โรงเรียนแห่งความสุข
ความสุข คือ สิ่งที่ทุกคนปรารถนาเฝ้าเสาะแสวงหา ไขว่คว้าและครอบครอง
พ่อแม่อยากให้ลูกมีความสุข ครูอาจารย์อยากเห็นลูกศิษย์ของตนร่าเริงแจ่มใสและมีความสุข
ความสุขหรือสุขพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542นิยามว่า ความสบายกายสบายใจคือ ความรู้สึกหรืออารมณ์ประเภทหนึ่ง
มีหลายระดับตั้งแต่ความสบายใจเล็กน้อยหรือความพอใจ จนถึงความเพลิดเพลินหรือเต็มไปด้วยความสนุก
กิติยวดี บุญซื่อ ได้นําเสนอทฤษฎีการเรียนรู้อย่างมีความสุข
โดยสรุปสาระสําคัญไว้ว่า “การเรียนรู้อย่างมีความสุขจะต้องมีแนวคิดพื้นฐานเกิดจากการสร้างความรักและความศรัทธาให้กับนักเรียน
เพราะศรัทธาเป็นจุดเริ่มต้นของการเรียนรู้ที่ดีที่สุด การเรียนรู้ที่ดีเกิดจากการได้สัมผัสและสัมพันธ์กับของจริงและธรรมชาติ
การเปิดโอกาสให้นักเรียนได้เรียนรู้ตนเองและบุคคลรอบข้าง ช่วยให้เขาปรับตัวได้อย่างเหมาะสมกับสิ่งแวดล้อมรอบตัว”
ความสุขของคนทุกคนมักแสดงออกผ่านรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ การกระโดดโลดเต้น หรือการปรบมือแสดงความยินดี โรงเรียนแห่งความสุขย่อมสร้างรอยยิ้มให้เกิดบนใบหน้าของนักเรียนทุกคนได้ เพราะเป้าหมายของโรงเรียนแห่งความสุขมุ่งหวังให้นักเรียนมีความสุขเมื่อมาโรงเรียน หรือมีความสุขในการเรียนในห้องเรียน และการปฏิบัติกิจกรรมต่าง ๆ เกี่ยวกับการเรียนการสอน เด็กสามารถมีความสุขได้ไม่ยาก ด้วยวัยที่ยังอิสระ ปลอดโปร่งจากความคิดที่ตีกรอบ และมุมมองต่อโลกที่สดใส ความสุขของเด็กจึงเกิดจากการรับรู้ในตัวเด็กเองและจากผู้คนแวดล้อมที่เข้าใจความเป็นเด็กที่อยู่ในตัวเด็กทุกคน ความสุขที่เกิดขึ้นจากการไปโรงเรียนเริ่มที่ครูผู้สอน ถ้าครูผู้สอนอารมณ์ดี จิตใจดี เด็กจะมีความสุขทำให้เกิดความสนใจในการเรียน ทำให้อยากเรียน อยากมาโรงเรียนทุกวัน เพราะมีความสุขกับการได้มาโรงเรียน เด็กทุกคนมีความคิดสร้างสรรค์ และความกระตือรือร้นที่จะเรียนรู้ได้มากมาย การกระตุ้นให้เด็กมีความสุข ส่งเสริมให้เด็กได้คิดอย่างอิสระ มีความสุขที่ได้นำเสนอความคิด วิธีการหาคำตอบให้เหมาะสมกับความคิด ประสบการณ์ของตน และพัฒนาความสามารถที่มีอยู่ให้เต็มศักยภาพ โดยผ่านกระบวนการเรียนรู้อย่างมีความสุข นอกจากนั้นการจัดบรรยากาศที่เอื้อต่อการเรียนรู้ก็ส่งผลให้เด็กเกิดความสุขกับการเรียนด้วยเช่นกัน อีกทั้งมีส่วนจูงใจให้เด็กอยากมาโรงเรียน อยากร่วมกิจกรรมการเรียนการสอนในห้องเรียน ส่งผลให้เกิดโรงเรียนแห่งความสุขขึ้นในใจของเด็กแล้ว
สรุปได้ว่า โรงเรียนแห่งความสุขนั้นไม่ได้อยู่ที่อาคารสถานที่ของโรงเรียนที่ใหญ่โต โอ่อ่า ทันสมัย แต่อยู่ที่ครูซึ่งเป็นผู้ใหญ่ที่ใกล้ชิดเด็กที่สุดในโรงเรียน เนื่องจากครูเป็นผู้จัดกิจกรรมการเรียนการสอนให้กับเด็ก และอยู่ร่วมกับเด็กตลอดเวลาในโรงเรียน การที่ครูมีความเมตตาจริงใจและอ่อนโยนต่อเด็กทุกคนโดยทั่วถึงกัน ทำให้เด็กเกิดความรักศรัทธาและไว้วางใจ ก่อให้เกิดความสุข ส่งผลให้เด็กมีจิตใจพร้อมในการเรียนรู้บวกกับการจัดบรรยากาศที่เอื้อต่อการเรียนรู้ของครูแล้ว ย่อมส่งผลให้เด็กเกิดความสุข สนุกในการเรียน อยากมาโรงเรียน เพราะโรงเรียนแห่งความสุขได้เกิดขึ้นภายในใจดวงน้อย ๆ ของเด็กแล้วนั่นเอง
ความเห็น (3)
ชอบค่ะ..." โรงเรียนแห่งความสุขนั้นไม่ได้อยู่ที่อาคารสถานที่ของโรงเรียนที่ใหญ่โต โอ่อ่า ทันสมัย แต่อยู่ที่ครูซึ่งเป็นผู้ใหญ่ที่ใกล้ชิดเด็กที่สุดในโรงเรียน"
เสาวลักษณ์ เทพวารินทร์
ดีค่ะ....ที่ไหนมีความสุขที่นั้นประสบความสำเร็จ