อยากเฆี่ยนตีพระจุงเบย (บาปไหมหนอ)

เราเองมีความเชื่อเหมือนพระเจ้าตากว่าเราเป็นอย่างน้อยคือโสดาบันแล้ว นานปีมาแล้วด้วย (๕๕) เห็นพระไทยวันนี้เกือบสามแสนรูป อยากจะจับมาเฆี่ยนหลังเสียให้เกือบหมด เหมือนที่พระเจ้าตากทรงกระทำ ที่ซึ่งคนหาว่าท่านวิกลจริต เราว่าไม่นะ ท่านทำเพื่อเป็นการประชดมากกว่า เพราะพระสมัยโน้นเสื่อมมาก ...การเป็นโสดาบันนั้น เราเคยเขียนไว้แล้วว่าไม่ได้สูงส่งอะไรเลย เราก็เป็นแล้ว เพื่อนเราอีกหลายคนก็เป็นแล้ว..สิ่งที่ต้องมีในพระโสฯคือความหมดสิ้นสามประการ

สักกายทิฐิ (ความเห็นว่ามีตัวตน อัตตา ไม่ใช่อนัตตา...ซึ่งเราไม่มีแล้ว หมดสิ้นเรื่องความเห็น)

วิจิกิจฉา (ความสงสัยในพระธรรม...เรายังไม่หมด แต่ก็เชื่อประมาณ ๙๕ ปซ. น่ะแหละ เพราะมันมีคนมาแก้ปรับพตปฏ.ให้ผิดเพี้ยน)

สีลพตปรามาส (การยึดติดในศีลและพรตต่างๆ อันนี้เราหมดจริงๆ ไม่เหลือ พระส่วนใหญ่ยังถือศีลอยู่แลย ส่วนเราน่ะวางศีลแล้ว)

คนแบบนี้เขาเรียกว่าผู้เข้ากระแสธรรมแล้ว ย่อมไหลออกสู่ปากอ่าวสักวันหนึ่งแน่นอน (ยกหางตัวเอง แต่หางมันด้วนแล้วนะ ไม่มีให้ยกหรอก)