วันที่ 27 คิดถึงตอนเป็นเด็ก (22/06/2559)

เป็นอีกหนึ่งวันที่ต้องชาร์จพลังตัวเอง วันนี้มีสิ่งที่รออยู่มากมาย อย่างเช่นสิ่งที่ทำในวันนี้ มีอยู่สิ่งหนึ่งที่ทำให้คิดถึงตอนที่ยังเป็นเด็ก ซึ่งในรายวิชาสู่ความเป็นเลิศของชั้น ป.1 ฉันได้รับมอบหมายจากครูพี่เลี้ยงให้สอนเกี่ยวกับเรื่องของการแต่งตัว โดยใช้ตุ๊กตากระดาษให้นักเรียนทำผลงานออกมา ซึ่งจะมีแค่ตัวตุ๊กตาแต่ให้นักเรียนวาดชุดลงไปได้ตามจินตนาการของนักเรียน ผู้หญิงก็ทำชุดผู้หญิง ผู้ชายก็ทำชุดผู้ชายแล้วเขียนชื่อลงไป นำไปติดกับไม้ตะเกียบที่ครูเตรียมให้ เด็กนักเรียนตื่นเต้นมาก และตั้งใจทำกันแบบสุดๆ แต่ละคนวาดชุดและระบายสีออกมาได้อย่างสวยงาม ทำให้ฉันนึกย้อนไปถึงตอนที่ตัวเองเป็นเด็ก ในสมัยนั้นเชื่อว่าเด็กผู้หญิงหลายๆคนต้องเคยเล่นตุ๊กตากระดาษที่เราต้องเป็นคนแต่งตัวให้ ซึ่งจะมีชุดให้เลือกมากมาย แต่ยุคสมัยเปลี่ยนไปแล้ว ตอนนี้หาได้ยากแล้ว ฉันคิดว่าบางทีการเล่นก็สามมารถช่วยให้เกิดการเรียนรู้ได้จริงๆ และในการเรียนการสอนสมัยก่อนนั้น บางอย่างก็ดีและน่าจะลองประยุกต์ใช้กับวิธีการสอนแบบใหม่ คงจะดีไม่น้อยเช่นกัน

และในวันนี้ยังมีเด็กหญิงกัญญาวีร์ ผู้ยิ้มให้ทุกสิ่ง (เด็กพิเศษ) ที่ไม่ตั้งใจทำงานเลย วิ่งเล่นรอบห้อง ฉันเรียกให้มานั่งทำงาน เด็กคนนี้ก็ไม่ทำ จนกระทั่งเด็กชายเกียรติยศเดินเข้ามาในห้องแล้วถือตั๊กแตนมาด้วย เด็กนักเรียนคนอื่นๆก็มามุงดู ฉันก็เลยใช้คำถามกับเด็กเกี่ยวกับตั๊กแตน ซึ่งบางคนรู้บางคนไม่รู้ ฉันจึงอธิบายให้ฟัง แต่มีคนหนึ่งที่ไม่เข้ามาใกล้เลย คือ เด็กหญิงกัญญาวีร์ เขาทำท่าทางเหมือนกลัวมากกว่า ฉันเลยพูดว่าถ้ากัญญาวีร์ไม่ทำงานครูจะเอาตั๊กแตนไปวางไว้ที่กระเป๋านักเรียน พอพูดจบกัญญาวีร์รีบมานั่งทำงาน ประกอบกับมองเป็นระยะๆ มาที่ตั๊กแตนที่เกาะอยู่กิ่งไม้บนโต๊ะครู จนทั่งสุดท้ายเพื่อนๆทุกคนออกไปเล่นแล้ว กัญญาวีร์ก็ทำเสร็จและรีบวิ่งออกห้องไปเล่นกับเพื่อนๆ คงเป็นเพราะตั๊กแตนช่วยไว้ ต้องขอบคุณที่เธอมาได้ทันเวลาพอดีนะ เจ้าตั๊กแตน