ประสบการณ์ครั้งแรกก็ต้องประหม่าเป็นธรรมดา
วันนี้ในห้องเรียนจิตได้มีการจำลองจัดกิจกรรมกลุ่มให้ผู้ป่วยจิต ซึ่งเป็นครั้งแรกของกลุ่มเพื่อนที่ต้องทำ ทำให้แต่ละคนในกลุ่มนั้นดูประหม่า ไม่ว่าจะผู้นำกลุ่มเอย เพื่อนที่แสดงเป็นคนไข้เอยต่างคนก็ต่างดูยังไม่ชินกับบทบาทนี้ และดิฉันเองก็ได้แสดงบทบาทคนไข้ด้วยเช่นกันก็มีอาการที่รู้สึกเกรงใจเพื่อนไม่กล้าที่จะแสดงบทบาทเต็มที่ ทำให้ทั้งผู้นำกลุ่มและเพื่อนที่รับบาทต่างก็รู้สึกเครียดๆ มึนๆ สับสนหน่อยๆ เนื่องจากยังไม่เคยได้ลองจัดกิจกรรมให้ผู้ป่วยด้านนี้เลย จึงมีความตึงเครียด และเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน ทำให้เพื่อนบางคนรู้สึกFail
แต่จากการทำกิจกรรมในวันนี้มันก็ทำให้เราได้รู้ถึงความรู้สึกของคนไข้เวลาเราไปบำบัดเขา ว่าเขาจะรู้สึกยังไงน่ะ ถ้าเราปฏิบัติกับเขาอย่างนี้ ใช้คำพูด หรือเข้าหาคนไข้ได้ถูกหรือเปล่า กิจกรรมที่ให้คนไข้ไปมีความเหมาะสมมั้ย ยืดหยุ่นในการทำกิจกรรมได้หรือเปล่า การจัดตำแหน่งที่นั่งของคนไข้แต่ละประเภทควรจัดอย่างไร นักบำบัดควรแทรกตัวระหว่างคนไข้มั้ย รวมทั้งฝึกการดูบทบาทของคนไข้อีกด้วย เป็นต้น เพื่อให้เราได้เตรียมพร้อมก็ลงไปทำกับคนไข้จริงๆ
และสุดท้ายก็ขอขอบคุณเพื่อนที่ทำกิจกรรมกลุ่มในวันนี้มาก เพราะดิฉันรู้สึกมีความสุขที่ได้มองเพื่อนจัดกิจกรรม และลดความกังวลของดิฉันได้มากพอสมควรที่จะต้องจัดกิจกรรมกลุ่มในอีกสองสัปดาห์ ยังไงแล้วสุดท้ายก็ขอให้เพื่อนๆมีความสุขกับมัน และเก็บไว้เป็นประสบการณ์ สู้ๆมันต่อไปน่ะ
ท้ายที่สุดก็ขอขอบคุณอาจารย์ที่ได้ให้พวกเราได้ลองลงมือปฏิบัติกับเพื่อนๆก่อนที่จะได้ลงมือปฏิบัติจริงกับคนไข้เป็นอย่างมาก และที่ได้Feedbackกลับมาให้กับเรา เพราะมันทำให้รู้สึกมีความเป็นกังวลน้อยลง รู้สึกประหม่าไม่มากเท่าไม่ได้ลองมาก่อน และสอนให้เราเชื่อมโยงระหว่างตัวเนื้อหากับการลงปฏิบัติกับคนไข้ ได้มองภาพออก และไม่ทำให้หลุดออกนอกประเด็นมากเกินไป ขอขอบคุณอาจารย์มากจริงๆค่ะ
ความเห็น (2)
-สวัสดีครับ..
-ใช่แล้วครับ...ประสบการณ์ครั้งแรกก็ต้องประหม่าเป็นธรรมดา...
-เป็นกำลังใจให้นะครับ..
-ขอบคุณครับ
