ประวัติโดยสังเขปการศึกษาของคนตาบอดและวิชาความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมและการเคลื่อนไหว (ORIENTATION & MOBILITY) ซึ่งเล่าเรื่องโดยคุณแฉล้ม แย้มเอี่ยม โทรศัพท์ 0-2895-4383, 0-1812-4790 ในตอนนี้จะกล่าวถึงการเข้ามาของไม้เท้าขาวสู่คนพิการที่เป็นคนไทย
ตอนที่ 4
เนื่องจากการฝึกทหารและการสอนทหารผ่านศึกที่ตาบอดโดยใช้ระบบและหลักการของ
ดร.ริชาร์ด ฮูเวอร์ ในโรงพยาบาลวัลเลฟอร์ด
ได้ผลเป็นที่น่าพอใจอย่างยิ่ง จึงทำให้สถาบันการศึกษาอื่น
ๆ ในประเทศยอมรับ และเปิดสอนวิชา
ความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมและการเคลื่อนไหวในสถาบันของตน
สองมหาวิทยาลัยแรกที่เปิดสอนวิชานี้ คือ วิทยาลัยบอสตัน
และมหาวิทยาลัยมิชิแกน ผู้ที่เรียนจบจากมหาวิทยาลัยบอสตัน
ถูกเรียกว่า Peripatologist
ส่วนผู้ที่เรียนจบจากมหาวิทยาลัยมิชิแกน ถูกเรียกว่า
ORIENTATION AND MOBILITY SPECIALIST
อย่างไรก็ตามผู้ที่จบจากสถาบันทั้ง 2 แห่งนี้
คือผู้ที่ได้รับการฝึกฝนวิชาการทางด้านการสอนให้คนตาบอดเดินทางด้วยเท้า
(SCIENCE OF TEACHING FOOT TRAVEL)
หลักจากนั้น วิชาความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมและการเคลื่อนไหว ได้แพร่ไปยังประเทศต่าง ๆ ทั่วโลก เช่น ออสเตรเลีย อังกฤษ อินโดนีเซีย อินเดีย ญี่ปุ่น เกาหลี มาเลเซีย และสิงค์โปร์ เป็นต้น สำหรับประเทศไทยเรา เคยส่งครูไปอบรมวิชานี้ที่ประเทศสหรัฐอเมริกา อังกฤษ มาเลเซียและอินเดีย
แต่ที่สำคัญที่สุด คือ ในปี พ.ศ.2527 องค์กรความช่วยเหลือคนตาบอดของประเทศเยอรมัน คือ CHRISTOFFEL BLINDENMISSION (C.B.M.) ได้ให้ความช่วยเหลืออย่างเป็นทางการแก่กองการศึกษาพิเศษ กรมสามัญศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ ร่วมกันจัดการอบรมวิชา “ความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมและการเคลื่อนไหว” หลักสูตร 100 วันขึ้นเป็นครั้งแรกในประเทศไทย ระหว่างวันที่ 9 เมษายน 2527 ถึงวันที่ 9 กรกฎาคม 2527 มีผู้เข้ารับการอบรมทั้งหมด 13 คน อำนวยการสอนโดย ผู้เชี่ยวชาญชาวออสเตรเลีย นายโธมัส เจ. แบลร์ (MR.THOMAL J. BLAIR) พร้อมกับผู้ช่วยซึ่งได้รับการอบรมจาก นายโธมัส เจ. แบลร์ ที่ประเทศอินเดียอีก 2 คน คือ นายแฉล้ม แย้มเอี่ยม และนายอดิเรก
