ย้อนนึกถึงวันที่ลูกมาบอกว่า "แม่สอบติด YFU นะ" วันนั้นก็ดีใจ ภูมิใจมาก ยิ่งมารู้ว่าติดที่ USA ที่เกณฑ์การสอบสูงกว่าประเทศอื่น อารมณ์ที่แฝงอยู่คือ แม่ไม่เก่งภาษาอังกฤษ แล้วพื้นฐานเดิมลูกก็ไม่ได้เด็กที่เป็นเด็กที่ได้เกรด 4 วิชานี้เลย แต่ก็ใช้การซึมซับให้ลูกรักภาษาอังกฤษด้วยการให้ดูนิทาน เปิดเพลงที่เป็นภาษาอังกฤษ ให้ฟัง แล้วพาไปเรียนพิเศษแบบที่ใช้เกมสอนภาษาที่ ECC ก็วัดลูกเป็นระยะว่าไม่เครียดนะ ก็เห็นการเปลี่ยนแปลงของคะแนนสอบที่ดีขึ้นเรื่อยๆ เห็นจากการฟังหนังที่เธอแปลให้ฟังได้ แล้วเธอก็ขอไปเรียนภาษาอังกฤษเพิ่มที่ครูสมศรี ก็กลับมาเล่าว่าสนุกดี ...แค่นี้แม่ก็สุขมากล่ะ ไม่นึกว่าเธอไปแอบสอบ YFU มาเมื่อไหร่ ดีใจก็ส่วนดีใจล่ะ
เรื่องมันไม่จบแค่นี้ ...เพราะคุณลูกเอาจริงเธอรอคอยการตัดสินใจของพ่อแม่ว่าจะให้เธอไปมั้ย!!! เครียดล่ะซิทีนี้
ทำไมจะไม่เครียดล่ะค่ะ ข้อแรก เงิน ข้อสอง เธออยู่ม. 6 แล้ว ข้อสาม เธอไม่เคยลำบากเลยเวลาอยู่บ้าน
แต่ความหวังรอบแรกของพ่อแม่ คือ ลำดับที่เธอสอบติดมันแค่ตัวสำรอง ก็อาจไม่ได้ไป อิอิ...
แต่ก็เห่อ มีพวกสละสิทธิ์เยอะอีก จนเธอได้เป็นตัวจริง
ทีนี้คุยเรื่องเงิน เธอก็ยอมให้เอาเงินเก็บของเธอมาใช้ทั้งหมด แถมยอมให้พ่อแม่เป็นหนี้เงินกู้ ทั้งๆที่เธองกมากและไม่อยากเห็นพ่อแม่มีหนี้สิน
เธอบอกว่าพ่อแม่ก็มีทุกอย่างที่ต้องการแล้ว เธอขอบ้างได้มั้ย เลยถามว่า ทำไมถึงไม่สอบก่อนหน้านี้ เธอบอกว่าเธอไม่พร้อม ครั้งนี้เธอคิดว่าเธอพร้อมแล้ว เธอถึงสอบ แล้วภาษาอังกฤษอนาคตจะต้องใช้ เธอขอไปเรียนรู้ที่โน่น ลำบากก็ยอมรับได้ กลับมาซ้ำชั้นก็ไม่เป็นไร เราก็ทักเรื่องแนวคิดเป้าหมายที่คุณลูกตั้งใจไว้ก็อาจไม่ได้นะ เธอก็หยุดคิด แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจขอไป แต่พ่อแม่ ญาติพี่น้องทุกคนรุมล้อมไม่อยากให้ไป....ก็มีเหตุการณ์น้ำตาซึมกันหลายครั้ง
จนวันสุดท้ายที่ต้องตัดสินใจรายงานตัวว่าไป หรือไม่ไป ก็เป็นการตัดสินใจครั้งสุดท้ายของแม่ที่เดินเข้าไปคุยกับพ่อว่า "ให้ลูกไปเถอะ อนาคตของเค้า เค้าเลือกและตัดสินใจเอง อย่างมีการศึกษาข้อมูลจากเพื่อนรุ่นพี่ที่เคยไปมาแล้ว ลำบากก็เดี๋ยวลูกปรับตัวได้เอง" เลยไปเซ็นสัญญากันตอนเที่ยงที่โรงเรียนลูก
ในวันนั้นมองว่าเราจงเชื่อมั่นในสิ่งที่ลูกเลือก และพื้นฐานลูกเป็นเด็กวางแผนชีวิตและรับผิดชอบตัวเองดีมาก พ่อแม่ก็มีหน้าที่สนับสนุนเท่านั้นเอง
ยินดีด้วยครับ
10 เดือนแป๊ปเดียวเก็บเกี่ยวให้เต็มที่ครับ
ขอบคุณค่ะ คุณหมอ ยังสบายดีมั้ยค่ะ ยังคิดถึงคุณหมออยู่นะคะ