อานิสงค์การประพฤติธรรม

  ความประพฤติธรรม ๑๐ ประการ คือ กุศลกรรมบท

 

ได้แก่

1. การเว้นจากการฆ่าสัตว์

2. การเว้นจากการลักทรัพย์

3. การเว้นจากการประพฤติผิดในกาม

4. การเว้นจากการพูดคำไม่เป็นจริง

5. การเว้นจากการพูดคำหยาบคาย

6. การเว้นจากการพูดยุยงให้คนแตกสามัคคี

7. การเว้นจากการพูดไร้สาระ

8. การเว้นจากความคิดอยากได้ทรัพย์สินของคนอื่น

9. การเว้นจากการผูกโกรธ คิดร้าย พยาบาท

10. การเว้นจากความเห็นผิด เชื่อกรรม ผลของกรรม และคำสอนของพระพุทธเจ้า

อานิสงส์ของความประพฤติดังกล่าว

 

มหาบุรุษย่อมให้อภัยทานแก่สรรพสัตว์ด้วยไม่ประพฤติเบียดเบียน.ยังเมตตาภาวนาให้สมบูรณ์โดยไม่ยาก. ย่อมบรรลุอานิสงส์เมตตา ๑๑ ประการ.มีอาพาธน้อย ไม่ป่วยเจ็บ มีอายุยืน มีสุขมากย่อมถึงลักษณวิเศษ. และตัดวาสนาอันเป็นโทษได้.

อนึ่ง เพราะไม่ลักทรัพย์จึงได้โภคสมบัติอันไม่ทั่วไปด้วยโจรเป็นต้น.คนอื่นไม่รังเกียจ เป็นที่รัก เป็นที่ชอบใจ น่าคบหามีใจไม่ข้องวิภวสมบัติ ชอบบริจาค และตัดวาสนาอันเป็นโลภะได้.

เพราะไม่ประพฤติผิดพรหมจรรย์จึงเป็นผู้ไม่โลเลมีกายใจสงบ.เป็นที่รักเป็นที่ชอบใจ ไม่เป็นที่รังเกียจของสัตว์ทั้งหลาย. กิตติศัพท์อันงามของเขาย่อมฟุ้งไป.ไม่มีจิตข้องในมาตุคามทั้งหลาย มีอัธยาศัยไม่โลภ.มากไปด้วยเนกขัมมะย่อมได้ลักษณะวิเศษและตัดวาสนาอันเป็นโลภะได้.

เพราะไม่พูดเท็จจึงเป็นประมาณของสัตว์ทั้งหลาย เป็นที่เชื่อถือได้ไว้ใจได้มีถ้อยคำควรถือได้.เป็นที่รัก เป็นที่ชอบใจของทวยเทพ. มีปากหอมรักษากายสมาจาร วจีสมาจาร.ย่อมได้ลักษณวิเศษ.และตัดวาสนาอันเป็นกิเลสได้.

เพราะไม่พูดส่อเสียดจึงมีกายไม่แตกแยก มีบริวารไม่แตกแยก แม้ด้วยความพยายามของคนอื่น.มีเสียงไม่แตกแยกในพระสัทธรรม.มีมิตร มั่นคง เป็นที่รักของสัตว์ทั้งหลายโดยส่วนเดียวดุจสะสมไว้ในระหว่างภพ มากด้วยความไม่เศร้าหมอง.

เพราะไม่พูดหยาบ จึงเป็นที่รัก เป็นที่ชอบใจของสัตว์ทั้งหลาย มีปกติอยู่เป็นสุข พูดเพราะ น่ายกย่อง มีเสียงเพราะ

เพราะไม่พูดเพ้อเจ้อจึงเป็นที่รัก เป็นที่ชอบใจ น่าเคารพ น่ายกย่องของสัตว์ทั้งหลาย มีถ้อยคำควรเชื่อถือได้ พูดพอประมาณ. ถึงความเป็นผู้มีศักดิ์และอานุภาพมากเพราะไม่พูดเพ้อเจ้อ.ฉลาดในการแก้ปัญหาด้วยปฏิภาณฉับพลัน.

เพราะเป็นผู้ไม่โลภ จึงมีลาภที่ต้องการ.ได้ความชอบใจในโภคะมากมาย. เป็นที่ยอมรับของกษัตริย์มหาศาลเป็นต้น. ข้าศึกครอบงำไม่ได้.ไม่ถึงความเป็นผู้มีอินทรีย์พิกลพิการ.

เพราะไม่พยาบาทจึงเป็นผู้ดูน่ารัก. เป็นที่ยกย่องของสัตว์ทั้งหลาย ให้สัตว์เลื่อมใสโดยไม่ยาก เพราะเป็นผู้พอใจยิ่งในประโยชน์ของผู้อื่น.อนึ่งเป็นผู้มีสภาวะไม่เศร้าหมอง อยู่ด้วยเมตตา. เป็นผู้มีศักดิ์มีอานุภาพมาก.

เพราะเป็นผู้ไม่เห็นผิดจึงย่อมได้สหายดี.แม้จะถึงตัดศีรษะก็ไม่ทำกรรมชั่ว.เป็นผู้ไม่เชื่อมงคลตื่นข่าวเพราะเห็นความที่สัตว์มีกรรมเป็นของตน. ศรัทธาของเราเป็นรากตั้งมั่นในพระสัทธรรม. เชื่อการตรัสรู้ของพระตถาคต.ไม่ยินดีในลัทธิอื่นดุจพระยาหงส์ ไม่ยินดีในที่มีขยะฉะนั้น.

---

คัดลอกข้อความจาก
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย จริยาปิฎก เล่ม ๙ ภาค ๓ - หน้าที่ 631