) เวลาของครู ตอนที่ ๑

---------------------

(คือบันทึกเรื่องราวช่วงหนึ่งของชีวิตครู)

ผมบันทึกนี้หลังจากที่ครูได้โทรศัพท์มาหาผมครับ

ผมกำลังนั่งทบทวนว่าครูเอาเวลามาจากไหน

จึงได้ทำกิจกรรมอะไรได้ตั้งมากมาย

ครูเป็นที่ปรึกษาของผม เมื่อหลายปีที่แล้ว

คำพูดประโยคแรกที่ติดตรึงฝังใจและชวนฉงน ก็คือ

“ เวลาของครูอยู่ที่พวกเธอเสมอ ”

แล้วผมจึงค่อย ๆ เข้าใจ

ครูทุ่มเทเวลาของครูให้กับการทำงาน

นั่นคือการสั่งสอนความรู้ การอบรมบ่มนิสัย

และการติดตามดูแลเอาใจใส่พวกผม

ครูตรงต่อเวลาเสมอในการเข้าสอน ซึ่ง

นั่นทำให้พวกผมไม่ค่อยจะชอบเท่าไหร่

แต่ก็ทำให้พวกผมต้องรีบเร่งเข้าเรียนด้วยความจำใจ

ครูบอกว่าหากเราไม่ตรงต่อเวลาแล้ว

ทุกอย่างในอนาคตก็จะไม่ตรงตามความต้องการของเราด้วย

ผมคงเป็นตัวปัญหาที่ช่วงชิงเวลาของครูเสมอ

ถ้าครูจำได้เด็กชายตัวอ้วน ๆ

ที่ครูต้องคอยติดตามให้กลับมาเรียนในเวลาเรียน

ครูมักจะเสียเวลาอันมีค่าของครูไปกับผม

ผมไม่ได้เกเร แต่ผมไม่อยากเรียนครับ

หลายสิ่งหลายอย่างในชีวิต ไม่ได้สร้างความหวัง

ในการสร้างอนาคตให้กับผม

จนกระทั่งผมพบครูที่ปรึกษา คือครู

ในครั้งแรกที่ผมหนีเรียนไปนั่งที่ริมทะเลหลังโรงเรียน

ครูตามไปจนเจอและเสียเวลาของครูเพื่อนั่งคุยกับผม

และก็มีครั้งต่อมา และต่อมา ผมดึงเวลาของครูมามาก

ตอนนี้ ผมรู้ว่าครูคงยิ้มที่มุมปากเหมือนเคย

และกล่าวคำซ้ำคำเดิมว่า “ เวลาของครูอยู่ที่เธอเสมอ ”

ผมยังคงเสียใจกับเวลาที่ครูเสียไป

กับการติดต่อเรื่องต่าง ๆ ของผม

ผมไม่ได้จบพร้อมเพื่อนร่วมรุ่น แต่ครูก็สามารถทำให้ผม

จบทันในปีการศึกษานั้น อนาคตของผมจึงได้เดินทางต่อไป

ผมระลึกถึงความเหนื่อยยากของครู

ในการติดตามขอร้องครูในรายวิชาต่าง ๆ

เพื่อให้ผมได้เรียนแก้และเรียนซ้ำ

ผมยังจำได้ที่แม่ของผมเข้าไปร้องร่ำเพื่อขอบคุณครู

ที่สามารถให้ลูกชายของแม่จบการศึกษา

ชั้นประโยคมัธยมศึกษาตอนต้น

และครูก็ได้บอกกับแม่ของผมว่า

“ เวลาของพวกเรา ต้องใช้เพื่อเด็ก ๆ ”

สุดท้ายผมก็เปลี่ยนไป ด้วยการอดทนของครู

และการขอร้องของพ่อแม่ ผมตั้งใจเรียน

ผมต้องการเปลี่ยนแปลง ผมไม่อยากให้เวลาของครูสูญเปล่า

ในความคิดของผมขณะนี้ เวลาเป็นสิ่งที่มีค่าเสมอ

ผมจะกลับมาหาครูอีกครั้ง เพื่อระลึกพระคุณของครู

เพื่อให้ครูได้ชื่มชมกับความสำเร็จของครู

“ เวลาของครูอยู่ที่พวกผมเสมอ ”

ผมใคร่ครวญถึงคำพูดนี้อีกครั้ง หลังจากที่ครูโทรศัพท์มาหาผม

และในที่สุดของการบันทึกนี้ ผมอยากจะบอกครูว่า

“ เวลาของผมที่มีอยู่ขณะนี้และในอนาคต มาจากเวลาของครูที่แสนดี ครับ ”

--------------

ครูอภิเชษฐ ปรางสุวรรณ