วันที่ 46 คิดถึงแม่และพ่อ (วันที่ 26 กรกฎาคม 2559)

วันนี้เป็นวันที่ตารางสอน..สอนไม่ค่อยหนัก ก็เลยมีเวลาอยู่ในห้องกลุ่มสาระ กลุ่มสาระวิทยาศาสตร์อยู่กับกลุ่มสาระสุขศึกษาและพลศึกษา เราว่าเป็นเรื่องของพรหมลิขิตมาก พวกพี่ ๆ ดูน่ารัก เฟรนลี่ ที่เรียกพี่ เพราะพวกพี่แทนตัวเองว่าพี่ ด้วยวัยที่ใกล้เคียงกัน ทำให้คุยกันได้ทุกเรื่อง สนุกสนาน อาจด้วยหุ่นของเราที่อ้วนกลม เหมือนโดเรม่อน เราเลยมักถูกโดนครูพละแซวว่าเมื่อไหร่จะผอม แต่เราชอบทุกครั้งเลยนะ รู้สึกมีเรื่องให้คุยกัน ครูเขาทักเราก่อน มีประเด็นให้คุยกัน ทำให้เรากล้าที่จะพูดคุยมากขึ้น

ฃ

2 ภาพนี้เป็นภาพที่ถ่ายขณะลงจากอาคารมาจะกลับบ้านค่ะ...ประทับใจทั้ง 2 ภาพมาก รีบนำโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่าย รูปภาพ : พิพิธภัณฑ์ที่มีลมหายใจ ภาพแรกกับภาพที่สอง ความตั้งใจ ความรัก ของผู้หญิง 2 คนนี้เหมือนเดียวกันถึงจะสวมชุดที่แตกต่างกัน คือความรักและเป็นห่วงลูก ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงคิดแบบนี้ แต่เห็น 2 ภาพนี้แล้วคิดถึงแม่ ต้นทุนชีวิตคนเราแตกต่างกัน ตอนเป็นเด็กเราฝันไว้หลายอย่างมาก แต่พอโตมา เหมือนฝันเริ่มจางหาย...เราไม่รู้ว่าจะถึงฝันที่ตัวเองตั้งไว้มั๊ย อยากให้คนข้างหลังสบายและภูมิใจ อยากให้พ่อกับแม่ภูมิใจ และความเหนื่อยก็หายไปเรื่อย ๆ ตามอายุของเราที่เพิ่มขึ้น หนึ่งกำลังใจที่สำคัญของลูกทุกคนก็คือ “พ่อแม่”

อาคารที่คุ้นเคย.. “อาคารดารารัศมี” ความทรงจำที่เกิดในที่แห่งนี้มากกมายนับไม่ถ้วน บางเรื่องราวเราไม่สามารถถ่ายทอดออกมาได้ได้แต่เก็บไว้คนเดียว เพราะบางเรื่องก็ไม่ควรถูกกล่าวถึง ควรเก็บไว้และให้เลือนหายไปตามกาลเวลา แต่บางเรื่องเราก็ควรบันทึกไว้เป็นลายลักษณ์อักษร อยากส่งต่อ และเก็บไว้ในความทรงจำตลอดไป