แจ๊สแดนซ์

แจ๊สแดนซ์ได้วิวัฒนาการเข้ากับนักออกแบบท่าเต้นของบรอดเวย์ไปเป็นแบบใหม่ เรียบง่าย ตามแบบบรอดเวย์ยุคใหม่ ซึ่งมีการสอนเต้นในปัจจุบันที่เรียกว่า โมเดิร์นแจ๊ส ในขณะที่แทปแด้นซ์ยังคงมีวิถีทางในการวิวัฒนาการของตัวมันเอง นักเต้นแจ๊สแดนซ์ในยุคแรกๆที่มีชื่อเสียง เต้นโชว์ในโรงละครคือ โจ ฟริสโก้ ในช่วงปี ค.ศ.1910 นายโจได้เต้นแบบปล่อยแขนปล่อยขาให้ต่ำลงกับพื้น พร้อมกับการก้าวกระโดด และการขยับหมวกและซิการ์

แจ๊สแดนส์คือรูปแบบการเต้นทั่วไปในละครบรอดเวย์และในหนัง แจ๊สแดนส์มีความร่วมสมัยกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับบัลเลต์ ถึงแม้ว่า แจ๊สแดนส์จะดูว่าง่ายและสนุกเมื่อเห็นนักเต้นเต้นอยู่ แต่นักเต้นต้องรักษาหุ่นให้ดีจริงๆ และฝึกฝนถึง 6 ชั่วโมวต่อวัน การแสดงแจ๊สดั้งเดิมคือ "ออล แจ๊สและชิคาโก้"

เทคนิคของการเต้นแจ๊สแดนซ์และโมเดิร์นแดนส์มีพื้นฐานของการเต้นบัลเลต์ แบบดั้งเดิม ถึงแม้ว่าทั้งสองแบบนี้จะขัดกับการเต้นแบบบัลเลต์ การเต้นแจ๊สแดนซ์ที่ดีเลิศนั้น นักเต้นต้องใช้การเต้นบัลเลต์เป็นหลัก การเคลื่อนไหวในการเต้นแจ๊สแดนซ์จะมีมากและเกินความเป็นจริง ซึ่งมักจะเป็นท่าทางโดยทั่วไปที่นักเต้นต้องการสื่อให้ผู้ดูผู้ฟัง ท่าทางจะขึ้นอยู่กับการเต้น เช่น ในการแสดง ลิฟวิ่ง วิด้า โลก้า นักเต้นอาจจะมีความสุข และแสดงท่าทีว่าพวกเขาอยู่ที่งานปาร์ตี้มีความสุขกับการเต้น มีการใช้การเต้นแจ๊สใน เอ็มทีวี นักเต้นโชว์ในลาสเวกัสก็เป็นนักเต้นแจ๊สด้วย