ครั้งที่ 6 วันศุกร์ ที่ 11 พฤศจิกายน 2559 (เรื่อง ใส่เสื้อพื้นเมือง ครั้งแรกในการฝึกสอน )

บันทึกการฝึกสอน

วันศุกร์ ที่ 10 พฤศจิกายน 2559
เรื่อง “ใส่เสื้อพื้นเมือง ครั้งแรกในการฝึกสอน”

อรุณสวัสดิ์เช้าวันศุกร์ของสัปดาห์ที่ 2 ของการฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูกับโรงเรียนแห่งใหม่ที่เราต้องเรียนรู้อะไรหลายอย่างมากมาย แม้กระทั้งการแต่งกายในชุดพื้นเมืองทุกวันศุกร์ที่สะท้อนความเป็นเอกลักษณ์และวัฒนธรรมของคนเหนือ จนบางทีเรารับไม่ทันได้เพียงแต่ยิ้มกับขานรับเท่านั้น
การปรับตัวในครั้งนี้ก็ไม่ได้ทำให้เราลำบากอะไรมากนัก แต่แค่เรายังเรียนรู้งานไม่ได้มากเท่านั้นเอง บางทีความผิดพลาดก็เป็นบทเรียนที่จะสอนให้เรา
เข้มแข็งและไม่ทำอะไรผิดพลาดซ้ำแล้วซ้ำอีก การทำงานบางทีก็ไม่จำเป็นต้องดีไปหมดทุกอย่าง ดีจนไม่มีข้อผิดพลาดก็ไม่ใช่ “ไม่มีใครสมบูรณ์แบบที่สุดจำไว้” เตือนตัวเองให้ขึ้นใจ จากนั้นกลับมาที่การเรียนการสอน วันนี้ไม่มีคาบว่างเลยเพราะต้องสอนแทนครูพี่เลี้ยงและเป็นการสอนในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 – 3 สุดยอดแห่งความยากนาดเนื้อหาวิชาที่ว่ายากแล้วนั้น การควบคุมชั้นเรียนนั้นทำได้ยากยิ่งกว่า โดยในวันนี้การสอนแทนนั้นได้รับผิดชอบในรายวิชา สังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม กับ รายวิชา นาฏศิลป์ ถือวาเป็นการท้าทายความสามารถของเรามากเลยทีเดียว เพราะเราไม่เคยสอนในระดับชั้นมัธยมเลย เป็นเรื่องราวใหม่ของชีวิตจริงๆ และก็เป็นอีกระสบการณ์หนึ่งที่สำคัญและน่าจดจำ ว่าเราต้องหมั่นฝึกฝนและพัฒนาองค์ความรู้ของเราให้มากกว่าระดับประถมศึกษา เพราะเมื่อเราไปทำงานเราอาจจะต้องเจอกับโรงเรียนขยายโอกาสที่มีถึงระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 เราต้องปรับให้ได้และทำหน้าที่ของการสอนให้ดีที่สุดเท่าที่จะสามารถทำได้เท่านี้ก็เพียงพอ ทั้งนี้เรายังโชคดีที่เจอเด็กนักเรียนที่น่ารักและตั้งใจเรียน มุมมองความน่ารักสะท้อนผ่านความเป็นตัวตนเสมอ ใครขยันและตั้งใจเรียนใจก็จะประสบผลสำเร็จ ดังภาพต่อไปนี้

ภาพความตั้งใจก็จะมาพร้อมกับความสำเร็จเสมอ ไม่มีอะไรที่ได้มาง่ายๆโดยที่เราไม่ลงมือทำ