กิจกรรมภาพฉายทางจิต
ย้อนไปเมื่อวันแรกที่เปิดเทอม วันจันทร์ที่28ตุลาคม2556 วันนั้นฉันเป็นนักศึกษากิจกรรมบำบัดปีที่3 เทอม2 มหาวิทยาลัยมหิดล
ขณะนี้ได้ผ่านมา2อาทิตย์แล้ว
2อาทิตย์กับการได้รู้จักอะไรมากมายอย่างไม่น่าเชื่อ ความรู้สึกหลายอย่างกำลังเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น
เมื่อฉันได้เรียนวิชากิจกรรมการรักษา2 ในคาบเรียน กิจกรรมภาพฉายทางจิต(Projective activities)
กิจกรรมแรก กิจกรรมCollage โดยอาจารย์ได้ให้เตรียมนิตยสารมาคนละ1เล่ม หลังจากนั้นให้ตัดภาพในนิตยสารออกมา ในรูปที่ตัวเองชอบ ในหัวข้อ "ความสุขของฉัน"
จากภาพจะเห็นว่า ไม่ได้มีความเป็นศิลปะแต่อย่างใด ฮ่าาๆ จัดเรียงดื้อๆเลย T^T
หลังจากทุกคนทำเสร็จแล้ว อาจารย์ก็ได้ให้แต่ละคนเล่าถึงผลงานของตนเอง ผ่านไป12คนแล้ว..คราวนี้ก็ถึงคิวของเราแล้ว...
ความสุขของฉันก็คือ การที่มีบ้านในแบบที่ตัวเองชอบ เป็นคนว่ายน้ำไม่เป็น แต่ก็ชอบสระว่ายน้ำนะ อยากลงไปแช่อยู่นานๆ^^
มีครอบครัวในอนาคตที่อบอุ่นเหมือนตอนนี้ ชอบออกไปเดินทางท่องเที่ยวโดยเฉพาะธรรมชาติที่มีสีเขียว ไม่ชอบทะเล แต่ดันชอบชายหาดริมทะเลซะงั้น= =! กลางทะเลมันดูเวิ้งว้างว่างเปล่า ไม่มีพื้นดินให้อยู่ ไม่มีความปลอดภัยเอาซะเลย เฮ้อออ..ชอบซื้อเสื้อผ้า เครื่องสำอางค์ กระเป๋าแบบผู้หญิงทั่วๆไป ชอบถ่ายรูป ชอบสีชมพู-ม่วง ชอบกินอาหารคาวมากกว่าอาหารหวาน โดยเฉพาะอาหารไทย อาหารญี่ปุ่นนี่ขอบ๊ายบายกับมันเลย= = แต่ความสุขที่สุดของฉัน คือ การได้พักผ่อน เพราะสำหรับฉันแล้วการพักผ่อนคือความสบายใจอย่างนึงที่ผู้คนทุกวันนี้หาได้ยากเหลือเกิน
กิจกรรมต่อไปเป็นกิจกรรมMy room My landddd อาจารย์ได้ให้นักศึกษาวาดรูปห้องนอนของตนเอง เมื่อตอนที่เราอายุ5ขวบ
.jpg?1384071913)
กิจกรรมนี้ยากที่สุดคือตอนเริ่มวาดภาพ เพราะช่วงแรกฉันนึกไม่ออกประกอบกับเป็นคนวาดภาพไม่ค่อยเป็น แต่เมื่อได้ลองวาดรูปเตียงนอนเป็นรูปแรกแล้ว หลังจากนั้นก็เพลิดเพลินกับการนึกถึงห้องนอนของเราตอนเด็กๆ หลังจากนั้นอาจารย์ก็ได้ให้เล่าให้เพื่อนๆฟัง ซึ่งความทรงจำภาพแรกของฉันในห้องนอน คือภาพในรูปถ่ายที่แม่อุ้มฉันตอนอายุเกือบ1ขวบ แต่ช่วงวัย5ขวบมักจะเป็นความทรงจำในโรงเรียนอนุบาล ภาพเราเล่นกับเพื่อน งอนแม่ สารพัดอย่าง นึกถึงทีไรก็ยิ้มได้ทุกที^^
กิจกรรมที่3กิจกรรมEmpty Chair ให้นึกถึงคนที่เรารักอยู่ตรงหน้า แล้วจะพูดกับเขาว่าอย่างไร
และกิจกรรมสุดท้ายก่อนจบคาบเรียนกิจกรรมTalk to me คือการให้นักศึกษาพูดกับตัวเอง1ประโยคจากการทำกิจกรรมในวันนี้ ซึ่งฉันได้พูดกับตัวเองว่า "พรุ่งนี้ฉันจะเป็นคนที่ดีกว่าเดิม"
วันนี้กิจกรรมภายฉายทางจิตมีถึง4กิจกรรมด้วยกัน กับนักศึกษา15คน วันนี้ฉันรู้สึกดีกับเพื่อนทุกๆคนมากกว่าเดิม การได้รู้จักกับมุมน่ารัก มุมอ่อนไหว และมุมเศร้าเสียใจของเพื่อน ทำให้ฉันได้เรียนรู้และยอมรับในสิ่งที่ดีและไม่ดีของตนเองรวมทั้งคนอื่นๆ ซึ่งเป็นสิ่งทำได้ไม่ยากเลย หากเรายอมรับในตัวตนของกันและกันได้ ^_______________^
สิ่งที่ได้จากการเรียนในวันนี้คือ เมื่อเขากล้าที่จะเล่าเรื่องราวของเขาไม่ว่าจะเป็นในมุมความสุขหรือมุมที่เศร้าออกมา เราต้องรู้ให้ได้ว่า เขาเลือกที่จะเล่าเรื่องราวนี้ให้เราฟัง เพราะอะไร?และสิ่งหนึ่งที่สำคัญคือ เราต้องยอมรับเรื่องราวที่เขาเล่าออกมาให้ได้ ไม่ว่ามันจะแย่แค่ไหนก็ตาม
ความเห็น (3)
พรุ่งนี้ต้องเป็นวันที่ดีกว่าเดิม..พี่เชื่อ!!ขอบคุณสำหรับบันทึกที่สะท้อนความในใจนะคะ ^ ^
ขอบคุณนะค้าา อาจารย์แอน^_______________^
ห้องนอนปัจจุบัน ได้ไม๊คะ. เผื่อ 5 ขวบ จำไม่ได้