ออกจากเที่ยวป่ากลางเมือง อาจารย์บุ๋มชวนกินกาแฟ ที่อาคารหน้าสถานีรถไฟ ฮาราจุกุ มีป้าย Cat Café เราสนใจจึงขึ้นไปดู โดยต้องขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้น ๔ เขามีบอกราคาค่าเข้าไปเล่น ๒๐๐ เยนต่อสิบนาที แต่ถ้าซื้อกาแฟ คนละ ๓๕๐ เยน เล่นนานเท่าไรก็ได้
คนใช้บริการต้องถอดรองเท้า สวมรองเท้าแตะที่จัดให้ รองเท้าแตะนี้ผ่านการฆ่าเชื้ออย่างดีโดยมีเครื่อง ฆ่าเชื้อรองเท้าแตะโดยเฉพาะ รวมทั้งต้องล้างมือด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อ เข้าไปแล้วก็บริการกาแฟที่เขาชงสำเร็จไว้แล้ว ด้วยตนเอง โดยเอาแก้วกระดาษไปรองจากเครื่อง กาแฟรสธรรมดาๆ
สถานที่ให้บริการจัดสวยงาม เป็นที่นั่งพักผ่อนได้กลายๆ มีที่ให้แมวขึ้นไปนอน และในคนไปลูบ และถ่ายรูป มีแมวอยู่ประมาณ ๑๐ ตัว สีหน้าตาและขนาดต่างๆ กัน แต่แมวมันคงเบื่อส่วนใหญ่จึงนอนหลับ คนไปแหย่มันก็ไม่ค่อยเล่นด้วย
แต่พอมีคนซื้ออาหาร (๕๐๐ เยน) มาเลี้ยงเท่านั้นแหละ แมวก็ตื่น ลุกขึ้นมารับอาหารป้อนกันจ้าละหวั่น ในห้องแมวนี้ รักษาความสะอาดอย่างยิ่ง เราต้องล้างมือก่อน เขาคอยมีคนมาใช้ลูกกลิ้งเล็กๆ ดูดฝุ่น เวลาจะเลี้ยงอาหารแมว ก็ต้องเอาผ้ายางมาปู คนเลี้ยงได้อาหารมาในถ้วยเล็กๆ พร้อมช้อนป้อน แต่แมวส่วนใหญ่จะไม่รอให้ป้อน จะตะกายขื้นไปกินจากช้อน แต่ก็ไม่ถึงกับแย่งกันรุนแรง ไม่มีการกัดกัน หรือขู่กันอย่างสุนัข
ตอนไปเห็น ผมสงสัยว่า ธุรกิจแบบนี้จะอยู่ได้ยั่งยืนแค่ไหน หลังจากไปชม สังเกตบรรยากาศ และวิธีการจัดสถานที่ของเขาแล้ว คิดว่ามีลูกเล่นอีกมากมายที่จะดึงดูดลูกค้า ที่สำคัญคือ ต้องถามความเห็นของลูกค้าด้วย ว่าต้องการอะไร ในบ้านเมืองที่คนเครียดมาก คนที่รักแมว แต่ไปมีมีปัญญาเลี้ยง ก็น่าจะเสียเงินไม่มาก เข้าไปคลายเครียดได้
ผมลองค้นด้วยคำว่า cat café พบเรื่องราวมากมาย ในวิกิพีเดีย ที่นี่ ที่ประเทศไทยก็มี สถานที่ที่เราไปชมวันนี้ชื่อ Mocha Harajukuรูปในเว็บไซต์ของเขาสวยกว่าที่เราถ่าย แต่เราถ่ายได้บรรยากาศกว่า
กลับถึงโรงแรม เวลาเลย ๑๕ น. เล็กน้อย เราเช็คอิน แล้วขึ้นไปพักผ่อน นัดลงมาพบกันเวลา ๑๗.๐๐ น. เพื่อไปหาอาหารเย็นกินด้วยกัน ผมได้ห้อง 615 เป็นห้องปกติ พื้นที่ ๑๐ ตารางเมตร ห้องเล็กแต่สะดวกสบาย พอสมควร
วิจารณ์ พานิช
๔ เม.ย. ๕๙
ห้อง ๖๑๕ โรงแรม Wing International Kourakuen, Tokyo
ไม่มีความเห็น