ณ ขณะสับสน

ณ ขณะสับสน

เมื่อใดสับสน
อย่าถามตัวเองว่าต้องการอะไรกันแน่
แต่นึกให้ออกว่า
ชีวิตดีๆต้องการให้เราทำอะไรบ้าง

ที่คนเราสับสน
มักจะเพราะมีหลายความอยากที่ขัดแย้ง
อยากเอาใจตัวเอง
แต่ก็อยากเอาใจคนอื่น
อยากมีแบบที่ใจรับได้
แต่ก็อยากให้ใครต่อใครยอมรับด้วย
อยากแช็ตอยากคุยเบาสมอง
แต่ก็๋ไม่อยากทิ้งงานให้ต้องรู้สึกไฟลนก้นทีหลัง
อยากเอาคนนั้น
แต่ก็ไม่อยากทิ้งคนนี้ ฯลฯ

ยิ่งปล่อยให้ตัวเองสับสนแบบรักพี่เสียดายน้อง
ชีวิตคุณจะยิ่งถลำลึกลงไป
ในอารมณ์ฟุ้งซ่านกลับไปกลับมา
ชนิดแยกไม่ออกว่าอะไรสำคัญ
อะไรไม่สำคัญกันแน่
แต่ถ้าแข็งใจ
มีวินัยอยู่ในลู่ทางของความสบายใจยาวๆ
คุณจะติดนิสัยเลือกทำสิ่งที่ช่วยให้ชีวิตดีขึ้น
ไม่ใช่เลือกสิ่งที่ซ้ำเติมให้จิตใจแย่ลง

ลองนึกภาพตัวเองที่ทำงานเสร็จก่อนเล่น
ภาพตัวเองที่นับถือตัวเองก่อนคนอื่นมายอมรับ
ภาพตัวเองที่อยู่กับคนที่ไม่ทำให้เสียความเป็นตัวเอง
ภาพตัวเองที่สบายใจ หายกังวล
พอนึกออกชัดเจน แล้วค่อยถามตัวเองว่า
ชีวิตแบบนั้นต้องการให้ทำอะไรบ้าง
คุณอาจหายสับสนทันที
ก็แค่ลดหลายๆความอยาก
ให้เหลือความอยากเพียงหนึ่งเดียว
คือ อยากได้ชีวิตที่ ‘สมตัว’ ที่สุด เท่านั้นเอง

ดังตฤณ
มีนาคม ๕๘