ด้ายเส้นเดียวไม่เป็นเสื้อ...ข้าวเม็ดเดียวไม่เป็นข้าว

หลื่อเต่อโบฆอ เต่อแก๊ะเช...บือเต่อเพลอะฆอ เต่อแก๊ะเม

ด้ายเส้นเดียวไม่เป็นเสื้อ...ข้าวเม็ดเดียวไม่เป็นข้าว

คนเรานั้นไม่สามารถอยู่คนเดียวได้ จะต้องพึ่งพาอาศัยผู้อื่น ดังเช่น ธาบทนี้ที่ได้กล่าวไว้ว่า หากเส้นด้ายมีเส้นเดียวไม่สามารถเป็นเสื้อได้ ข้าวเม็ดเดียวไม่สามารถเป็นข้าวได้ คนเราหากอยู่คนเดียวก็ไม่สามารถจะเป็นครอบครัว เป็นหมู่บ้านได้

[ขจิต ฝอยทอง]

จำได้ว่า ปกากะญอเคยบอกว่า

ลำไผ่ลำเดียวข้ามแม่น้ำไม่ได้

ข้าวโพดเมล็ดเดียว ต้มเหล้าไม่ได้ครับ

ตะบลึ๊อ