๕๖๑..เท่าที่เห็น..และเป็นอยู่..

บ่ายสองโมงครึ่ง..ผมต้องให้นักเรียนกลับบ้าน เพราะเทศบาลนำเครื่องฉีดพ่นควัน มาทำลายแหล่งเพาะพันธุ์ยุง..และป้องกันไข้เลือดออก ฉีดทั่วโรงเรียน ทั้งห้องเรียน ห้องน้ำห้องส้วม ห้องสมุด โกดัง โรงรถ และพงหญ้า...

ควันตลบอบอวลไปหมด..ผมไม่อยากเข้าไปใกล้ ได้กลิ่นน้ำมันที่คลุ้งลอยมากับกลุ่มควัน..อาจทำให้เวียนหัวได้..ปิดห้องเรียน ห้องพักครู..ขังควันไว้ไม่ให้ลอยออกมาง่ายๆ

ผมจะขอความอนุเคราะห์ให้เทศบาลมาฉีดแบบนี้ ปีละ ๒ - ๓ ครั้ง..นับว่าช่วยได้เยอะ..ยุงจะซาๆไป ครูก็ไม่ต้องกังวล..ว่ายุงลายจะมาทำร้ายเด็ก..

นานกว่า..ครึ่งชั่วโมง..กว่าผมจะได้เข้าห้องเพื่อทำงานตามปกติ..เปิดห้องเข้าไป ควันยังมัวๆสลัวไปทั้งห้อง ผมต้องปิดห้องอีกครั้ง..แล้วเดินไปสำรวจรอบอาคารเรียน..

นอกอาคารควันจางหายไปหมดแล้ว..ทิ้งไว้แต่กลิ่นฉุนๆของน้ำมัน แดดยังจ้าแจ่ม ผมเลยถือโอกาสเก็บภาพไปเรื่อยๆ เพื่อรอเวลา..เปิดประตูห้อง..จะได้เก็บของกลับบ้าน..

ภาพ..ที่บรรจงถ่าย..ทำให้ได้คิดว่า..โรงเรียนของเรา สะอาดร่มรื่นตลอด ๒๔ ชั่วโมงจริงๆ มองมุมไหน แม้ไม่อลังการ..แต่เขียวสดใส สว่างไสวอยู่ในสายตา มองแล้วสบายตาสบายใจ..

บางมุม..ร่มครึ้ม เนื่องจากเป็นหน้าฝน ต้นไม้แตกกิ่งก้าน ผลิใบ ให้ร่มเงาและร่มเย็นได้ทั้งวัน ใครมาเวลานี้ จะพูดเหมือนกันหมดว่า..ต้นไม้เยอะดี และไม่ร้อน..

หลายหมื่นโรงเรียนในประเทศของเรา..ที่ปลูกต้นไม้ได้น้อย เพราะสภาพน้ำสภาพดิน..อันนี้ผมคิดว่า..หน่วยงานด้านเกษตรของภาครัฐ..น่าจะเข้าไปดูแลช่วยเหลือ

โรงเรียนบางแห่ง..มีความพร้อมทุกอย่าง ทั้งพื้นที่ดินและน้ำ..แต่ต้องตัดต้นไม้ เพื่อโชว์ความอลังการของอาคารเรียน..อันนี้..ก็เป็นวิสัยทัศน์ของแต่ละโรง..สำหรับผมจะตัดไม้พุ่มสูงใหญ่หน้าอาคาร..คงทำไม่ได้แน่..เพราะอาคารเรียนที่มีอยู่..เก่าเหลือเกิน..

เลยต้องมาเดินดูรอบนอก..จนรู้สึกว่า..โรงเรียนของเรา..ก็สวยเหมือนกัน..แบบเรียบง่าย และเป็นระเบียบเรียบร้อย..สะอาดตา..พาให้น่าอยู่น่ามอง..สบายใจ

จริงๆแล้ว..ผมก็เดินมองทุกวัน ตรวจตราและให้อาหารไก่ เป็ดและปลา..พอเจอแสงแดดจ้า สะท้อนผ่านเงาไม้ ให้ความร่มครึ้ม ปลุกความรู้สึก ให้ผูกพันและอบอุ่นใจ..

หากผมยังรักษาธรรมชาติสิ่งแวดล้อมไว้เช่นนี้..มีเวลามากพอที่จะสร้างสรรค์ต่อไป..เชื่อว่า ครู ผู้บริหารและบุคลากรรุ่นหลัง..น่าจะมีสถานที่ทำงานที่เหมาะสมและลงตัว..สามารถเดินหน้าพัฒนาต่อยอดอะไรต่อมิอะไรได้เลย..

มีคนถามว่า..หนักไหมเหนื่อยไหม..ไม่มีครูผู้ชาย และต้องทำงานหลายอย่าง..ผมบอกว่าไม่เหนื่อย เพราะมันไม่ใช่งานยาก และไม่ใช่งานที่ทำเพื่อเสนอสนองใคร..ทำด้วยใจ ใส่ใจทำไปเรื่อยๆ..ใครไม่เห็นแต่ผมเห็น..พอแล้ว..

นานเข้า..สิ่งที่ทำ จะยั่งยืนและเป็นสื่อ..เครื่องมือการเรียนรู้ เป็นแหล่งเรียนรู้สารพัดประโยชน์ เป้นห้องเรียนธรรมชาติ..ที่เชื้อเชิญให้ค้นหาความรู้และความจริง..

ความรู้..ที่รอการบริหารจัดการให้เป็นระบบ..ความจริง..ที่รอการพิสูจน์ ถึงคำว่า"พอเพียง"..แบบไม่ฟุ้งเฟ้อเห่อเหิม..ย่อมนำความสุขมาให้..สุขกับปัจจุบัน..ที่จะทำทุกวันให้ดีที่สุด

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๑๖ มิถุนายน ๒๕๖๐

[คุณมะเดื่อ]

ที่โรงเรียนคุณมะเดื่อ

ตั้งแต่เปิดเทอมยังไม่มีใครพูดถึง

เร่ืองนี้เลย ทุกบ่ายก็ " กีฬา"