เรียนรู้ใจที่คุ้นเคยกับการปฏิเสธ

4 มิถุนายน 2557

สิ่งที่ทำให้ทุกจ์โดยส่วนใหญ่ในชีวิต คือ การปฏิเสธความจริง

อยากได้ในสิ่งที่ไม่ใช่ของๆตน เป็นราคะที่น้อมจิต

อยากชนะ ทั้งๆที่กำลังแพ้ นี่คือ สิ่งที่สั่งสมมาของใจที่ลงแข่งขันกีฬาแล้วเติบโต

เพราะใช้แรงขับนี้กลับมาซ้อมหนักแล้วเคยได้รับชัยชนะ จิตมันเลยย้ำลงไปว่าดี นี่ถูก

แต่มันนำกลับมาใช้ในทางที่ผิด

ตลอดชีวิต ปฏิเสธสิ่วที่ตนมีและเป็นมาตลอด

บ้าน ครอบครัว. ทรัพย์สินรากเหง้า

อาชีพ การงาน การศึกษา คอยสิ่งหา วิ่งจับตามความคิดข้างหน้าไม่รู้จักจบสิ่ง

มาเดี๋ยวนี้ สิ่งที่ให้วิ่งจับ คือ ข้อวัตร

มันก็ยังแต่จะ แส่หา สิ่งอื่น นอกจากครูบาอาจารย์บอก ด้วยจิตที่ดื้อด้าน

ขนาดทางรอด ครูชี้ให้ทำร้านยา ใจมันยัง มีแง่งอน

ทางรอดของชีวิตคือ ข้อวัตร มันยังทำบันทึกขาดและเลท

นี่แหละสาเหตุ

ยอมรับไหมหล่ะ เห็นชัดประจักษ์ใจขนาดนี้

ปัญหาอีกอย่างคือ

สิ่งที่เป็นปัญหา (สิ่งที่ลงมือทำกำลังสร้างปัญหา) ใจนี้กลับตีความว่า ไม่เป็นปัญหา

นี่ไง ความเห็นผิด

แล้วรู้ได้ยังไงว่า เป็นปัญหา

เพราะมีผู้ได้รับพิษ ทุกข์ทรมารเพิ่มขึ้นจากการกระทำของเรา

ทั้งๆที่หาก ทำอีกอย่างที่พึงทำ ทุกอย่างก็จะดำเนินไปอย่างราบเรียบไร้อุปสรรค

จิตสร้างสถานการณ์เหมือนว่า มีปัญหา

แล้วตนเป็น ฮีโร่ เข้าไปแก้ไขปัญญา แล้วก็มีกิเลส กูเก่ง เกิดขึ้น โตขึ้นแบบทับถม

มันน่าหนักใจจริงๆแหละเหนาะ

สำคัญตอนนี้ต้องก้าวออกมาจาก วังวนอุบาทนี้ให้ได้

เผลอไผลทำ ก็ต้องตั้งใหม่

ใครเก่งใครทำได้ง่าย ฝึกให้ใจสาธุ กับเขา เขาทำดีมาก่อน สั่งสมมามากเลยผ่านง่าย

เราทำชั่วมา จิตทำชั่วมาหนักหนาเด้อ อดเอา

ชั่วมาแค่ไหนก็เท่าที่ใจนี้ได้เห็น ตนทำและจำได้ในชีวิตแหละ

ว่ามีหายนะ มากแค่ไหนแล้ว ทั้งงาน ครอบครัว ครู และทุกสรรพสิ่งที่ตนเข้าไปสัมพันธ์

พึงระวังกับตนเอง

ใช่ คิดดี เริ่มต้นดี แต่ระหว่างทาง มักจะมีปัญหาเพราะใจยังขาดความตั่งมั่น

สมาธิจดจ่อกับเป้าหมายในการลบล้างสาเหตุของปัญหา ยังไม่เกิด

หมั่นสั่งสมใจจดจ่อ รักษาสติ

วันที่ผ่านมามาจนถึงวันนี้ หนูแพ้

แต่ไม่ใช่เวลาของ การพิพากษาว่า จะไม่ผ่าน

หลายครั้งหลายคราทึ่ผ่านโจทย์มาได้แบบเส้นยาแดงผ่าแปด

แล้วครั้งนี้และครั้งต่อๆไป จะผ่านไม่ได้ก็ให้มันรู้กันไป

มาทำงานที่สุราษฎร์ ตอนเช้าทำวัตร วิ่ง ทำงาน ลืนไหลดี แต่ใจยังดื้อด้านตีความ คำสัางครูผิด

มีความโก๊ะเตะปลั๊กซะกระจาย ดีที่ใจไม่โกรธซ้ำ แต่ก็โก๊ะเพราะใจไม่มีสติ

วิ่งตอนเย็นก็ พอไหวแต่ใจไม่ทุ่มเท ใจลังเลกับเมฆที่ก่อพายุตรงหน้า

แค่ภาพข้างหน้า ใจยังหยิบมาขวางกั้น ทีเมื่อวานหล่ะวิ่งกลางฝน มันไม่เที่ยงแท้หนอใจ

แวะเยี่ยมน้องๆ ที่คลอดเจ้าตัวเล็กออกมา อย่างน่ารักน่าชัง

พอกลับที่พัก หลับพับทั้งชุดวิ่ง

นี่ไงสาเหตุของช่วงนี้ที่สิวขึ้น

เป็นอีกวันดี ๆ ที่ได้ มีลมหายใจเรียนรู้. ให้รู้จักใจ