จดหมายถึงลูก "พี่ภัคร" ฉบับที่ ๕๓ ตอน ผลงานเริ่มปรากฏ

จดหมายถึงลูก "พี่ภัคร" ตอนผลงานเริ่มปรากฏ

ช่วงเวลา ๑ ปีกว่า ๆ ที่พี่ภัคร ได้มาเป็นอาจารย์ใน มรภ.พิบูลสงคราม

สิ่งที่ลูกได้ทำ นั่นคือ ภาระหน้าที่ในการสอนนักศึกษา...ซึ่งเป็นงานหลัก

ที่ลูกต้องรับผิดชอบ...แต่สิ่งที่ลูกได้กระทำควบคู่กับการเรียนการสอน

นั่นคือ ผลงานการเขียนบทความและงานวิจัย...สำหรับบทความวิชาการ

ที่ลูกเขียนเป็นงานที่เกี่ยวกับเรื่อง ไตรภูมิพระร่วง...พี่ภัครสอนเอกภาษาไทย

นิสัยจะคล้าย ๆ กับ "สุนทรภู่" นะคะ แม่บุษว่า...ขอให้จิบเบียร์นิดหนึ่ง

พี่ภัคร เขียนบทความลื่นเป็นอะไรเลยค่ะ...เพียงแค่ ๒ คืน ลูกก็เขียนบทความ

ได้ ๑ เรื่องแล้ว...เรื่องหนึ่งก็ไม่ต่ำกว่า ๑๕ หน้าของกระดาษ A ๔...

สำหรับปีที่ผ่านมา ลูกของแม่เขียนบทความได้ ๒ เรื่อง...ส่งตีพิมพ์ที่

มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์และมหาวิทยาลัยศิลปากร ซึ่งได้รับหนังสือตอบรับ

อย่างเป็นทางการแล้ว...ส่วนผลงานอีกชิ้นหนึ่งนั้น เป็นผลงานระดับชาติ

ที่มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง ซึ่งมหาวิทยาลัยทั้งหมดอยู่ในฐานข้อมูล TCI ๑ และ ๒

ยังไม่วายเว้น...พี่ภัครเสียสละเวลาในตอนเย็น - กลางคืน สอนงานวิจัยให้กับ

นักศึกษา โดยช่วยสอนให้นักศึกษาทำวิจัยเป็น...สุดท้ายผลงานวิจัยที่ได้ร่วมมือกันทำ

ได้การตอบรับจากมหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร ให้ลงตีพิมพ์...

นี่คือ หน้าที่ของอาจารย์ภัคร...ลูกของแม่ที่ต้องรู้จักหน้าที่ ความรับผิดชอบ

ในฐานะที่ทำหน้าที่ทางด้านสายวิชาการ...แม่บุษขอให้เก็บ สะสมผลงานไปเรื่อย ๆ

เพราะสิ่งเหล่านี้ นี่คือ ผลงานในด้านวิชาการของลูกเอง...

หากชีวิตนี้...ยังเดินอยู่บนสายวิชาการ นี่คือ หน้าที่ของคนทำงานด้านวิชาการค่ะ

ถือว่า...เราเกิดมาเพื่อพัฒนาประเทศชาติในเรื่องของสาขาภาษาไทยค่ะ...

งานที่ต้องปฏิบัติหน้าที่ในวันที่ ๒๐ ตุลาคม ๒๕๕๘ นั่นคือ...การขานนามบัณฑิต

ต่อหน้าพระที่นั่ง ฯ สมเด็จพระบรมโอรสาธิราช...

ณ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่คร่าาา...เตรียมตัวให้พร้อมนะคะ...ร่างกาย

เสียง อย่าให้เจ็บคอนะคร้าาาา...เพราะจุดอ่อนของลูก คือ ชอบเจ็บคอคร่าา...ต้องระวังค่ะ

ถือเป็นเกียรติอันสูงสุดของลูกเองนะคะ...กับการเป็นอาจารย์ภาษาไทยคร่าาา...

Love you so much my son...

...

ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ

บุษยมาศ แสงเงิน

๑๓ ตุลาคม ๒๕๕๘

[บุษยมาศ]

ขอขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ