34. 12 ชั่วโมง ท่องไป 3 มลรัฐ (2)
ท้องอิ่มปัญญามี แต่ผมท้องหิวปัญญาเกิด ภารกิจส่งมอบกุญแจโรงแรมที่ลาสเวกัสจบแล้ว ความกังวลที่จะถูกเรียกเงินเพิ่มหายไป ความหิวเข้ามาแทนที่ เพราะขับรถไปด้วยกินไปด้วยทำให้กินได้นิดเดียว
"หาอะไรกินก่อนออกจากลาสเวกัสก่อนนะ" พี่สาวผมบอกอย่างรู้ใจผม ขณะที่รถเคลื่อนออกจากโรงแรม
"ร้านอาหารไทยวันที่เรามาถึง จำได้ไหม" พี่สาวผมถามต่อ
"ไม่มีปัญหาจำได้แน่นอน" ผมบอก "ร้านอาหารไทยที่ว่าลอดทางหลางหมายเลข 15 ไปเพียง 2 แยกไฟแดง กินแล้วกลับขึ้นทางหลางเส้นนั้นไปลอสแองเจลิสได้เลย" ผมสาธยายต่อเพื่อให้ผู้ร่วมทางสบายใจ
ชื่อถนนของลาสเวกัสจำง่าย จากเหนือไปใต้ มีคำว่า South จากใต้ไปเหนือ ก็มีคำว่า North เช่นเดียวกับ East และ West
เขต Dawntown ชื่อถนนยิ่งง่ายเป็นหมายเลข เช่น N 1st St , S 2nd St โรงแรมที่ผมพักอยู่ถนน N 8th St การขับรถในลาสเวกัสจึงไม่ยากนัก ผมว่าง่ายกว่ากรุงเทพเมืองฟ้าอมรเสียอีก
ออกจากโรงแรมผมเข้าสู่ถนน E Charleston Blvd พอลอด Las Vegas Fwy หมายเลข 15 ก็เป็น W Charleston Blvd
"จำได้แล้ว อีกสองแยกก็เลี้ยวขวา ไปนิดเดียวก็ถึง" ป้าเขมพูดขึ้นด้วยความดีใจ
"บอกแล้วว่าจำได้" ผมคุย ความจริงลุ้นแทบแย่ กลัวมาผิดทาง 555555
ร้านอาหารไทยชื่อว่า Pad Thai Restaurant เรามาคราวนี้เจอเจ้าของร้านทั้งชายและหญิง ทั้งคู่ดีใจมากบอกเสียดายมาครั้งแรกไม่เจอกัน มาเจอตอนจะกลับแล้ว และชวนเราให้อยู่ต่อ บอกว่าอีก 2 วัน มีงานพบปะสังสรรค์ชาวไทยในลาสเวกัส
วันนั้นทางร้านจัดหนัก เราสามคนก็กินหนักเหมือนกันในราคามิตรภาพ จนเกือบบ่ายสองโมง เราถึงได้หลุดออกมาจากร้าน
"จะถึงลอสแองเจลิสกี่โมง" พี่สาวที่แสนดีถามผม หลังจากที่ผมนำ Ford Explorer ขึ้นบน Las Vegas Fwy มุ่งหน้าลงใต้แล้ว
"ตอนมาเราใช้เวลาราว 6 ชั่วโมง รวมแวะกินข้าว และเสียเวลาเติมลมยาง ขากลับหากไม่มีปัญหาก็น่าจะใช้เวลาราว 5 ชั่วโมง" ผมตอบ
"ราวๆ สองทุ่ม" ป้าเขมกะเวลา
ตลอดสองข้างทางจากลาสเวกัสจนถึง Barstow เป็นทะเลทรายที่มีต้นไม้น้อยมาก มีเพียงหญ้าเป็นหย่อมๆ พอเลย Barstow จะพอได้เห็นต้นไม้บ้าง ผมลดความเร็วลงเมื่อเห็นป้ายข้างทางว่า อีก 2 ไมล์ ถึงที่พักริมทาง และจะมีที่พักริมทางอีกไกลออกไปมาก ป้ายริมทางของอเมริกานี่เขาสุดยอดจริงๆ เห็นชัดเจนและแสดงรายละเอียดดีมาก
พอรถชะลอความเร็วสองสาวก็งัวเงียลืมตาขึ้น มองข้างทาง
"แวะพักเข้าห้องน้ำก่อนนะ" ผมบอก
ที่พักริมทางมีที่จอดรถกว้างขวาง มีห้องน้ำแยกชายหญิง หลายห้องและสะอาดมาก บริการฟรีไม่มีหยอดตู้หรือเก็บเงินแต่อย่างใด ที่นี่มีอาคารโล่งและมีที่นั่งใต้ต้นไม้ซึ่งมีไม่กี่ต้นให้หลบแดด ไม่มีขายน้ำดื่ม หรือของกินเล่น แต่ที่อื่นมีขายเยอะแยะ คงจะเป็นเพราะอยู่นอกเมืองมาก
ออกจากห้องน้ำผมนั่งพักใต้ต้นไม้ เหยียดแข้งเหยียดขา นั่งหลับตาสักพัก
"ง่วงไหมพี่" เสียงป้าเขมใกล้ ผมลืมตาขึ้นบอกไม่ง่วงหรอก เพียงพักสายตาเท่านั้นเอง
"นอนสักงีบไหม" ป้าเขมแนะนำ
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวมืดเกิดหลงทางจะเข้าบ้านลำบาก" ผมปฏิเสธ
เรากลับมาขึ้นรถ ก่อนรถออกผมขอน้ำผลไม้รวมกล่องสุดท้าย แล้วดูดจนหมดทีเดียว ความรู้สึกสดชื่นขึ้นมาก
ผมขับไปตามถนนหมายเลข 15 จนผ่านภูเขาเตี้ยๆ ลูกหนึ่ง แล้วราว 10 ไมล์ ก็จะตัดกับถนนหมายเลข 210 ซึ่งเป็นเส้นทางใกล้ที่สุดที่จะไปบ้านของน้องสาวผม ที่ Northridge
"พี่เติมน้ำมันก่อนดีไหม จะได้พักด้วย" ป้าเขมเป็นห่วง
พอดีผมเห็นป้ายบอกปั๊มน้ำมัน จึงออกจากถนนหมายเลข 15 ปั๊มอยู่ห่างจากถนนใหญ่ฟรีเวย์เกือบ 1 ไมล์ เวลาตอนนั้นใกล้จะหกโมงเย็นแล้ว แต่พระอาทิตย์ยังอยู่สูง เหมือนกับบ่ายสี่โมงของเมืองไทย
มีรถจอดเติมน้ำมันหลายคัน กว่าผมจะได้เติมต้องรอราวห้านาที เติมเสร็จเอารถเข้าที่จอด แล้วรีบหาห้องน้ำ ปกติแล้วห้องน้ำของปั๊มอเมริกาจะอยู่ข้างในร้านขายของ แต่ร้านนี้ผมหาไม่เจอ ขณะกำลังเก้ๆ กังๆ ก็ได้ยินเสียงพี่สาวผมบอกว่า อยู่ข้างนอกด้านขวามือ
พอออกไปใกล้จะถึงก็เห็นคนสี่ห้าคน รอคิวเข้าห้องน้ำซึ่งเป็นห้องน้ำรวม มี 2 ห้อง เขาเข้าคิวเป็นแถวเดียวนะครับ แม้จะมีห้องน้ำสองห้อง ต่างกับบ้านเราที่จะเข้าคิวเป็นห้อง หรือหากเป็นที่ปัสสาวะก็จะเข้าคิวตามช่อง ใครโชคดีเข้าช่องที่ทำธุระเสร็จเร็วก็ได้เข้าเร็ว แม้ว่าจะมาทีหลัง
แบบฝรั่งนี่ก็ดีนะครับ ใครมาก่อนเข้าก่อนจริงๆ
เสร็จธุระผมกลับมาที่รถ สองสาวรออยู่แล้ว เรากลับขึ้นฟรีเวย์ 15 อีกครั้ง และจะต้องออกเพื่อเข้าสู่ฟรีเวย์ 210 แต่ผมมัวกินขนมเพลินไปหน่อย หลุดทางออกดิ่งลงใต้ซะแล้ว ป้ายบอกทางขวางถนนเบ่อเริ่ม San Diago ผมแย่ซะแล้ว
อ่านตอนที่แล้ว กดที่นี่ครับ
ความเห็น (4)
...รอติดตามอ่านการแก้ปัญหา...น่าสนุกนะคะขับรถเที่ยวในอเมริกา
เคยผ่านเส้นทางนี้ค่ะ ประสบการณ์กลางทะเลทราย ตื่นตาตื่นใจ แต่ง่วงจนได้
สวัสดีครับ 
รถไม่มี GPS มี iPad แต่ผมเล่นแผนที่เป็นคนเดียว ขับพร้อมดูแผนที่ใน iPad ไม่ได้ก็เลยวุ่นพอควร
สนุกมากครับ คนนั่งด้วยต้องทำใจครับ 5555555
สวัสดีครับ คุณ GD
ระยะทางไกลครับ แม้ว่าข้างทางจะสวยแปลกตา แต่ยังไงคนนั่งก็หลับครับ
ผมเองก็หลับ ไม่ใช่ตอนขับรถครั้งนี้นะครับ อิอิ
ตอนนั้นไปกับน้องสาว หลับตั้งแต่ออกจากลาสเวกัสจนเข้าเขตลอสแองเจลิสเลย 5555555