วันนี้ มีโอกาส(โชคดี)ได้ไปฟัง รศ.ดร. เรมวล นันท์ศุภวัฒน์ ประธานสาขาการบริหารการพยาบาล คณะพยาบาลศาสตร์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ บรรยายที่รพ อุตรดิตถิ์ หัวข้อ " คิดอย่างไร...ให้เกิดนวัตกรรม " บรรยายกาศสนุก+ได้ข้อคิด+ได้ความรู้ ดีมาก เพราะนอกจากวิทยากรที่มีความสามารถและมากด้วยอารมณ์ขันแล้ว ยังได้ฟัง อนพ วัชรพล ภูนวล และน้องนักศึกษาวิทยาลัยพยาบาล ที่มีความคิดสร้างสรรค์ มาร่วมวิเคราะห์กรณีศึกษาด้วย และได้การสะท้อนคิดจากการอ่านcase ออกมาเป็นKMแลกเปลี่ยนกันด้วย
ความคิดสร้างสรรค์ เป็นกุญแจสำคัญที่นำไปสู่นวัตกรรม ซึ่งความคิดสร้างสรรค์นั้นต้องไม่มีการกระทบ หรือความไม่ปลอดภัยกับคนอื่น
ความคิดสร้างสรรค์ จะเกิดขึ้นในองค์การ ต้องได้รับการสนับสนุนจากภาวะผู้นำของผู้บริหาร และมีความเชื่อว่า "คนมีศักยภาพในการทำงาน คนจะช่วยทำงานให้ดี เพราะฉะนั้นจะทำอย่างไรจะสร้างคนให้มีศักยภาพ"
ความคิดสร้างสรรค์ จะทำทีมงานเพื่อการสร้างสรรค์ เทคนิคที่เราใช้กันบ่อยๆ คือ การระดมความคิดเห็น ที่มีหลักว่า มุ่งความสนใจ มีเป้าหมาย, ไม่ประเมินผลระหว่างการคิด(ปล่อยให้ความคิดออกมาให้มากที่สุด), คนที่มีส่วนร่วมตรงนั้นรู้สึกปลอดภัย:ความคิดที่ไม่เห็นด้วยจะไม่มีผลกระทบต่อเขา(ไม่ใช่ไปโกธร หรือจำไว้ ว่าเขาไม่เห็นด้วย) ,คุยกันต่อเนื่องไม่ขาดตอน และต่อยอดความคิดให้ได้
อีกเทคนิค คือ การโยนลูกบอล คนหนึ่งคิดแล้วโยนออกไป คนต่อไปต้องไปทำความเข้าใจว่าเรื่องที่เรารับมาจะทำให้ดีขึ้นได้อย่างไร คิดทบทวน ปรับปรุงในเรื่องเดียวกัน และโยนให้คนต่อไปช่วยคิดต่ออีก ไปเรื่อยๆ
โดยสรุป เราฝึกฝนตนเองให้มีความคิดสร้างสรรค์ได้ โดยเราต้องมีเป้าหมายในตัวเอง ค้นหาโอกาสด้วยความมุ่งมั่น กัดไม่ปล่อย คิดอยู่เสมอว่าจะทำให้ดีขึ้นอีกได้อย่างไร เรียนรู้ที่จะไปเปรียบเทียบ แข่งดี กับผู้ที่ปฏิบัติได้ดีกว่า และค้นหาวิธีการปฏิบัติงานที่เป็นเลิศ
นวตกรรมไม่ใช่เรื่องยากเย็น ถ้าเรารู้จักมองต่างมุมกันบ้าง ยอมรับความคิดกันบ้าง บางทีเราอาจมีนวตกรรมกันเยอะแล้วก็ได้ เพียงแต่เราคิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาจนกระทั่งมีคนชี้ว่า นั่นคือนวตกรรมหรือสิ่งที่ทำแล้วต่างจากเดิมที่มีประสิทธิภาพดีกว่าเดิม
อยากให้ผู้บริหารลองเดินดูหน่วยงานต่าง ๆ บ้าง อาจจะเจอนวตกรรมง่าย ๆ เยอะแยะก็ได้ แล้วถ้าได้คำแนะนำดีๆ จากท่านผูมีความรูและประสบการณ์อาจจะมีความคิดดี ๆ ที่จะเป้ฯประดยชน์มากกว่านี้ก็ได้ค่ะ