บันทึกของคนชอบหมา

ผมชอบเล่นกับหมาครับ ไม่ว่าหมาที่ไหนก็ตาม.

ถ้าผมเจอหมาของเพื่อน หรือแม้แต่หมาข้างถนน.

ผมจะดีดนิ้วเรียกมัน แต๊กๆๆ

หมาบางตัวก็เชื่อง ก็จะมาเล่นด้วย กระดิกหาง ให้ลูบหัว.

หมาบางตัวก็จะระแวง ทำหน้าไม่ไว้ใจ ...แน่ะรู้อีก.

และหมาบางตัวก็จะแสดงท่าไม่เป็นมิตร.

อาจมีแยกเขี้ยวเล็กๆ แต่แล้วก็หันหลังเดินหนีไป.

.

แต่ไม่มีหมาสักตัวที่กัดผมเลย ไม่มีเลย

ขนาดผมไปดีดนิ้วใกล้ๆ หน้าหมาที่ไม่รู้จัก

มันก็ไม่กัดครับ...

สัตว์เดรัจฉาน มันก็มีสัญชาตญาณระแวงภัยตามธรรมชาติเพียงแค่นั้น

ไม่ทำร้ายกันโดยไม่มีเหตุอันควร

.

ผมย้อนคิดถึงคนบางคน ที่เราเคยคบหา ที่เคยไว้ใจ

กลับแว้งกัดข้างหลังด้วยวาจา

โดยเห็นแก่ผลประโยชน์อะไรบางอย่าง

แล้วยังเสี้ยมคนอื่นให้มาโกรธเกลียดเราได้อีก

เก่งจัง ... หน้าฉากนี่ดูดี๊ดี

ซึ่งเรื่องแบบนี้ หมาทำไม่เป็น

ที่เราเคยเรียนว่า มนุษย์เป็นสัตว์ประเสริฐ

คงต้องเปลี่ยนบทเรียนใหม่แล้วล่ะ

.

กระทรวงศึกษาที่เคารพ

ผมฝากทำบทเรียนใหม่แบบลงรายละเอียดนะ

ว่า มนุษย์ “บางคน” เป็นสัตว์ประเสริฐ

แต่บางคนก็เลวกว่าเดรัจฉาน !

[ยายธี]

เล่นกับหมา หมาเลียปาก.. เล่นกับ สาก ๆตีหัว.. เจ้า ค่ะ..