(บันทึก)...การเดินทาง...ครั้ง..สุดท้าย....ในแกลลอลี่ชีวิต. วันนี้
การเดินทาง. ที่ไม่มีคำว่าสุดสิ้น...นั้น. คือการเดินทาง..สู่โลกภายใน...
และ. มันคงเป็น. การเดิน ทาง ของชีวิต..ครั้งสุดท้าย..ใน..แกลลอลี่ชีวิต..วันนี้...
มันเป็นการเดินทางที่เด็ดเดี่ยว..โดดเด่น..เดียวดาย...การเดินทาง. ที่ไม่มีอะไร. ติดตัวไปได้เลย..สักอย่าง..แม้แต่. ตัวตน. ที่ยึดเอาไว้. ...กับ. จิตวิญญาณ.....
ความเห็น (17)
ยายอยู่เยอรมันหรือไทยครับ
คิดถึงๆ
สวัสดีค่ะอ.ขจิต..ยายธีมาเมืองไทยได้สามสี่อาทิตย์แล้วค่ะ..ตอนนี้นอนเล่นอยู่แถวๆ. ทะเลหาดนมสาว. สามร้อยยอด ค่ะ..
มาเที่ยวพักร้อนกันไหมล่ะ..คะ..นัดกันดีมะล่ะ...555อยากเจอๆๆๆ..น่ะค่ะ...
อ้าว ! ยายธีที่รัก
มาอยู่ใกล้ ๆ บ้านคุณมะเดื่อนี่เอง
เลยมาบ้านคุณมะเดื่อไหมจ๊ะ
จะให้คุณมะเดื่อมารับก็ได้จ้ะ
คิดถึงจ้าา
สวัสดีค่ะคุณมะเดื่อ..พรุ่งนี้จะไปนอนที่รีสอรท เขากระโหลก ถึงวันที่สอง..แล้วถึงจะกลับมาที่เดิมหาดนมสาวอีกวันที่สองอยู่ถึงวันที่สิบ..ค่ะ..
ตั้งแต่วันที่สอง..เมษาไปมาเจอกันซิคะ...ถ้าว่างๆ..
จ้าา จะให้คุณมะเดื่อ
มารับไปกุยบุรีไหมจ๊ะ
บอกได้เลยจ้าา
อยู่เขากะโหลกหรือ
หาดนมสาวก็ใกล้แค่นี้เองจ้าา
ต้องได้พบกันนะจ๊ะ
"ไว้อาลัยแด่..คุณ นงนาท สนธิสุวรรณ"....บันทึก..นี้...ฝากไว้..กับทุกๆรูปทุกๆนามแล สรรพสิ่ง..ี่อยู่กับการเกิดดับ ทั้งสิ้น.เทอญ..
". จงเป็นสุขๆเป็นสุขเถิด อย่าได้เบียดเบียน ซึ่งกันและกันเลย อภัยทาน คือทานสูงสุดที่ได้ทั้งผู้รับแลผู้ให้....นิพพานัง.สุขัง นิรันดร..."
สู่สุขคติ..ค่ะ..คุณ นงนาท สนธิสุวรรณ..ทั้งภพนี้แลภพหน้า...ด้วยความอาลัย จาก ยายธี..เจ้าค่ะ
เย้ๆคุณยายมาเมืองไทยแล้ว
ผมต้องนัดคุณยายหลังวันที่ 2 เมษาฯ ผมไปที่ชุมพร 31-1 เมย
เอหรือมาแวะพร้อมพี่ครูมะเดื่อเลย
ผมไปงานพี่ใหญ่วันที่ 28 กับพี่ดร.เปิ้นครับ
ยายอยู่ทีอโรคารีสอทร์ค่ะ 2-9เมษา..ค่ะ..
เสียดายไปงานคุณ นงนาทไม่ได้..ส่งใจไปถึงนะคะ..(พาคนไข้ มาจากเยอรไปพักผ่อน..สู้ความตาย..ค่ะ.)..
Love the pic of a traveller on a bridge - a hat, a shoulder bag, light clothing and a camera. The traveller is incognito - nothing special just a part of the background - and so are many travellers.
Memory fades with time and place. Camera will show a reflection of what it has been forced to remember as long as electricity is available.
"...the dragon is forever, but not so little boy..." (The Beatles)
สวัสดีค่ะ คุณsr..จำเพลง ของคนร้องเมื่อตอนอายุสิบห้าหยกๆสิบหกหย่อนๆ..ชื่อ แพ้ท บูน..เพลงนั้นมีชื่อว่า Love Letter on the Sand...ชีวิต. เราๆ. คงจะมีความหมาย เช่นนั้น. นะ เจ้าคะ...อีตาคนนี้ ชอบกินทุเรียน..ตอนมาเมืองไทย. สมัยนั้น. กินจนจุก. ขึ้นเครื่องกลับบ้านเกือบไม่ไหว......อิอิ...
....การเดินทางครั้งสุดท้าย...มีด้วยกันทุก คน...เตรียมตัวไว้บ้างก็ดี..แม้ว่าจะเอาอะไร..ติดตัวกันไปไม่ได้เลย ก็ตาม..."อาจเพราะชอบแบก..มากกว่า จะไปแบบเบาๆ..สบายๆ...เนอะ..."
.....และอาจ..จะ. หนักหนาสาหัส...ที่จะ..ปลดปล่อย....โบราณเรียก..ตัวนี้..ว่ากรรมเวร..555...
(กำลังเจอะเจออยู่..เลย..ต้องบันทึกเอาไว้..อ่าน..กัน..อ้ะะๆๆๆ)....
สบายดีนะคะคุณยายธี
อรุณสวัสดิ์ จากเมืองไทย เจ้าค่ะ...คุณพจนา..ยายธีสบายดีค่ะ...
Dear ยายธี
We are all travellers. Not many of us can claim to be on the last journey. (With exceptions like the Buddha, and many arahants and Luangta Maha Bua and...)
I myself see many more journeys ahead - each one can be a completely new journey. And that is something I see as an advantage for not being 'enlightened' ;-)
Now I wonder if there are still 'conch' shells (hoi sangh) on the beaches where you are now. The many beaches I visited in Thailand are littered with cigarette buts, plastic bags, bottles, and those cheap thongs. An old friend of mine just came back from Thailand. He said Thailand now is a different country from one he really loved some 10 years ago. What he felt sad about most is 'now services are full of pretense and fake smiles but not a sliver of care - he can see greed through their eyes'. I was shakened by this remark. I hope Thailand 4.0 could see 'some humaninty or Thai-ness in the vision'.
Enjoy your travel ;-)
สวัสดีค่ะคุณsr.
ยายธีกลับมาเมืองไทยอีกหลังจากไปเยอรมันได้สามอาทิตย์....กลับมาได้สองอาทิตย์ คนไกลกาย บอกว่าจะตามมาอีก..เพราะอยากเห็นทะเลก่อนจะตาย...ยายธีไม่ทราบดอกนะ..ว่าเขาจะตายเมื่อใด...สำหรับคนที่เป็น มะเร็ง ขั้นสุดท้าย..แล้วมันเข้ากระดูกจนดำให้เห็น..ผอมลงๆ....
เราไปเดินดูป่าโกงกาง..ที่เขาทำสพานเพื่อให้เดินได้. ไปดูทรากที่พอจะเหลือให้เห็นคือโกงกาง..เห็น ปลาตีนตัวเดียวทั้งป่า. ข้างสพาน..ไม่มีชีวิตให้เห็น. นอกจากในรูปภาพ. และเขาเขียนเล่าไว้...ถึงแหล่งอาหาร..ของ..คน.ที่อยู่ที่เกิดของสัตว์น้ำทุกชนิด..เดี๋ยวนี้..เหลือแต่ความทรงจำ..กับ..สิ่งที่เรียกกัน. ซ้ะโก้ๆว่า..4.0...555555..
น่าจะเป็น0.0..มากกว่ามั้ง..
และแล้วก็เป็น. ตำนาน. ย้อนยุค..บันทึกเล่ากันไป...นะเจ้าคะ...
การเดินทางของ ชีวิต. มีครั้งเดียว..บทจบ. บทเดียวกัน. ..ไม่แตกต่าง...ฟ้าดินเดียว..
น้ำให้ชีวิต..ไฟ..เผาผลาญ..ชีวิต. เมื่อดับ..
กลับสู่. ธาตุ สี่. มี ดิน น้ำ ลม ไฟ...
ไม่มีอะไรเหลืออยู่..รูปปัง อนัตตา. สังขารา อนัตตา
อนิจัง..ทุกอย่างไม่เที่ยงหนอ..สังวร กันไว้เทอญ...
ปูตัวนี้ตายเหลือแต่ทราก ที่เกือบสมบรูณ์ กระดองดูแปลกดี...ไม่เคยเห็นมาก่อน..
ปูเป็นๆที่เคยกิน..เดี๋ยวนี้ขึ้นโต็ตัวละพัน. 5555..กุ้งมังกรตัวละ1600.บาท..ทะเลหาดหัวกระโหลก..สมชื่อ..
ทะเลวันนี้..กับสภาพ..ที่เปลี่ยนไป.....ตามสภาวะสิ่งแวดล้อม..ที่จะกลับคืนสู่สภาพเดิม..ไม่ได้.....คือความสมบรูณ์. เป็นแหล่งอาหาร. ของทุกๆชีวิต บนโลกนี้........ต่อๆไป..