ฉัน...วันนี้..กับงานการศึกษา
เผลอแป๊บเดียว จะเดือนกันยายนแล้ว เดือนที่ข้าราชการ
โดยเฉพาะเพื่อน ๆ ของคุณมะเดื่อหลายคน จะเกษียณอายุราชการ
แสนจะยินดีกับเพื่อน ๆ เสียยิ่งนัก....ในจำนวนนี้น่าจะมี
คุณมะเดื่อด้วยนะ...แต่...ยังอีกตั้งปี...กว่าจะถึงเวลาของเรา
จากภาคเรียนที่ ๒/๒๕๖๐ ที่คุณมะเดื่อได้กลับมาสานต่อและ
ก่องานใหม่ให้กับโรงเรียน และเดินไปพร้อม ๆ กับน้อง ๆ
ของโรงเรียน ทำให้งานเดินหน้าอย่างรวดเร็ว ด้วยพื้นฐาน
ในการทำงานของพวกเราที่ ทำงานเป็น " ทีม" มาก่อนแล้ว
จึงทำให้พวกเราสามารถ " ฟื้นคืน" กิจกรรมต่าง ๆ
ทั้งงานสอน และงานเสริมให้กลับคืนมาใหม่ หลังจาก
" หลับ" ไป ๕ - ๖ ปี ทั้ง ๆ ที่ โรงเรียนของเรา
ว่างตำแหน่งผู้อำนวยการโรงเรียนมาตลอดทั้งภาคเรียน
ยอมรับว่า " เหนื่อย" พอดูกับการที่กลับมาฟื้นงานใหม่
ในระยะเวลาที่ เหลืออย่างจำกัด แต่เป็นการ " เหนื่อยตัว"
ไม่เหนื่อยใจ น้อง ๆ ทุกคนสนุกกับงาน จนมีเสียงพูดว่า
" ไม่ต้องมีผู้บริหารได้ไหม" " ไม่ต้องมี ผอ.เราก็ทำงาน
กันได้ สนุกด้วย " แต่...โรงเรียนก็ต้องมีผู้บริหาร..
ภาคเรียนนี้ โรงเรียนก็ได้ต้อนรับผู้บริหารคนใหม่....! ถ้าจะถามคุณมะเดื่อว่า...เป็นยังไงบ้าง
กับ ผู้บริหารคนใม่....ก็....ต้องไม่เหมือนภาคเรียนก่อน...แน่นอน !
สำหรับงานต่าง ๆ ยังคงเดินหน้าต่อไป...แต่...เดินไปแบบ...ลังเล..!
น้อง ๆ บางคน ลังเลต่อการตัดสินใจ เพราะการมีผู้บริหาร อำนาจ
ในการตัดสินใจ วินิจฉัย นั้น อยู่ที่ " ผอ." ซึ่งต่างจากภาคเรียนก่อน
ที่การตัดสินใจ อยู่ที่การพูดคุยปรึกษาหารือกันแล้วลงมัติร่วมกัน
ในงานเดียวกัน เมื่อคนหนึ่งเป็นหลัก คนอื่น ๆ ก็เป็นผู้ช่วย
ช่วยเพิ่มเติมหรือเสริมงานนั้น ๆ ให้ดียิ่งขึ้น...!
แต่...ณ วันนี้ การตัดสินใจต้องขึ้นอยู่กับผู้บริหาร แม้ว่า ท่านผู้บริหารคนใหม่
จะเปิดกว้างให้พวกเราดำเนินการกิจกรรมต่าง ๆ ได้ตามปกติ ตามที่ได้ทำมาแล้ว
ก็ตาม แต่..โดยตำแหน่งหน้าที่ ก็ยังคงต้องรอการอนุมัติเห็นชอบอยู่ดี
อาจจะเพราะความอ่อนล้าของตัวคุณมะเดื่อที่เกิดจากการต้องเร่ง
รีบตัวเองในการทำงานทั้งงานสอน และงานเสริมเพื่อชดเชย
กับการเสียเวลาไปห้าหกปีก็เป็นได้ จึงทำให้รู้สึกล้า...กับงาน
แม้ว่า ผู้บริหารจะเปิดโอกาสให้คุณมะเดื่อทำงานได้อย่าง
ไม่ปิดกั้นโอกาสก็ตาม...แต่..ดูเหมือนว่า..มันไม่เป็นไปตาม
ที่ได้คิด ได้วางแผนไว้...ด้วยข้อจำกัดหลาย ๆ อย่างด้วยกัน
ห่วง....ทั้งน้อง ๆ ครู ทั้งนักเรียน ทั้งชุมชน...อีกเพียง ๑๒ เดือนเศษ ๆ
ที่คุณมะเดื่อจะได้ทำหน้าที่ครู...หลังจากนั้นแล้ว...ทิศทางของการศึกษา
ของโรงเรียนจะเป็นอย่างไร...ผู้บริหารจะสามารถเป็นหลักในการบริหารงาน
ได้หรือไม่ น้อง ๆ ครูจะสามารถรวมกันนำพาการศึกษาและนักเรียนไปตาม
เส้นทางอย่างราบรื่นเพียงใด......
เหนื่อยล้าอ่อนแรงนัก ภาระหนักการศึกษา
ด้วยเหลือเพียงเวลา เพียงหนึ่งปีที่ทำงาน
เพียงหวังได้แต่หวัง ทุกคนยังสมัครสมาน
ร่วมคิดร่วมประสาน การศึกษาก้าวหน้าไป
ความเห็น (4)
บางทีเมื่ออ่อนแรง หน้าที่ ก็กลับกลายเป็นภาระ
สู้ๆ นะครับ
มาให้กำลังใจคุณครูมะเดื่อ .. คิดถึงนะ รู้ยัง!
สวัสดีจ้ะน้องอาจารย์แผ่นดินคงเป็นเพราะ เกือบ 41 ปี แห่งการทำหน้าที่ครูที่พบกับการเปลี่ยนแปลงมากมายและ สารพัดปัญหาแห่งภารกิจที่ไม่มัีวันหมดสิ้นก็เป็นได้นะจ๊ะที่ทำให้อ่อนล้าลงไปมากจ้ะขอบคุณที่ยังคิดถึงกันนะจ๊ะ
สวัสดีจ้ะคุณดารณีก็คิดถึงมาก ๆ เช่นกันจ้ะคิดถึงทุก ๆ คน ณ ที่แห่งนี้ไม่เคยลืมจ้ะขอบคุณที่แวะมาทักทายนะจ๊ะ