โครงการแลกเปลี่ยนเรียนรู้นิสิตผู้ช่วยอาจารย์ (Lecturer Assistant : LA) และถอดบทเรียนการขับเคลื่อนคุณลักษณะนิสิตที่พึงประสงค์ของหมวดวิชาศึกษาทั่วไป (2)
กิจกรรมช่วงบ่าย
หลังจากพักรับประทานอาหารกลางวันกันเสร็จ ช่วงบ่ายเราเริ่มกิจกรรมโดยกิจกรรมนั้นมีชื่อว่า
ผ่อนพักตระหนักรู้ ซึ่งเป็นกระบวนการทางจิตปัญญาที่ผมเชื่อแน่ว่าหลาย ๆ คนคงชอบกิจกรรมนี้แน่นอนเพราะผมก็ตกหลุมรักกิจกรรมนี้อย่างมากมาย กิจกรรมนี้เป็นกิจกรรมที่ให้ทุกคนได้นอนพักอย่างมีสติ และตระหนักรู้ถึงสภาวะจิตของตนเอง พร้อมทั้งเป็นเตรียมความพร้อมที่จะเรียนรู้ในช่วงบ่ายต่อไป
กระบวนการของกิจกรรมนี้ กระบวนกรจะให้ผู้เข้าร่วมนั้งเป็นสองแถว เวลานอนหันหัวเข้าหากัน และนอนในถ้าทางสบายวางตัวให้สบายดีที่สุด กระบวนกรจะเป็นคนนำในการภาวะนา ให้เรามีสติ การรับรู้ของการมีอยู่ของอวัยวะต่างของร่างกาย การให้ร้างกายได้ผ่อนคลาย การส่งผ่านความรู้สึกที่ดีไปยังอวัยวะ
ต่าง ๆ ของร่างกาย กิจกรรมนี้เราจะทำอย่างน้อย 15 – 30 นาที ถือว่าเป็นช่วงระยะเวลาที่พอดีมาก ๆ สำหรับการเตรียมความพร้อมของร่างกายและสมอง หลังจากเสร็จสิ้นกระบวนการนี้แล้วเรามีกิจกรรม
สันทนาการกันอีกเพื่อเป็นการกระตุ้นระบบประสาทกันเล็กๆ น้อยๆ เช่น กิจจกรรม 18 ท่าอรหัน
จับอะไรดีนะ ลมเพ ลมพัด “ กิจกรรมคนชนคน ไหล่ชนไหล่ นิ้วชนนิ้ว เข่าชนเขา ” และกิจกรรมเลขอันตราย ซึ่งผมจะขออธิบายการเล่นกิจกรรมนี้ แค่ 2 กิจจกรรม ซึ่งเป็นกิจกรรมที่ผมมองว่าเป็นกิจกรรมที่เด่นและสอดแทรกประเด็นการเรียนรู้บ้างอย่างด้วย
กิจกรรมคนชนคน ไหล่ชนไหล่ นิ้วชนนิ้ว เข่าชนเขา
การเล่นกิจกรรมนี้จะให้จับคู่กัน กระบวนกรจะมีคำสั่งและข้อกำหนดกฎกติการ คือ คำสั่งที่ต่างกัน ให้ไปทำกับคนใหม่ห้ามซ้ำกัน แล้วคำสั่งเดิมให้กับมาทำกับคู่เดิม เช่น
คำสั่ง
- คนชนคน ให้หันหลังชนกับคู่ตัวเอง
- ไหล่ชนไหล ให้เปลี่ยนไปคู่ใหม่
- นิ้วชนนิ้ว ให้เปลี่ยนคู่ใหม่
- เข่าชนเข่า ให้เปลี่นคู่ใหม่
แล้วถ้าคำสั่งเป็นคำสั่งเดิมก็กลับไปจับคู่เดิมอีกครั้งหนึ่ง และกระบวรกรก็สามารถใส่คำสั่งเพิมได้อีก คำสั่งยิ่งเยอะยิ่งสนุก
ข้อคิดจากกิจกรรมนี้
- เป็นฝึกการฟัง เพราะคนยิ่งเยอะเสียงพูดคุย เสียงหัวเราะยิ่งดัง
- ฝึกสติ
- ฝึกการจดจำ
- การสร้างปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนใหม่
- ฝึกสติ
- ฝึกการวางแผน
- เป็นฝึกการฟัง
- ฝึกการจดจำ
- การสร้างปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนใหม่
กิจกรรมเลขอันตราย
การเล่นกิจกรรมนี้สามารถเล่นได้ตั้งแต่ 2 คนขึ้นไป ถ้าอยากให้สนุกต้อง 5 – 6 คน จะสนุกมาก ๆ กติกาการเล่นกระบวนกรจะกำหนดตัวเลขอันตรายขึ้นมาตัวหนึ่ง แต่ละคนสามารถนับต่อเลขต่อกันได้ไม่เกินสามหลัก เช่น คนที่หนึ่งนับ 1 2 3 คนที่สองนับ 4 5 คนที่สามนับอาจะนับ 6 แค่ตัวเดียวหรือ 6 7 8 ต่อก็ได้ แต่ไม่เกิน 3 หลัก คนที่หนึ่งก็ นับต่อ จนถึงตัวเลขอันตรายที่กระบวนกรกำหนด และคนที่นับเลขจำนวนที่ตรงกับตัวเลขที่วิทยากรกำหนดให้เป็นตัวเลขอันตรายจะโดนทำโทษ
ข้อคิดจากกิจกรรมนี้
หลังจากที่เราเรากิจกรรมสันทนาการกันจนจบกระบวนการแล้วเราก็เข้าสู่กระบวนการเรียนรู้ในรอบบ่าย และกิจกรรมนี้ชื่อกิจกรรม “ไม่มองไม่ยก” เป็นกิจกรรมที่ทางกระบวนกรจะชวนทุกคุยมาพูดกันถึงสภาวะทางจิตใจที่ผนวกกับการทำงานทั้งที่ผ่านมาแล้ว ในปัจจุบันและในอนาคต ว่าส่งผลกับเราเช่นไร
กิจกรรมไม่มองไม่ยก
กิจกรรมนี้กระบวนกรกำหนดให้จับคู่กัน
อุปกรณ์ กระดาษ 1 แผ่น ปากกา หรือ ดินสอก็ได้ 1 ด้าม
กติกา
- ให้มองหน้าเพื่อนที่คู่กัน แล้ววาดรูปหน้าเพื่อนโดยไม่ให้มองกระดาษ
- ในการวาดรูป ห้ามยกปากกาจนกว่าจะวาดรูปของเพื่อนจนเสร็จ
- สลับกันวาดรูปคนละ 1 ครั้ง
- หากมองกระดาษ หรือยกปากกาให้หยุดวาดรูปทั้นที
กิจกรรมนี้กระบวนกรดึงเข้าสู่กระบวนการถอดบทเรียนในเรื่องของกระบวนการทำงาน ทั้งงานกิจกรรม งานอื่น ๆ ที่ทุกคนเคยทำผ่านมาแล้วและโยงไปถึงงานในอนาคต
ข้อคิดของกิจกรรมนี้
- การวางแผนการทำงาน เมื่อเราเปรียบเทียบกระบวนการวาดภาพเหมื่อนการทำงานที่เราจะต้องมีแผนงาน ก่อนที่เราจะวาดรูปหน้าเพื่อน เราเกิดกระบวนทางความคิดในด้านการว่างแผน เช่น เราจะเริมวาดจากจุดไหนก่อน แล้วไปยังจุดต่อไปจนจบกระบวนการ ซึ่งเปรียบเสมื่อนกระบวนการทำงานที่เราต้องมีการว่างแผนกันเป็นขั้นเป็นตอน
- ชีวิต เปรียบเหมื่อนเส้นที่เราวาด เพราะมีจุดเริ่มต้น และจุดสิ้นสุด และในบ้างครั้งเส้นที่วาดก็ไม่สมบูรณ์เหมื่อนชีวิตบ้างครั้งบางคราวก็ต้องเจอปัญหาอุปสรรคเป็นต้น
- ความวิตกกังวล สิ่งนี้เกิดขึ้นกับทุกคน เพราะข้อกำหนดที่กระบวนกำหนดให้นั้นทุกคนไม่เคยทำมาก่อนและรู้สึกกังวนว่าจะทำออกมาไม่ได้ดีตามที่ตัวเองคาดหวังไว้ ซึ่งหากมองไปถึงกระบวนการทำงาน หรือกิจกรรมใหม่ ๆ ที่ตนเองไม่เคยทำและตั้งเป้าหมายไว้มาก แต่ผลงานที่ทำออกมานั้นไม่เป็นไปตามหมายนั้นเราจะมีกระบวนการที่ยอมรับผลที่เกิดขึ้นอย่างไร หรือมีภูมิคุ้มกันกับเรื่อง ๆ มากน้อยแค่ไหน
- ความถ้าทาย นี้เป็นอีกความรู้สึกหนึ่งมีเสียงสะท้อน เพราะสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อนกับสิ่งที่ถ้าทายความสามารถของเรา ผลที่ได้นั้นเป็นตัววัดสักยภาพของตนเอง
ความเห็น (1)
ใช่เลยครับ .... นี่แหละบันทึกที่เราต้องการ ... ขอนำไปเผยแพร่นะครับ