หลายต่อหลายครั้ง
ที่ถามตัวเองว่า
นี่ฉันเป็นอะไรกันแน่
ชีวิตเกิดมาชีวิตหนึ่ง
สารพัดสารพันที่ต้อง "เป็น อยู่ คือ"
ทั้งที่เต็มใจ และไม่ตั้งใจ
แปลกมาก
ที่ต้องสวมหมวกหลายใบ หลายบทบาท
เคยสงสัยว่า
ทำไมเกิดเป็นผู้หญิงนี่ ลำบากกว่าผู้ชายเยอะเลย
มีหลายอย่างที่ผู้หญิงทำได้แต่ไม่ใช่กับผู้ชาย
พระเจ้าช่างลำเอียงยิ่งนัก
จำได้ว่า ครั้งหนึ่งในอดีต เมื่อลูกยังเล็กนัก
ต้องเป็นทั้งแม่ ครู หมอ คนขับรถ แม่บ้าน แม่ครัว
ต้องทำงานนอกบ้าน
ทุกบทบาทต้องทำทุกวี่ทุกวัน
จนลูกโต..... บทบาทเหล่านั้นก็ยังไม่น้อยลง
มันเป็นภาระหน้าที่ที่ต้องปฏิบัติตลอดชีวิต
หลายครั้งเคยสงสัยปนอิจฉา
ว่าคนที่เค้าเกิดมาบนกองเงินกองทองไม่ต้องทำอะไรเลยนั้น
ชาติที่แล้วเค้าทำบุญด้วยอะไร
เกิดมาจึงมีวาสนายิ่งนัก
แต่ข้อสงสัยก็หมดไป ความอิจฉาก็หามีไม่
เมื่อเรามองไปที่คนอีกมากมายหลายคน
ที่เค้าลำบากกว่าเรา
ที่เค้าแย่กว่าเรา
แม้ที่ที่เรายืนจะมีเพียงน้อยนิด
แต่ก็ยังดีกว่าคนที่ไม่มีที่ให้ยืนเลย
จริงมั้ย
**************************
เมื่อเรามองไปที่ผู้คนมากมายเบื้องหน้า
ไม่มีใครรู้หรอกว่า
ที่เห็นนั้น
เป็นแก่นแท้ หรือ เป็นเพียงเปลือกนอก
เราไม่จำเป็นต้องรู้ใคร มากไปกว่ารู้ตัวเราเอง
รู้ว่าเราทำอะไร เพื่ออะไร
ยึดมั่นอยู่ในความดี ความพอเพียง
ทำในสิ่งที่ถูกต้อง และไม่เบียดเบียนใคร
ย่อมประเสริฐที่สุดแล้ว
**************************
ฉันจะเป็นอะไร
ในสายตาของใครๆ
ก็ไม่สำคัญเท่า
ฉันเป็นอะไร
ในสายตาของทุกคนที่ฉันรัก
ฉันเป็นอะไรในสิ่งที่ฉันเลือกที่จะเป็น
และอยากจะเป็น
เท่านี้ ก็เพียงพอแล้วไม่ใช่เหรอ
ไม่มีความเห็น