ผิดไปแล้วกับชีวิตในวัยเรียนของครูอ้อย
ความผิดที่จะไม่อาจจะลืม หรือยกโทษให้กันได้นั้นมีมากมายหลายครั้งเหลือเกินในชีวิตของครูอ้อย บัญชีชั่ว กับบัญชีแห่งความดี แยกกันคนละส่วน ครูอ้อยยังคงทำความดีให้หนีความชั่วไปให้ห่าง ก็ไม่พ้นบ่วงแห่งกรรมชั่วที่ได้ทำไว้ แต่ยังมีความเชื่อมั่นว่า ทำความดีแล้วได้ดีตอบแทนเสมอ
ครูอ้อยได้ทำการบ้านส่งอาจารย์ เรื่อง อัตตชีวประวัติของข้าพเจ้า และมีกัลยาณมิตรหลายท่านมีความต้องการจะอ่าน เพื่อช่วยครูอ้อยตรวจเช็คความเรียบร้อยก่อนส่งอาจารย์ในวันที่ 13 พฤศจิกายน 2549 นี้
ดังนั้นท่านผู้อ่าน เมื่ออ่านจบแล้ว กรุณา.....ติ และเพิ่มเติมให้ครูอ้อยด้วยนะ จะเป็นพระคุณอย่างสูง(เพราะเกิดมาก็ไม่เคยเขียนสักที)
ขณะนี้ครูอ้อยได้แยกส่วนของอัตตชีวประวัติครูอ้อย เพื่อจะนำมาเขียนลงในบันทึกและง่ายต่อการอ่านของผู้สนใจ
เรื่องที่เขียนนั้นเป็นตอนๆไป เหมือนหนังจีน
ซึ่งตอนที่ 1 คือ ครูอ้อยในวัยก่อนเรียน เชิญอ่านได้ที่นี่
แต่ตอนต่อไปเป็นตอนที่ 2 คือ ครูอ้อยในวัยเรียน ซึ่งเป็นเรื่องครูอ้อยเรียนในวัยประถมต้น มัธยมต้น มัธยมปลายและอุดมศึกษา
เมื่อจบแล้ว ยังมีอีกหลายตอนค่ะ วัยแห่งความรักก็มี บรื๋อ........
แต่วัยแห่งความรัก ไม่ได้ส่งอาจารย์ กำลังพิจารณาอยู่ว่าควรส่งอาจารย์ดีหรือไม่ หากผู้อ่านแล้ว ช่วยพิจารณาด้วยนะคะว่า ควรนำเข้าไปส่งอาจารย์ ดีหรือไม่ เพราะอะไรด้วยนะคะ
หมายเลขบันทึก: 54801เขียนเมื่อ 16 ตุลาคม 2006 15:45 น. ()แก้ไขเมื่อ 14 มิถุนายน 2012 11:37 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (19)
bright lily
แล้วรูปถ่านสีคล้ำๆ นั่นรูปใครค่ะ
หนูเข้าไปอ่านมาแล้วคะ คำถามคือ..??..ทำไมช่วงท้าย ๆ ของเรื่อง...เหมือนไม่อธิบายรายละเอียดเหมือนตอนต้นหรืออาจจะกลัวว่า...มันยาวเกินไปหรือเปล่าคะ ?? (อันนี้ความคิดเห็นส่วนตัวคะ)
อ้อ..!! ลืมบอกไปคะ ในเรื่อง ครูอ้อยในวัยเรียน คะ ไม่รุ้ว่ารู้สึกไปเองหรือเปล่านะคะ..ที่ตอนท้ายดูเหมือนตัดรายละเอียดออกไป ///..
ค่ะ น้องนิว ครูอ้อยยังไม่ได้ทบทวน แล้วมาอ่านใหม่นะคะ ขอบคุณมากค่ะ ครูอ้อยรีบไปหน่อยค่ะ คืนนี้ครูอ้อยจะเพิ่มเติมค่ะ
- ครูอ้อยเขียนได้สนุกน่าติดตามครับ ผู้อ่านอ่านจนรู้สึกอินเข้าไปในบท อิ อิ
- ผมขออนุญาตแก้ไขข้อความในย่อหน้านี้ครับ รู้สึกเหมือนเครื่องยังไม่ติด ก็เลยตะกุกตะกักนิดหน่อย แต่เนื้อหาดีแล้วครับ
- ที่บ้านครูจงกล ผู้เขียนจำได้ว่า มีเด็กละแวกนั้นหลายคนมาเรียนด้วย มีทั้งผู้หญิงและผู้ชาย แม้ว่าผู้เขียนจะเรียนไม่เก่งแต่ก็นับว่าเป็นเด็กขยันคนหนึ่ง พ่อกับแม่เคยเล่าให้ฟังว่า ผู้เขียนจะพยายามตั้งใจเขียนหนังสือให้ดีที่สุด ถ้าเขียนไม่สวย ก็จะไม่ยอมเลิกเขียนและจะไม่ยอมกินข้าวด้วย (มีเด็กละแวกนั้นมาเรียนมากเลยทั้งหญิงและ
ชาย ผู้เขียนเรียนไม่เก่ง แต่ขยันมาก พ่อแม่เล่าว่า พยายามเขียนให้ดีที่สุด ถ้าไม่ไม่สวย
จะไม่ยอมเลิกเขียนและจะไม่ยอมกินข้าวด้วย) เวลาที่ผู้เขียนชอบที่สุดที่บ้านครูจงกลคือ
ตอนพักกลางวัน แม่ให้สตางค์มา 1 สลึง คือ 25 สตางค์ ไว้ซื้อขนมกิน ขนมของครู
จงกลคือ ข้าวเหนียวตากแห้งและนำมาทอดจนกรอบโรยน้ำตาลและเกลือ เป็นขนมที่
อร่อยมากกว่าขนมที่เป็นถุงๆละ 5 บาทในปัจจุบันนี้เสียอีก เวลาครูจงกลขายขนม ท่าน
ก็จะนำกระดาษสีขาวมาม้วนเป็นกรวยให้พวกเราเด็กๆถือไว้ ท่านก็ค่อยๆบรรจงเอา
ช้อนตักตวงข้าวพองนั้นใส่กรวยพร้อมกับให้พวกเรานับเลขไปด้วย สนุกมาก ผู้เขียน
ชอบขนมนี้มาก วันหนึ่งผู้เขียนเก็บขนมข้าวพองนี้ใส่กระเป๋า ตั้งใจว่าจะเอากลับไปให้แม่กินที่บ้าน แม่จะได้กินขนมอร่อยบ้าง แต่ความที่ผู้เขียนห่อกระดาษไม่เป็น ขนมจึงหกเลอะเทอะอยู่ในกระเป๋า เมื่อกลับไปถึงบ้าน จึงถูกแม่ดุ เพราะแม่ไม่รู้เจตนาของผู้เขียน ว่าต้องการให้แม่ได้ชิมขนมอร่อย แต่ผู้เขียนก็พูดไม่เป็น (บางวันครูอ้อยเก็บใส่กระเป๋ามาให้แม่กินด้วย แต่ห่อไม่เป็นจึงหกใส่
กระเป๋าเลอะเทอะ แล้วแม่ก็ดุด้วย เพราะแม่ไม่รู้เจตนาว่าผู้เขียนจะนำขนมมาให้แม่กิน
ให้รู้ว่าขนมอร่อย แต่ผู้เขียนพูดไม่เป็น) - ในย่อหน้านี้มีชื่อครูอ้อยติดมาด้วย ครูอ้อยลองใช้คำสั่ง Find หรือ Replace ในโปรแกรม word ก็ได้ ค้นหาดูว่ามีชื่อครูอ้อยติดไปด้วยกี่คำ
- ครูอ้อยเล่าได้สนุกครับ ชวนติดตามดีมาก
- ในตอนท้ายเรื่องความผิดพลาดที่เกิดขึ้น ผมไม่แน่ใจว่าครูอ้อยจะขยายความต่อหรือไม่ เพราะเนื้อหาที่กล่าวถึง ยังไม่ทราบว่าเป็นเรื่องอะไร มีสาเหตุจากอะไร ดำเนินไปแบบไหน รู้แต่เพียงว่ามีปัญหาเท่านั้น หากครูอ้อยไม่ต้องการขยายความต่อ ก็น่าจะตัดส่วนที่เกี่ยวข้องกับปัญหานี้ออกทั้งหมดครับ แต่ถ้าจะขยายความต่อ ผมว่าน่าติดตามดีครับ เสียดายว่าหน้ากระดาษหมดเสียแล้ว ต้องติดตามตอนต่อไป แล้วอย่างนี้ต้องไปกางมุ้งรอเวลาหนังสือจะออกหรือเปล่าครับ
คุณไมโตคะ
- ครูอ้อยมีความสุขมากที่มีคนชอบการเขียนและมีความสุขที่สุดที่ติเตียนมาด้วย แก้ไขให้ด้วย
- ถ้าคุณไมโตอยากให้ครูอ้อยขยายความตอนท้าย ครูอ้อยก็ขยายเสร็จแล้วนะคะ
- ลองเข้ามาอ่านอีกครั้ง น้องนิวก็ติเหมือนกันค่ะ ครูอ้อยก็เข้าไปอ่านและรู้สึกว่า กินแบบไม่อิ่ม
- ครูอ้อยเติมตามคำเรียกร้อง
- และจะแก้ไขอีกตอนที่คุณไมโตโพสต์มานะคะ
- อ่านจบแล้ว ชังขี้หน้าครูอ้อยหรือเปล่าคะ
- คุณไมโตเข้าไปอ่านใน 212 cafe รักแรกของครูอ้อยหรือยังคะ
- ขอบคุณมากนะคะ
- ครูอ้อยน่าจะขยายความเพิ่มอีกนิดนะในหน้าสุดท้ายว่า อะไรทำให้ครูอ้อยคิดได้ว่า เรื่องนี้เพื่อนของครูอ้อยช่วยอะไรไม่ได้ คนที่ช่วยได้ครูตัวครูอ้อยเอง
- ที่ครูอ้อยขยายความเรื่องปัญหานั้น ตอนนี้ชัดเจนแล้วครับ ทราบที่ไป ที่มาชัดเจน เขียนได้ดีมากครับ อ่านสนุกครับ
- ไปอ่านในบล็อก 212 cafe แล้วครับ
- ผมว่าครูอ้อยเขียนได้น่ารักมากครับ บรรยายได้เห็นภาพชัดเจนครับ จนผมอดนึกย้อนไปว่าผมจะเขียน รักแรกของผมได้น่าประทับใจเท่าของครูอ้อยมั้ย,,,,,ได้แต่ย้อนคิดครับ เพราะว่าคงไม่มีความสามารถบรรยายได้เห็นภาพชัดเจนอย่างครูอ้อยแน่
- ต่อให้ผมเขียนรักครั้งสุดท้ายกับคุณสมจิน ก็คิดว่ายังไงก็ไม่สามารถเทียบเคียงได้เท่ากับที่ครูอ้อยเขียนครับ ขอชื่นชมจากใจจริง
คุณไมโตคะ
- ขอบคุณนะคะที่ให้ความสนใจกับบันทึกและเก็บมันไว้เป็นพิเศษ ครูอ้อยได้เข้าไปดูในรวมบล็อกของคุณไมโตเห็นบันทึกของครูอ้อยอยู่ 2 บล็อก
- จริงๆแล้วครูอ้อยมีบล็อกตั้ง 12 บล็อก
- มิน่าเล่า บางบันทึกในบล็อกอื่นๆคุณไมโตไม่ได้เข้ามาอ่านและให้ความเห็น
- คงมีแต่บันทึกปริญญาเอกและบันทุกครูสิริพรเท่านั้น
- สมน้ำหน้าจาก12 ได้แค่ 2 คะแนนเอง อิอิ
สวัสดีตอนเช้าครับครูอ้อย
- แม้ว่าครูอ้อยจะเขียนบล็อกมากถึง 12 บล็อกก็ตาม แต่ละบล็อกจะมีหัวข้อชัดเจน ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องทางเทคนิคที่เกี่ยวข้องกับการเป็นครู หรืออื่นๆ ซึ่งค่อนข้างห่างจากอาชีพและความสนใจของผม กลัวว่าจะหน้าแตกถ้าเข้าไปให้ความเห็นที่เป็นเรื่องทางเทคนิค เพราะบันทึกของครูอ้อยมีคนที่ติดตามค่อนข้างมาก แล้วผมก็มักจะมีความคิดอะไรแปลกๆที่ไม่ค่อยจะเกาะกลุ่มไปกลับชาวบ้านในบางครั้ง.....แฮ่ แฮ่
- ไม่ได้หมายความว่า 12 แต้มแล้วครูอ้อยได้ 2 แต้มครับ ถ้าผมให้คะแนน ครูอ้อยควรจะได้เต็ม 100 ในทุกบล็อกครับ โดยเฉพาะสุดท้ายในบันทึกเรื่อง รักแรกของครูอ้อย ซึ่งเป็นเรื่องในอดีตกว่า 40 ปีที่ผ่านมา เป็นเรื่องที่ผมประทับใจที่สุดในจำนวนเรื่องเล่าทั้งหมดของครูอ้อย
- ตอนทำกลุ่มบล็อกนั้น ผมเลือกจากบล็อกของครูอ้อย ที่ active ที่สุดครับ
คุณไมโตคะ
- คุณได้อ่านฉบับที่ 4 วัยทำงานของครูอ้อยหรือยังคะ ถ้าคุณไมโตได้อ่านแล้ว จะต้องมีคำถามกลับมาหาครูอ้อยมากมาย
- แสดงว่าคุณไมโตเป็นแฟนพันธ์แท้ของบันทึกครูอ้อยใช่ใหม ถึงได้ติดตามไปทุกบล็อกของครูอ้อย
- แต่ความจริงครูอ้อยชอบและต้องการความคิดแปลกแหวกแนวที่ไม่ได้อยู่ในวงการเดียวกัน ครูอ้อยยิ่งชอบ แบบจะมองแบบ bird eye view ซึ่งจะนำไปประยุกต์ ปรับเปลี่ยนได้ดีมากเลยค่ะ คุณไมโต
- วันนี้ครูอ้อยคงเสร็จสิ้นอัตตชีวประวัติ จะเรียนถามคุณไมโตผู้หยั่งรู้ ว่า ในอนาคตเมื่อเรียนจบ ป.เอก ครูอ้อยจะทำอะไรดี เอาคำตอบที่ดีกว่า " เลี้ยงหลาน" นะคะ อิอิ แบบครูอ้อย หน้าตาแบบนี้ ความรู้ความสามารถแบบนี้ บางทีต้องถามกระจกหกด้านนะคะ อิอิ
- ครูอ้อยติดตรงนี้ เขียนต่อไปไม่ได้
- ขอบคุณค่ะ
- ผมอาจจะทำให้ครูอ้อยแปลกใจอีกแล้ว เพราะผมไม่มีคำถามครับ
- ความที่ผมไม่ได้อยู่ในวงการครู ผมเองอาจจะไม่สามารถมองภาพในอนาคตของครูอ้อยได้ชัดเจนนัก ซึ่งครูอ้อยน่าจะเป็นคนตอบคำถามนี้ได้ดีที่สุดครับ
- เพียงแต่มุมมองของผม ผมคิดว่า ถ้ามองว่าครูอ้อยมีความรู้ในเรื่องต่างๆมากมาย แล้วครูอ้อยจะเอาความรู้ต่างๆที่ครูอ้อยมีมาใช้ประโยชน์ในเรื่องอะไรบ้าง นั่นจะเป็นคำตอบของครูอ้อย ส่วนใหญ่ที่ผมเห็นได้แก่
- ความสามารถด้านการบริหาร หมายถึงเอาไปใช้อะไรในด้านนี้บ้าง อาจรวมถึงการพัฒนางานประจำด้านการเรียนการสอนด้วย
- ความสามารถด้านการวิจัย จะทำวิจัยทางด้านไหนต่อไป
- ความสามารถเป็นที่ประจักษ์ และเป็นที่ยอมรับในวงวิชาชีพ อย่างการเป็นวิทยากร เป็นต้น
คุณไมโตคะ
- ครูอ้อยอยากไปอยู่ต่างจังหวัด หลังจากเกษียณอายุราชการแล้ว ครูอ้อยอยากทำงานอยู่กับธรรมชาติมากที่สุด ธรรมชาติของคนไม่เอาแล้ว ครูอ้อยอยากท่องเที่ยวไปทั่วประเทศและทำงานด้วย
- ทั้ง 3 ประการที่เป็นมุมมองของคุณไมโต เพื่อนๆก็มองแบบนั้น
- ครูอ้อยยังไม่แน่ชัด ซึ่งแล้วแต่ปัจจัย และตัวแปร คุณไมโต คิดว่าที่ครูอ้อยพูดมาทั้งหมดนี้น่าจะเป็นประเด็นในการเขียน เรื่อง ชีวิตหลังเกษียณอายุราชการ ได้ใหมคะ
- ทั้งสามหัวข้อนั้น เป็นเรื่องการใช้ประโยชน์จากความรู้ที่เรามีอยู่ คือจะทำอะไรต่อไปในอนาคต
- ส่วนชีวิตหลังเกษียณ เป็นอีกเรื่องหนึ่งครับ ส่วนใหญ่ก็กลับบ้าน เลี้ยงหลาน อยู่กับธรรมชาติ เขียนหนังสือ อุทิศตัวให้กับสาธารณประโยชน์โดยการเป็นวิทยากร มีธุรกิจเล็กๆที่อยากทำและไม่หวังประโยชน์ด้านกำไรตอบแทนเป็นที่ตั้ง เดินทางท่องเที่ยว ฯลฯ ผมเองไม่เคยคิดเรื่องไกลมาถึงขนาดนี้ ก็เลยอาจช่วยครูอ้อยได้ไม่มาก
คุณไมโตคะ
- ครูอ้อยมีนิสัยเสียอยู่หลายอย่าง ในจำนวนนิสัยเสียนั้นมีอยู่หนึ่งอย่างคือ
ถ้าคิดอะไรแล้วต้องทำให้ได้ ครูอ้อยเลยไม่อยากคิดไงล่ะคะ
- ทีนี้ปัญหาคือ อาจารย์ให้ทุกคนคิด หนักใจจัง วันนี้จะเขียนออกใหมนี่ ไปนั่งใต้ต้นไม้ใหญ่ก่อนดีกว่า ลามั้ง
- เท่าที่คุณไมโตเป็นเพื่อนคู่คิดให้ครูอ้อยนี่ก็ดีมากมายแล้ว
- ตอนนี้อาจจะมีใครเล่นซ่อนแอบแต่ไม่ยอมออกมาแปะกับครูอ้อยอย่างน้อย 3 คนค่ะ อิอิ
- เรื่องแผนระยะยาวของชีวิต นี้ เป็นเรื่องเล็กๆครับ ต้องยกให้คุณสมจินคิด ส่วนผมเอาไว้คิดเรื่องใหญ่ๆ อย่างเช่น วันนี้กินอะไรดี เป็นต้นครับ อิ อิ
คุณไมโตคะ
- บางเรื่อง บางอย่างในชีวิตเรานะคะ ถึงแม้จะวางแผนมาอย่างดี เมื่อพลาดแล้วเราก็ควรจะมีแผนสอง
- แต่สำหรับครูอ้อยไม่สามารถจะวางแผนได้เลย เราเชื่อเรื่องของบาปบุญ และกรรมเวร
- ที่อยู่มานี่ก็เพื่อ..สนองคุณ เพื่อล้างหนี้ และทำดีสะสมค่ะ
บันทึกนี้ ก็ยังดีดีเลย อืมมม..ผ่านไปซิ
ผิดจริงหรือ..แล้วใครถูก