ชีวิตที่พอเพียง: ๑๗๗๐. การพัฒนามหาวิทยาลัย
บ่ายวันที่ ๑๔ ก.พ. ๕๖ วันแห่งความรัก ผมไปร่วมงานสภามหาวิทยาลัยและสภาคณาจารย์พบประชาคมมหิดล
เรื่อง “ความมั่นคงในการทำงานกับความก้าวหน้าของมหาวิทยาลัย”
วันที่ ๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖ เวลา ๑๓.๐๐ - ๑๖.๐๐ น.
ณ ห้องประชุมประชาสังคมอุดมพัฒน์ สถาบันวิจัยประชากรและสังคม
และกล่าวเปิดงานด้วยหัวข้อ ประชาคมมหิดลกับการขับเคลื่อนความก้าวหน้าของมหาวิทยาลัย โดยผมเตรียมไปบอกที่ประชุมในเวลา ๑๕ นาที ว่าหัวใจคือ ประชาคมประกอบด้วย ๓ หรือ ๔ ฝ่าย ที่หลอมรวมเป็นหัวใจเดียวกัน ขับเคลื่อนฟันฝ่าไปด้วยกัน เพื่อบรรลุเป้าหมายเดียวกันคือพัฒนามหาวิทยาลัยมหิดลให้เป็นมหาวิทยาลัยวิจัยระดับโลก
เอาเข้าจริง ผมใช้เวลาไม่ถึง ๕ นาที จนประธานสภาคณาจารย์ท้วงว่าผมยังไม่ได้กล่าวปาฐกถา ผมยืนยันว่าพูดแล้ว คือพูดเพียงหลักการภาพใหญ่ ส่วนรายละเอียดเนื้อหาลงไปที่สาระสิ่งที่จะทำนั้น อยู่ในส่วนที่ท่านอธิการบดีจะนำเสนอ และจะมีผู้ทรงคุณวุฒิมาอภิปรายกลุ่ม
วิจารณ์ พานิช
๘ ก.พ. ๕๖ ปรับปรุง ๑๙ ก.พ. ๕๖
ความเห็น (3)
ฟันธง ตรงประเด็น ครับ
ตรงประเด็นชัดเจนครับ ม.ราชภัฏอยากได้ยินคำว่า พัฒนามหาวิทยาลัยให้เป็นมหาวิทยาลัยวิจัยเพื่อท้องถิ่น
ม.ล.ชาญโชติ ชมพูนุท
แสดงว่าเขาอยากฟังอาจารย์มากกว่า หรือสื่อไม่ตรงกัน ระดับสภามหาวิทยาลัย ยังเป็นอย่างนี้ ระดับล่างๆลงมาจะเป็นอย่างไรครับ