"นิยามไว้ ที่ไร้กรอบ"
-----------<I>------------
จักรวาล คือ ขอบเขตที่ไร้ขอบเขตในอวกาศ ที่เต็มไปด้วยความว่าง
โลก คือ ก้อนแห่งสสารที่เกื้อกูลสรรพชีวิต ให้กำเนิดและดำเนินไปจนกระทั่งสิ้นสุด
ชีวิต คือ ลมหายใจ ที่ไหล ซึม แทรกไปทั่วกาย ทำให้ดำรงกรรมและสภาวะธรรมไว้ จนสิ้นอายุไข
จิต คือ ผลรวมของระบบประสาทที่กรองข้อมูลให้ตกผลึก แล้วตรึตรองให้เป็นยอดรู้
รัก คือ ความโน้มเอียง ที่เร่งเร้า ให้เข้าไปเกาะกุม สุมจิตใจ ให้กวัดแกว่ง ดิ้นรนอย่างเพลิดเพลิน ในแอ่งความทุกข์
ลูก คือ ผลผลิตของกรรมทางสัญชาตญาณ ที่ฟูมฟักจากกายและจิต จนกลายเป็นเยื่อใย
ทุกข์ คือ กระแสสายตรงที่ถาโถม โรมรันผ่านกาล ให้เราเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ
สุข คือ ความฝัน เป้าหมาย ที่วางใจได้ แล้วเสพเสวยอย่างเพลิดเพลินเหมือนภาพมายาสุขารมณ์เพียงชั่วคราว
กรรม คือ กลไกของกายและจิตที่กระตุ้นให้ตื่นระหว่างกัน จนเกิดผลข้างเคียงต่อตน คนอื่นและสิ่งแวดล้อม
ตาย คือ ผลสรุปบริบททั้งหลายของชีวิต ที่เริ่มด้วยความตื่นใจ ตื่นตา ชินชาด้วยความรู้สึกและลึกซึ้งด้วยความว่างเปล่า
-------------<I>--------------
ความเห็น (1)
นิยาม ได้ดีมากๆ เลยค่ะ ชอบ ตรองดูแล้ว เป็นจริงทุกสิ่ง ดังนิยาม