ชีวิตที่พอเพียง :๒๔๔๓. ควงสาวเที่ยวไต้หวัน ๓. ชมพิพิธภัณฑ์

พิพิธภัณฑ์ที่สาวน้อยกับผมได้ไปชมมี ๓ แห่ง คือ กู้กง เรือโบราณ และประวัติเจียงไคเช็ก

ผมไปเที่ยวกู้กง ๒ ครั้ง ครั้งแรกไปวันที่ ๑๑ พฤษภาคม ๒๕๕๘ เมื่อเดินทางไปถึงไทเป เช็คอินโรงแรม Star Beauty แต่ยังไม่ได้ห้อง จึงฝากกระเป๋าแล้วนั่งแท็กซี่ไป National Palace Museum ที่เราเรียกกันว่าพิพิธภัณฑ์กู้กง กินอาหารเที่ยงที่นั่น แล้วเข้าไปชมพิพิธภัณฑ์ มีเวลาชม ๓ ชั่วโมง นัดเวลากลับ ๑๘.๐๐ น.

พิพิธภัณฑ์นี้ใหญ่โตมาก มีคนไปชมแน่นมาก และเขาห้ามถ่ายภาพ ผมจึงชมได้เพียงคร่าวๆ เพราะอ่านตัวหนังสือไม่ค่อยออก ผมชมชั้น ๓ - ๑ ไม่ได้ขึ้นไปชั้น ๔ ที่ชั้น ๓ จัดแสดงหยกที่แกะสลัก เป็นภาชนะหรือเป็นศิลปะวัตถุ กับภาชนะโลหะยุค Bronz Age อายุกว่า ๓ พันปี

ที่จริงผู้เข้าชมต้องไปขอแผนผังห้องจัดแสดง และเข้าไปที่ห้อง Orientation Gallery ที่ชั้น ๑ เสียก่อน เพื่อจะได้ความรู้ เรื่องยุคในอดีต ที่ชั้น ๑ มีห้องจัดแสดงหนังสือหายาก ห้องประติมากรรมทางพุทธศาสนา คือพระพุทธรูปปางต่างๆ และห้องเฟอร์นิเจอร์สมัยราชวงศ์ Qing

มีผู้มาเข้าชมพิพิธภัณฑ์นี้มากจริงๆ ส่วนใหญ่มาเป็นคณะ มีไกด์นำ และอธิบาย ส่วนใหญ่พูดภาษาจีน แต่ก็มีที่ไกด์อธิบายเป็นภาษาอังกฤษ และที่เป็นภาษาญี่ปุ่นก็มี และที่ทันสมัยมากคือ audio guide ที่มีหูฟังและเครื่องคล้ายโทรศัพท์มือถือ ที่มีรูปสิ่งของที่เสียงกำลังอธิบายขึ้นให้ด้วย เขามี App NPM InSight ให้ดาวน์โหลดเข้ามือถือ เพื่อชมโบราณวัตถุในมือถือ ผมเข้ามาดาวน์โหลดที่โรงแรม ได้รูปของสวยๆ ที่ติดใจ เช่นรูปหยกแกะเป็นผักกาดขาวมีตั๊กแตนเกาะอยู่ (Jadeite Cabbage) หยกมีลักษณะเหมือนเนื้อหมูสามชั้น (meat-shape stone) เป็นต้น รวมทั้งมีเรื่องราวคำอธิบาย และรูปของวัตถุในพิพิธภัณฑ์อย่างดีเยี่ยม เขามีวัตถุเก็บไว้ถึง ๖ แสนชิ้น

อย่างไรก็ตาม ผมคิดว่า NPM ยังเป็นพิพิธภัณฑ์แบบเดิมๆ คือจัดแสดงของเก่า ให้ความรู้ในอดีต ยังไปไม่ถึงการสร้างความรู้สึกนึกคิดสมัยใหม่ สร้างกระบวนทัศน์ใหม่ในสังคม อย่างที่ผมไปเห็นที่อังกฤษ เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว

ครั้งที่ ๒ ไปกับบริษัททัวร์และคณะของ HITAP วันที่ ๑๗ พฤษภาคม ตั้งใจไปชมงาช้างแกะสลัก เป็นรูปกลมหลายชั้น ที่ห้องจัดแสดง ๑๐๖ ชื่อห้อง A Garland of Treasures และศิลปะวัตถุล้ำค่าชิ้นเล็กๆ อื่นๆ

พิพิธภัณฑ์เรือโบราณ (Evergreen Maritime Museum) อยู่ที่ที่ประชุมวันที่ ๑๒ เมื่อจบการประชุม สองส่วนแรก เราจึงแยกตัวมาชม พิพิธภัณฑ์ ซึ่งจัดได้ดีจริงๆ ไม่ต้องเสียเงินเข้าชม แต่ห้ามถ่ายรูป มีคนเข้าชม น้อยมาก จึงคล้ายๆ พวกเราเข้าไปครอบครองการเข้าชมชั่วคราว และเจ้าหน้าที่ใจดีมาก ชี้ชวนให้เราชม ส่วนที่สำคัญ โดยเฉพาะเรื่องราวของเรือ ไททานิก อันเลื่องชื่อ

พิพิธภัณฑ์เจียงไคเช็ก อยู่ที่อนุสรณ์สถานเจียงไคเช็ก ซึ่งผมไป ๒ ครั้ง แต่ครั้งแรกไม่ได้เข้าชม พิพิธภัณฑ์ ซึ่งอยู่ชั้นล่าง มัวเดินถ่ายรูป และชมทหารชักธงชาติลง จึงได้เข้าชมพิพิธภัณฑ์ เมื่อบริษัททัวร์ พาไปชม เมื่อวันที่ ๑๖ พฤษภาคม

สำหรับผมสถานที่นี้ไม่ใช่พิพิธภัณฑ์ แต่เป็นส่วนหนึ่งของอนุสรณ์สถานมากกว่า เป็นที่จัดแสดง ประวัติของเจียงไคเช็ก ไม่ใช่ที่สำหรับสร้างแรงบันดาลใจแก่ผู้คน เพราะท่านมีทั้งส่วนดีและไม่ดี และคนใน ไต้หวันก็มีทั้งที่รักและชัง คุณรัตน์ไกด์บอกว่าที่คนชังก็เพราะเมื่อท่านอพยพทหารมา หนีกองทหารของ พรรคคอมมิวนิสต์จีน ภายใต้การนำของเหมาเจ๋อตง มาอยู่ที่ได้หวัน ก็มากดขี่ข่มเหงคนที่อยู่มาก่อนมากมาย

ดังนั้นการเมืองในไต้หวันจึงมีสองฝ่าย คือฝ่ายก๊กมินตั๋งของเจียงไคเช็ก (สีน้ำเงิน) กับฝ่ายตรงกันข้าม (สีเขียว) ไต้หวันก็มีการแยกสีทางการเมืองเหมือนกัน แต่เขาไม่มีมหกรรมกีฬาสี

ส่วนที่สวยคือเขาใช้สถานที่อันกว้างขวางใหญ่โตชั้นบนเป็นที่จัดแสดงศิลปะภาพวาด ที่น่าชื่นชมคือ เขาให้ศิลปินมาใช้สถานที่จัดแสดง ตอนเราไปชม มีการจัดแสดงภาพวาดของศิลปินเด็กอายุคงราวๆ ๑๒

ที่หน้าพิพิธภัณฑ์กู้กง ๑๑ พ.ค. ๒๕๕๘

ที่หน้า Maritime Museum ๑๒ พ.ค. ๕๘

เรือในกองเรือของเจิ้งเหอ รูปปั้นทหารไม่ใช่เจ้งเหอ

เรือรบไวกิ้ง สมัยพันปีมาแล้ว

เรือรบ Soveriegn of the Seas ของอังกฤษที่ทรงพลังที่สุดในสมัยนั้น ปล่อยลงน้ำในปี 1637

เรือสำราญไททานิก ที่จมหลังออกแล่นครั้งแรก ๖ วัน ใน ปี ค.ศ. 1912

ที่หน้าอนุสรณ์สถานเจียงไคเช็ก

ในพิพิธภัณฑ์เจียงไคเช็ก

ชั้นบนเป็นพิพิธภัณฑ์ศิลปะ

ภาพศิลปะจีน

วิจารณ์ พานิช

๑๗ พ.ค. ๕๘