"ความภูมิใจไม่ได้อยู่ในพานไหว้ครู
จะอยู่ในวันที่รู้เมื่อศิษย์นั้นไปได้ดี"
ครูเป็นผู้ที่ให้วิชาความรู้ เป็นผู้ที่คอยชี้แนะทุกอย่างให้ศิษย์นั้นเป็นคนดี
มีเพื่อนคนหนึ่งเล่าเรื่องเกี่ยวกับครูในชีวิตของเขาให้ฟัง ว่า มีครูคนหนึ่งท่านเป็นผู้ที่สอนวิชาเคมี
วันนั้นเป็นวันสอบของเขา เขานั้นนั่งสอบตามปกติ ซึ่งในระหว่างที่เขานั่งสอบอยู่เขาได้ก้มๆเงยๆอยู่ใต้โต๊ะ ครูคนนั้นเลยส่งสัยในตัวเขา แล้วเดินเข้าไปที่เขาแล้วบอกกับเขาว่าอย่าดูโพย ครูส่งสัยว่าในตัวเขาอาจมีโพยในการทำข้อสอบ แต่เขาได้ตอบกลับกับครูไปว่า เขาไม่ได้ดูโพยอะไรเลยความจริงแล้วเขาก็ไม่ได้ดูโพย แต่เขาอยู่ไม่นิ่ง นั้นเลยทำให้เป็นจุดส่งสัยของครู
วันต่อมา ปรากฏว่าครูที่สอนรายวิชาเคมี ได้เข้ามาคลุมสอบเขาอีก เขาก็มีพฤติกรรมแบบเดิม ครูก็เดินไปที่เขาอีกแล้วกล่าวว่า เขาดูโพยอีก เขาก็เกิดความโมโห เพราะในชีวิตของเขา เขาไม่เคยดูโพย หรือลอกของเพื่อน เลยทำให้เขามีปากเสียงกับครูคนนั้น หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป ครูได้เข้าสอนรายวิชาเคมี เขาก็ม่ตั้งใจฟังกับสอ่งที่ครูสอน เพราะเขาเกิดความอคติกับครูไปแล้ว ครูเลยเอ๋ยปากว่าเขา เขาเลยตอบโต้ครูกลับ ทำให้ครูออกจากห้องและยกคลาสไป จากนั้นเขากลับมายังหอพัก มาคิดทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด ซึ่งเขาก็รู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำ เพราะเขาคิดว่า ถึงแม้ครูจะเข้าใจผิดเขา ครูจะว่าเขา จะด่าเขา แต่ทั้งหมดที่ครูทำนั้น เป็นเพราะครูสั่งสอนให้เป็นคคนดี และสิ่งที่ครูเข้าใจผิดเขาก็สามารถอธิบายกับครูด้วยคำพูดที่สุภาพได้ หลังจากนั้นเขาก็ได้ไปขอโทษครู ครูและเขาต่างก็ร้องให้ เขาได้กล่าวคำขอโทษครูหลายครั้ง และครูก็ได้กล่าวกับเขาว่า มิน ครูรู้ว่ามินเป็นเด็กดี และครูก็ขอให้มินเป็นเด็กดีตลอดไปนะลูก รู้ผิดก็มาขอโทษ ครูไม่เคยโกรธมินเลย เป็นเด็กดีนะลูก ซึ่งคำที่ครูได้กล่าวกับเขา "เป็นเด็กดีนะลูก" ยังคงจดจำในใจเขาเสมอ
ไม่มีความเห็น