เด็กชายอาร์ตี้กับหมีเน่า...
23
ตุลาคม 2551 วันดี.../22ตุล
ขณะที่คนบนฟ้าจัดดอกไม้พวงมาลา แม่กุลก็เริ่มปวดท้อง..สองคนขับรถฝ่าความมืดเข้าไป รพ.ในตัวจังหวัด...แม่ปวดท้องจนแทบทนไม่ไหว สุดท้ายหลังเที่ยงคืนแม่ได้พบกับเด็กน้อยหน้าตาจ้ำม่ำ..ความเจ็บหายไปหมดสิ้น..หนูเกิดมาท่ามกลางความยากลำบาก...พ่อผ่าตัดสมองตั้งแต่หนูอยู่ในท้องแม่ได้ 6เดือน ....ตอนเล็กๆแม่จึงต้องฝากให้ยายเลี้ยงเพื่อพาพ่อไปรักษามะเร็งสมองที่กรุงเทพฯ แต่หนูได้รับความรัก ความอบอุ่นจากแม่พ่อและญาติทุกคนที่ช่วยกันโอบอุ้ม...หนูมีหมี(เน่า)น้อยเป็นเพื่อนคู่ใจตั้งแต่เกิด...จนถึงวันนี้ 10 ปีแล้วยังไม่ทิ้ง...คงเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดช่วงแม่ไม่อยู่ด้วยตอนเล็กๆ ลูกจึงติดมาก...มาถึงวันนี้ พ่อไม่อยู่กับเราแล้ว แต่อาร์ตี้ของแม่ก็เป็นตัวแทนพ่อ(คนบนฟ้า)...แม่เชื่อว่า ลูกชายแม่จะเติบโตเป็นคนดีเหมือนพ่อ ....ขอให้พ่อปิยะมหาราช (ร.5)และพ่อต๋อม คนบนฟ้าทั้งสองจงปกป้องคุ้มครองให้ลูกเดินทางในทางที่ดี ที่ถูกที่ควร ให้แม่ พี่ ญาติๆได้พึ่งพาอาศัย..สุขสันต์วันเกิดครับลูก
ความเห็น (2)
ได้ลูกชายมาเป็นตัวแทนคุณพ่อนะคะ
ผมติดหมอนเน่าและตุ๊กตาเน่าครับ ซึ่งตอนผมเด็กๆตอนอยู่บ้านที่สะเดามีเยอะมากแต่ผมชอบเล่นกับหมอนเน่าและตุ๊กตาเน่ามากเลยครับ ซึ่งตอนนั้นผมเด็กๆพอช่วงตอนเลิกเรียนกลับมาบ้านเนี่ยมานอนเล่นกับหมอนเน่าและตุ๊กตาเน่าของผมก็จะมีหมอนดาวยิ้มกุ๊นขอบสีเขียว,ตุ๊กตาเป็ดใส่หมวกสีส้มและหมอนอิงกุ๊นขอบ Bear Brand สีฟ้าและสีชมพู ซึ่งทั้ง 4 ตัวเนี่ยเอามาวางเป็นชั้นๆและกอดครับ