ไปมาแล้วชุมชนที่เรารัก

บันทึกวันนี้จะมาเขียนเกี่ยวกับการออกชุมชนทั้ง4ครั้งในวิาชาชุมชนในบริบทนักศึกษากิจกรรมบำบัด

ออกชุมชนบ้าน ครั้งที่1

1.รู้สึกอย่างไรในการทำกิจกรรมนั้น : ตื่นเต้นมากมากมาก ส่วนหนึ่งเพราะว่าอาจารย์บอกว่าเป็นคะแนน และอีกอย่างคือผู้รับบริการที่ได้ไม่มีข้อมูลคนไข้เลย เป็นคนไข้ใหม่ ถามทางก็ไม่มีใครในพื้นที่รู้จัก มีแค่พี่พยาบาลในรพสตที่รู้จัก ต้องมีการเตรียมตัวอ่านหนังสือไปค่อนข้างมาก เพราะไม่รู้ว่าจะได้รับผู้รับบริการรูปแบบไหน ต้องเก็บข้อมูลให้ได้เยอะที่สุดจึงมาความดึงเครียดพอสมควร5555

2.ได้เรียนรู้อะไรจากการทำกิจกรรมนั้น : การพูดคุยและหาปัญหากในผู้สูงอายุที่อายุมาก เพราะไม่เคยเจอผู้สูงอายุที่อายุมากขนาดนี้มาก่อน (96ปี) และก็ค่อนข้างมีความสามารถดี เป็นความท้าทายอย่างนึงเพราะพอปัญหาไม่ชัดเจนก็ไม่รู้ว่าจะให้การรักษาอะไร เขาไม่ได้เกิดพยาธิสภาพจากการเป็นโรค แต่เกิดจากความอายุมาก และ3โรคหลักที่เป็นการทั่วไป(ความดัน,ไขมัน,เบาหวาน)ทำให้ต้องมีการพูดคุยถามADLกันอย่างละเอียด ถึงจะรู้ปัญหาอื่นๆชัดเจนมากขึ้น เช่น short&long term memory , ปัญหาการปวดหลังของผู้ดูแล

3.จะพัฒนาตนเองอย่างไรหลังจากที่ได้ทำกิจกรรมนั้น : วิธีการพูดคุยกับผู้ดูแล ยังรู้สึกเกร็งไม่กล้าสบตากับผู้ดูแลอยู่ทั้งๆที่ผู้ดูแลก็ไม่ได้ดุ55555 หาวิธีจำหลักการประเมินและมีการเรียบเรียงสิ่งที่ต้องประเมินเวลาเจอผู้รับบริการในแต่ละแบบ

 

ออกชุมชนบ้าน ครั้งที่2

1.รู้สึกอย่างไรในการทำกิจกรรมนั้น : ในครั้งนี้ในทีมมีการพูดคุยเรื่องเคสกันอยู่เสมอ ทำให้มีแบ่งกันและสืบค้นกันมาก่อน รู้สึกมั่นใจมากขึ้นเพราะเตรียมวางแผนกิจกรรมโปรแกรมที่จะให้ไปแบบมีหลายขั้นตอนมีการเตรียมเกรดขั้นตอนไปเผื่อถ้าผู้รับบริการไม่สามารถทำได้ ส่วนตัวสามารถพูดคุยผู้รับบริการได้ปกติและกับผู้ดูแลได้ใกล้เคียงปกติ

2.ได้เรียนรู้อะไรจากการทำกิจกรรมนั้น : วิธีการพูดโน้มนาวใจ เพราะว่าครั้งที่แล้วได้มีการพูดถึงรถเข็ญที่ต่ำหรือการปรับท่าไปแล้วแต่ผู้รับบริการไม่ได้เห็นความสำคัญบอกว่ามันเป็ฯความสดวกสบาย แต่ว่าพอครั้งนี้เรามีการเตรียมปัญหาและชี้ให้เห็นถึงปัญหาที่เกิดขึ้นอย่างชัดเจน ที่มันตรงกับชีวิตประจำวันเขาจริงๆ (เหมือนผู้ดูแลก็ตกใจว่าเรารู้ได้ไงเขาไม่เคยบอก เช่นการติดนอนข้างเดียยไม่พลิก ทำให้กล้ามเนื้ออีกข้างไม่ได้ทำงาน เสี่ยงไหล่หลุด) ด้วยประสบการณ์ที่เราคุยกันทำให้คาดว่าน่าจะมีปัญหา ผู้ดูแลเลยมีความตระหนักถึงปัญหามากขึ้น ให้ความร่วมมือกับกิจกรรมที่นำเสนอไป

3.จะพัฒนาตนเองอย่างไรหลังจากที่ได้ทำกิจกรรมนั้น : การอ่านหนังสือหาความรู้ คิดว่าการมีความรู้มากขึ้น จะสามารถรู้การเป็นไปของโรค อาการความเจ็บป่วย ทำให้อธิบายแบบมีหลักการได้มากขึ้น ไม่ใช่เพียงการคาดเดา

 

ออกชุมชนโรงเรียนคลองมหาสวัสดิ์แผนกอนุบาล

1.รู้สึกอย่างไรในการทำกิจกรรมนั้น : เป็นกิจกรรมที่สนใจและอยากไป ทำให้มีการเตรียมตัวค่อนคข้างเยอะในตอนกลางคืน ตื่นเต้น ดีใจที่จะได้เจอน้องใหม่ๆ ไม่รู้ว่าน้องจะเป็นยังไง กังวลว่าน้องจะดื้อรึเปล่า แต่ว่าพอได้เจอน้องก็สนุกเพราะน้องๆน่ารักพูดคุยได้เชื่อฟัง

2.ได้เรียนรู้อะไรจากการทำกิจกรรมนั้น : เจอเด็กหลายๆแบบ การปรับตัวให้เข้ากับน้องแต่ละแบบ เช่นน้องคนแรกที่ได้เจอพูดเก่งค่อนข้างอยู่ไม่นิ่ง ต้องให้ออกแรงก่อน กับน้องคนที่2ไม่พูดเลยต้องหากิจกรรมมาสร้างความคุ้นเคยก่อน เกิดการคิดแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าค่อนข้างเยอะ

3.จะพัฒนาตนเองอย่างไรหลังจากที่ได้ทำกิจกรรมนั้น : เตรียมตัวเรื่องการประเมินมากกว่า และ พัฒนาต่างๆที่จำเป็นเพื่อการค้นหาปัญหาอื่นๆที่ควรจะรู้

 

ออกชุมชนมหกรรมสุขภาพ

1.รู้สึกอย่างไรในการทำกิจกรรมนั้น : ความรู้สึกหลังจบกิจกรรมเหนื่อยแต่ว่าสนุก ช่วงนี้ก็เป็นช่วงที่งานเยอะแล้วก็นอนน้อย แต่ว่าการที่ได้เจอคุณลุงคุณป้าที่กระตือรือร้น ยิ้มแย้มให้ทุกครั้ง มีการช่วยคุยการถาม ตั้งใจฟังผลการประเมิน  แล้วคุณลุงคุณป้าส่วนใหญ่จะขอบคุณหลังจากที่เราให้คำแนะนำเหมือนเราได้ทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ให้เขามากๆ มันทำให้รู้สึกว่านี้แหละคือคำตอบว่าเราเรียนมาเพื่ออะไร  เพื่อการช่วยเหลือให้คนๆนึงมีความสุขในการใช้ชีวิตให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

2.ได้เรียนรู้อะไรจากการทำกิจกรรมนั้น : ตอนแรกเราเตรียมไปการให้ความรู้ทางวิชา เช่นตามการทำวิจัยพบว่า.... คุณลุงคุณป้าไม่ค่อยเข้าใจกัน เราจึงมีการเพิ่มประยุกต์ไปกับชีวิตประจำวันที่ใกล้ตัว เช่นการพูดถึงการรับรู้ความรู้สึกแบบไม่ใช้สายตา ก็ให้นึกถึงการเดินมาเข้าห้องน้ำตอนกลางคืน  และการพูดคุยที่ไม่เป็นทางการมาก ทำให้เขายิ้มแล้วก็เข้าถึงวิธีสื่อสารให้ความรู้ของเรามากขึ้น

3.จะพัฒนาตนเองอย่างไรหลังจากที่ได้ทำกิจกรรมนั้น : ความอดทน เพราะว่ามีผู้รับบริการเข้ามาตลอดทำให้เหนื่อยบ้างครั้งก็เผลอคิดว่าเมื่อไหร่จะหมด ไม่ได้ยิ้มแย้มรับทุกคนเหมือนแรกๆ