คนสองฝ่ายถกกันอย่างออกรสชาติเกี่ยวกับ คำว่า "อาจารย์"
ฝ่ายหนึ่งบอกว่า อาจารย์จะต้องมี content ที่จะสอน ถ้าไม่มีจะเรียกว่าอาจารย์ไม่ได้ อีกฝ่ายหนึ่งบอกว่าไม่ต้องมี content ก็ได้ แค่สอนวิธีที่จะเรียนรู้ให้กับเด็ก เขาก็เป็นอาจารย์ได้ สองฝ่ายถกกันเรื่องนิยามของคำว่าอาจารย์ด้วยสองหลักที่ต่างกัน Instructivism กับ Constructivism คนละขั้วคนละแนวคิด
เหตการณ์นี้ทำให้ผมนึกถึงตอนหนึ่งในหนังสือ "กล้าที่จะสอน" ของ ดร.ปาร์กเกอร์ เจ ปาล์มเมอร์
"ในไม่ช้าทั้งห้องก็แบ่งเป็นสองฝ่ายอย่างที่พอทำนายได้ ฝ่ายหนึ่งเป็นนักวิชาการที่ยืนกรานว่า ต้องเอาวิชาเป็นหลักและต้องไม่ประนีประนอมเพื่อประโยชน์ของชีวิตนักศึกษา ส่วนอีกฝ่ายหนึ่งก็เป็นพวกที่เอานักศึกษาเป็นศูนย์กลางและยืนยันว่า ชีวิตนักศึกษาต้องมาก่อนเสมอ แม้ว่าเรียนไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วย ยิ่งปักหลักหนุนแนวคิดตัวเองอย่างเอาเป็นเอาตายเท่าไร ทั้งสองฝ่ายก็ยิ่งเป็นปรปักษ์ต่อกันมากขึ้น"
พวกเขากำลังถกกันเรื่องเทคนิควิธี แต่พวกเขาอาจลืมไปว่าเทคนิควิธีหาใช้แก่นของการสอนไม่ หากแต่แก่นแท้ของการสอนอยู่ที่ "การหลอมรวมครู เด็กและเนื้อหาเข้าด้วยกัน" โดยทั้งสามสิ่งต้องอยู่ในห้องเรียนอย่างแท้จริง ไม่น่าจะต้องเสียเวลากับการถกกันเรื่องของเทคนิควิธี!!
ประเทศไทยอย่างไรการศึกษาก็ไม่ก้าวไกล
เริ่มพัฒนา ที่คุณสมบัติของอาจารย์ก่อน นะคะ ขอบคุณค่ะ