เข็มทิศชีวิต

คนเราทุกคนย่อมมี ( เข็มทิศ) ประจำตัวของตนเองที่คอยชี้ไปยังจุดใดจุดหนึ่งโดยเฉพาะไปยังความสุขที่แท้จริงอยู่ตลอดเวลาแต่มีผู้คนส่วนใหญ่หาได้ตระหนักไปว่าคนมีเข็มทิศดังกล่าวหาไม่ก็ละเลยที่จะใช้เข็มทิศดังกล่าวให้เกิดประโยชน์ผลก็คือชีวิตก้าวไปผิดทิศผิดทางถูก ความทุกข์หรือสับสนจนหมดหนทาง ซึ่งทางออกมีทางเดียว คือหันมาใส่ใจกับเข็มทิศประจำจิตของคุณและดำเนินชีวิตไปทางที่เข็มทิศบอกดังที่ผู้เขียนได้กล่าวไว้

เข็มทิศ คือ ความรู้สึกตัวเข็มทิศนั้นย่อมถ้าชี้ไปยังทิศเหนือฉันใดความรู้สึกตัวก็ย่อมชี้ไปยังชีวิตที่อิสระและเป็นสุขอย่างแท้จริงหรือวิถีชีวิตที่เราเลือกอยู่บนทางที่พาเราไปสู่เป้าหมายที่แท้จริงของเราหหรือเปล่าชีวิตของเราทุกคนนั้นเป็นอิสระและเป็นสุขได้แต่ผู้คนส่วนใหญ่ได้สูญเสียชีวิตเช่นนั้นไปหนทางสู่ความอิสระและมีความสุขนั้นมีอยู่แล้วที่ใจของเราเอง เพียงแต่กลับมาดูที่ใจให้ความรู้ตัวมาแทนที่ความหวงและเปลี่ยนจากยึดมาเป็นคลายจากแบกมาเป็นวางจากวุ่นมาเป็นว่าง ความทุกข์ก็จะกลายเป็นความไม่ทุกข์ และจะนำไปสู่ความสุขในที่สุดน้อยคนที่จะมีคุณสมบัติเหมาะสมซึ่งตัวผู้เขียนหนังสือเล่มนี้ก็เป็นบุคคลหนึ่งในจำนวนนั้น และจากประสบการณ์ของผู้เขียนยังชี้ให้เห็นว่าธรรมกับโลกไม่ได้แยกออกจากกันเลย ซึ่งธรรมะย่อมเอื้อต่อการดำเนินชีวิตและทำกิจทางโลกแม้แต่ในโลกธุรกิจธรรมะก็ย่อมมีคุณค่าอย่างยิ่งหาได้เป็นอุปสรรคแต่อย่างใดไม่ซึ่งผู้เขียนได้กล่าวไว้ว่า "คฤหัสถ์นั้นควรหมกตัวอยู่กับโลกหรือดำเนินชีวิตไปตามวิถีโลกเท่านั้น หากดำเนินชีวิต ไปตามวิถีโลกควรฝากจิตใจไว้กับธรรมะและมีเวลาสำหรับการบ่มเพาะชีวิตเพื่อให้ตนเองมีความสุขและสามารถดำเนินชีวิตอยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุข"

ในชีวิตของคนเราถ้าทุกคนดำเนินชีวิตไปตามเข็มทิศประจำจิตที่กำหนดไว้ย่อมช่วยให้ตนเองประสบความสำเร็จมีกำลังใจและก้าวต่อไปอย่างถูกทิศถูกทางและที่สำคัญในแต่ละวันคุณได้เช็คเข็มทิศของตนเองหรือยังนำสิ่งที่เราได้แบ่งปันให้กับคนอื่นได้รู้เมื่อคนแต่ละคนเปลี่ยนสังคมเปลี่ยนโลกนี้ก็จะน่าอยู่ยิ่งขึ้น