บทกวี : เงากระต่าย บนดวงจันทร์

...

ค่ำลงแล้ว แสงจันทรา ดาราน้อย 

ระยิบย้อย คล้อยเคลื่อน เลื่อนขุนเขา 

มาตาหวาน อ่านกระซิบ หยิบกลอนเรา 

เธอเอื้อนอ้อน เอ่ยเบา ๆ ให้เศร้าอาย 

     กระต่ายน้อย มาเถิดมา จันทร์จะให้ 

     รีบปืนป่าย มาซุก อกอุ่นฉาย 

     ที่นี่มี แสงจันทร์ขาว ดาวกระจาย 

     เตรียมไว้ให้ กระต่ายหาย ที่หมายจันทร์ 

กระต่ายน้อย น้อยใจ ไยมาว่า 

กระโดดได้ ไม่กี่วา หาถึงได้ 

กราบขอโทษ บทกวี วจีไกล 

จะให้ถึง จันทราได้ ไม่มีทาง 

     คงเป็นเพียง กระต่ายเต้น ตนต่ำต้อย 

     ใจดวงน้อย ขอตั้งจิต ใจสว่าง 

     วันชีพ ร้าง ขอให้เงา ที่เบาบาง 

     ไปปรากฎ กำหนดวาง ที่กลางจันทร์ 

มาวันนี้ จากวันที่ วจีเอ่ย 

กระต่ายได้ เชยชิดจันทร์ มั่นดังฝัน 

เป็นเงาใหญ่ ไปแนบชิด สนิทพลัน 

สมดังมั่น ในรักนั้น จนวันตาย 

...

ชยพร  แอคะรัจน์

...