โดยส่วนตัวผมชอบสร้างแรงบันดาลใจให้ตนเอง โดยการเข้าไปดูสถิติผู้อ่านบันทึกที่เขียนไว้ใน Gotoknow ซึ่งโดยปกติจะมีตัวเลขผู้อ่านอยู่ที่ประมาณ ๑ พันคนต่อวัน ด้วยปริมาณนี้ผมก็มีความภูมิใจมากแล้ว แต่วันนี้ เข้าไปดูสถิติ ปรากฎมีคนอ่านถึง 7,803 คนในวันเดียว ความภูมิใจตื่นเต้น (ตัวตนเด่นเห็นชัดมาก) ใจเราถูกกระตุ้นให้คิดทบทวนว่า เรากำลังเขียน Gotoknow ทำไม
ระลึกย้อนกลับไปไกลๆ พบว่าลึกๆ แล้ววัตถุประสงค์เปลี่ยนไปเรื่อยๆ ดังนี้
- ช่วงแรกๆ เหมือนไม่ค่อยมีวัตถุประสงค์ มาเขียนเพราะสนใจ เป็นสิ่งใหม่
- ทิ้งไปช่วงหนึ่ง ชะตาผันให้กลับมา สนใจและศึกษา KM และจับเอา Role Model (ที่เกิดอีกหลายชาติก็คงทำอย่างท่านไม่ได้) แต่ก็พยายามทำ ... กอปรกับมีงานด้านการศึกษา จึงเขียนบันทึกการทำงานนั้นมาเรื่อย วัตถุประสงค์น่าจะลงสรุปว่า เขียนเพื่อบันทึกประสบการณ์และรายงานไปยังเพื่อนครู .... ส่วนใหญ่ช่วงนี้เป็นบันทึกการเรียนรู้ของตนเอง
- ช่วงต่อมา เริ่มเขียนทุกอย่างที่เป็น "หน้างาน" และ "การณ์อดิเรก" คือ เขียนทุกงานที่อยู่ตรงหน้า (เท่าที่มีเวลาและแรงบันดาลใจ) ... การทำงานเริ่มบูรณาการกับการเขียนบันทึกมากขึ้นเรื่อยๆ ในช่วงนี้ (เขียนได้ ประมาณไม่ถึง ร้อยละ ๒๐ ของงานที่ทำ)
- ช่วงปัจจุบันนี้ ปริมาณงานหรือสิ่งที่ทำและสิ่งที่อยากเขียน มีจำนวนมากกว่าสิ่งที่จะเขียนได้ การเขียนจึงเน้นไปที่การเขียนเพื่อสื่อสารกับคนที่ทำงานนั้นๆ ด้วยกัน เขียนเสร็จส่งลิงค์ลงไลน์หรือเฟสบุ๊คกลุ่ม ตรงนี้น่าจะเป็น CoP บ้างแล้ว (บูรณาการกับงานได้แล้ว) ... และที่สำคัญ การเขียนบันทึกสำหรับผม เป็นการผักผ่อนที่ดีที่สุดวิธีหนึ่ง (รองมาจากการศึกษาสัจธรรมของชีวิต และการเล่นกับลูกๆ)
- เหตุการณ์วันนี้ หากมีคนอ่านต่อวันมากขนาดนี้ บางทีอาจจะมีผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรได้...คือ เขียนเพื่อการเปลี่ยแปลง
ท่านล่ะครับเขียนเพื่ออะไร
ขอขอบคุณและอนุโมทนา ศ.นพ.วิจารณ์ อ.ธวัชชัย และ อ.จันทวรรณ และผู้เกี่ยวข้องกับ Gotoknow ทั้งหลาย สิ่งที่ท่านทำ จะนำสู่การเปลี่ยนแปลงวัฒนธรรม นำคนและชาติเจริญอย่างยั่งยืน ครับ
(๒๐ ก.ย. ๖๑ ตีสองสี่สิบแปดนาที ปรับแก้ไขตอนท้ายของบันทึก ให้ดูมีมานะอัตตาน้อยลง)