ดนตรีและเสียงเพลง(2)

---

เคยไหมชีวิตบางเรื่องไม่ได้ดำเนินไปด้วยเหตุและผลแต่มาจากอารมณ์..ถ้าเป็นเด็ก วัยรุ่น หรือเพิ่งเข้าวัยผู้ใหญ่ ทำอะไรตามใจหรือตามความรู้สึกคงไม่แปลกนักด้วยวัยและประสบการณ์ แต่ถ้าขนาดเราๆยังจะเจ้าอารมณ์ หรือบ่อยครั้งเกิดจากอารมณ์มากกว่าเหตุผล อย่างนี้ไม่ธรรมดาต้องถือว่าแปลกคนหนึ่ง(ฮา)

แต่ก็อีกนั่นแหละ! ถ้าตลอดเวลาตึงเป๊ะอยู่กับเหตุและผล ไม่เห็นที่มาที่ไป ไม่สามารถอธิบายได้ก็ไม่สามารถทำเรื่องนั้น คนแบบนี้ก็น่าจะจัดว่าแปลกอีกเช่นกัน

แล้วคนทั่วไปกับความมีเหตุผลควรเป็นอย่างไร คนส่วนใหญ่คงต้องเหตุผลก่อนด้วยกันทั้งนั้น ล้วนต้องไตร่ตรองข้อดีข้อเสีย แต่อย่างไรก็ตามบางเรื่องก็ยังทำแม้ข้อเสียจะมาก หรือทั้งที่ไม่มีเหตุอันควรใดเลยแต่ก็ทำอยู่อย่างนั้น เป็นความพึงพอใจล้วนๆ หรือเป็นเรื่องของอารมณ์นั่นเอง คนปกติหรือคนส่วนมากในสังคมน่าจะเป็นเช่นนี้ ตัวเองก็ใช่..

เป็นครูใหม่เมื่อ 30 กว่าปีที่แล้ว จับพลัดจับผลูได้เล่นดนตรีกับวงครูที่โรงเรียน พี่คนหนึ่งซึ่งเล่นกีตาร์เบสจู่ๆบอกเลิกเล่น เมื่อนักดนตรีขาดพี่ๆในวงจึงชวนเพราะเห็นว่าพอเล่นได้ เป็นครูใหม่ตัวเองหิ้วกีตาร์เก่ามากๆของเพื่อนสมัยเรียนซึ่งให้ยืมแบบให้เปล่าไปด้วย จึงมักวางท่าเล่นโชว์ให้คนอื่นเห็น(ฮา) จริงๆเล่นได้แค่งูๆปลาๆ พอรู้บ้างว่าเสียงเบสของคอร์ดใดอยู่ตรงไหน พี่ๆคงคิดกันดีแล้วว่าไม่มีใครอีกแล้ว(ฮา)

ช่วงเรียนปี 3-4 กีตาร์ตัวนี้เป็นของเพื่อนที่หลายๆคนเล่นเก่งมาก พอเพื่อนวางเราก็แอบจับบ้างถามเอาบ้าง เพลงแรกที่หัดเล่นจากคำแนะนำว่าคอร์ดง่ายคือเพลง“ว.ค.รอรัก” จากนั้นก็“เสียงสวดคาถาภาษาบาลี..” “ชาวนาอาลัย”ของคนด่านเกวียน “ฮิโรชิมา”ของคาราวาน พอสองสามเพลงพวกนี้เล่นได้จบใจเริ่มลำพอง(ฮา)

เพลงแรกที่ซ้อมร่วมกับเพื่อนครูที่ห้องดนตรีเป็นเพลงฝรั่งชื่อ“Because I love you” ตัวเองเพิ่งรู้จักและเพิ่งเคยได้ยิน ต่อมาเป็นเพลงฮิตสมัยนั้นมีท่อนโซโล่ที่มันมากเพลง“ไอ้หิน”ของคนด่านเกวียน นอกจากนั้นที่ร้องเองจนกลายเป็นเพลงประจำตัว เนื่องจากชื่นชอบเนื้อหาสาระซึ่งตรงกับชีวิตจริงดีเป็นเพลง“ข้างถนน”ของคาราวาน เพลงต่อๆมาก็กางหนังสือดูคอร์ดดูเนื้อเล่นตามพี่ๆเขาไปก็พอถูๆไถๆเอาตัวรอดได้(ฮา)

ที่สำคัญเพื่อนครูชายหญิงทั้งนักดนตรีและนักร้องล้วนอยู่ในวัยหนุ่มสาววัยที่อยากรู้อยากลองทำด้วยกันทั้งนั้น การเล่นดนตรีจึงมาจากใจของทุกๆคน นอกจากสนุกสนานแล้วยังทำให้ความเป็นเพื่อนเป็นพี่น้องของพวกเราเหนียวแน่นขึ้น

สองปีกว่าที่เล่นดนตรีอยู่โรงเรียนที่บรรจุ จึงได้ย้ายกลับมาอยู่กับครอบครัว ลูกสาวคนแรกในวัยหกเดือนกำลังน่ารักน่าชัง ด้วยความเคยเล่นเคยซ้อมดนตรีมาตลอดตั้งแต่ก่อนเรียนจบจนมาเป็นครู อาจเสพติด(ฮา)เพราะดูหัวใจตัวเองแล้วร่ำร้องอยากจะเล่นจะซ้อมอย่างที่เคยทำมา สุดท้ายจึงตัดสินใจซื้อกีตาร์ตัวใหม่ในราคาที่ไม่ใช่ถูกๆในสมัยนั้น

แต่ด้วยภาระต่างๆที่มากขึ้นเป็นเงาตามตัว ไม่ว่าจะเรื่องเลี้ยงดูบุตร ไม่นานจากนั้นก็ได้ลูกชายตัวน้อยๆเพิ่มขึ้นมาอีก ไหนจะงานหารายได้เสริม ทั้งเลี้ยงสุกร เลี้ยงโค ปลูกถั่วเหลือง ขุดบ่อเลี้ยงปลาดุก จนกระทั่งไม่ได้ทำตามความอยากตัวเองแม้แต่น้อย กีตาร์ใหม่ไม่ได้ตั้งใจซื้อมาโชว์หรือรอผู้เล่นวันแล้ววันเล่าอย่างเดียวดายแบบนั้นแน่(ฮา)

นึกถึงเรื่องที่ตัวเองไม่เป็นเหตุเป็นผลขึ้นมา อันที่จริงเวลาที่มีเปลี่ยนไปแล้ว ตั้งแต่ย้ายกลับมาอยู่กับครอบครัว ความเอาแต่ใจตัว สนองแต่อารมณ์ความอยากหรือความเคยชินทำให้ละเลยความจริง ไม่คำนึงถึงเหตุผล กีตาร์ตัวนั้นกลายเป็นความสูญเปล่า จะมีประโยชน์อยู่บ้างก็เพียงสนองหัวใจให้อิ่มเอม..

เวลาล่วงเลยมาจนเกือบ 20 ปี(19 กันยายน 2550) การเล่นดนตรีบนเวทีเล็กๆในโรงเรียนร่วมกับพี่อีกคน ซึ่งเป็นกิจกรรมนำเสนอผลงานการเรียนวิชาภาษาไทยของนักเรียนชั้น ม.6 โอกาสเล่นดนตรีในวันนั้นจึงมีความหมายกับตัวเองอย่างที่สุด เนื่องจากเป็นครั้งแรกและครั้งเดียวจริงๆ ถ้านับรวมถึงวันนี้ก็คือ 30 กว่าปี ที่ได้ใช้ประโยชน์จากกีตาร์ที่ลงทุนซื้ออย่างไร้เหตุผล

มิหนำใจ! จนอายุปูนนี้ใช่ว่าจะเรียนรู้หรือเข็ดหลาบ ล่าสุดเมือปลายเทอมที่แล้วตัดสินใจจ่ายเงินค่าสมัครเรียนกีตาร์ออนไลน์ ด้วยความพยายามจะใช้ประโยชน์กีตาร์ตัวนั้น(ฮา) วันเสาร์อาทิตย์ วันหยุด หรือปิดเทอม คงมีเวลาสร้างความสุขด้วยเสียงเพลงที่ชื่นชอบให้กับตัวเองบ้างหรอกน่า! จนแล้วจนรอดผ่านมาเกินครึ่งปี บัดนี้ยังไม่ได้แม้แต่ไปเปิดดูหน้าตาเว็บไซต์สอนกีตาร์นั้นแม้แต่ครั้งเดียว ชื่อผู้ใช้รหัสผ่านที่ส่งมาให้เป็นเอกสารยังคงกองสุมอยู่บนโต๊ะทำงานส่วนไหนไม่รู้จนเดี๋ยวนี้

จึงเข้าใจดีกับความคิดและการกระทำของหลายๆคน ชีวิตนี้ยืนตามเหตุตามผลตรงเผงอยู่อย่างนั้นตลอดเวลา อาจไม่พอสนองความต้องการตัวเอง

บางเรื่องราวหากพลาดพลั้งก็ไม่ถึงกับร้ายแรงอะไร ปล่อยๆให้มันไหลไปตามอารมณ์ความรู้สึก หยุดคิดหยุดไตร่ตรองเสียบ้าง..

ก็ชุ่มชื่นในหัวใจดีเหมือนกัน!

[อ.นุ]

เรื่องดีดี.. ขอบคุณครับ อ. ^_^

[ธนิตย์ สุวรรณเจริญ]

อาจารย์สบายดีนะครับ

ขอบคุณอาจารย์นุมากครับ!