ให้โอวาทรองผู้ว่าการสำนักงานตรวจเงินแผ่นดิน...

คนเราต้องสร้างความดี เสียสละ ละความเห็นแก่ตัว...

คนเรานี้ส่วนใหญ่รักสุขเกลียดทุกข์ ไม่อยากทำงาน ความคิดแบบนี้เป็นความคิดเห็นที่ผิด เป็นความคิดของคนเห็นแก่ตัว คนเราถ้าคิดอย่างนี้จะมีความสุขไปไม่ได้

คนเราทุกคนเกิดมามีทรัพย์ที่จะต้องได้รับก็คือ ความเกิด ความแก่ ความเจ็บ ความตาย ทุกคนต้องรับสิ่งเหล่านี้ มีทุกข์แน่ เป็นบาปแน่

คนเราเมื่อเราเกลียดทุกข์แล้วจะเอาทุกข์ไปทิ้งไว้ที่ไหน เราจะเอาแต่คนดีแล้วคนชั่วเล่าเราจะเอาไปทิ้งไว้ที่ไหน...

ยกตัวอย่าง... เราไม่ชอบโรคมะเร็ง มะเร็งมันก็ไม่ชอบเรา เมื่อรบกันก็ต้องพังไปทั้งเราทั้งมะเร็ง

คนเรามีงานมีการถือว่าเป็นสิ่งที่ดีเป็นสิ่งที่มีความสุข คนเราถ้าว่างงานมันไม่มีความสุข

คนเราต้องมีความสุขในการทำงาน ต้องเสียสละ เป็นผู้ให้ ถ้าเราไม่คิดอย่างนี้เราต้องทุกข์แน่

อย่าง ดร. (เพื่อนที่มาด้วยกัน) วันนี้จะบรรยาย เราก็ต้องมีความสุขในการบรรยาย ถ้าไม่ได้บรรยายก็ไม่ได้เสียสละ ละความเห็นแก่ตัว อย่าไปคิดว่า “วันนี้จะบรรยายดีหรือเปล่าน๊อ...?”  อย่างนี้แสดงว่าเรา “ติดในดี” ไม่ได้ติดในการเสียสละ หรือวันนี้มีแต่คนใหญ่คนโตมาฟัง ก็ให้คิดว่า “ดีแล้ว เราจะได้เสียสละ”

เราพูดดีๆ พูดเพราะก็ได้ เราเป็นคนดีเป็นคนเก่ง เราต้องรู้จักฟังคนอื่น ถ้าไม่ฟังคนอื่น “เดี๋ยวคางเหลือง” ไม่มีใครคบเรา...

ต้องทำงานเป็นทีม ต้องรู้จักชมคนอื่น “คนดีเก่งมาก ดีมาก” ต้องชมเค้าเก่ง ๆ 

ต้องไม่กลัวความเหนื่อย กลัวความยาก ความลำบาก 

ปัญหาใด ๆ ในโลก อะไรจะเกิดขึ้นให้เกิดเลย ถ้าเรากลัวก็หายใจเข้าหายใจออกให้สบาย เดี๋ยวความกลัวมันก็หายไป 

ถ้ากลัวแสดงว่าเราติดในอดีต ติดในตัวในตน อย่าไปกลัวอุปสรรค กลัวปัญหา เพราะถ้าไม่อย่างนั้นเราจะไม่ได้พัฒนา...

เราต้องพูดดี พูดเพราะ กิริยามารยาทอ่อนหวาน ไม่มีตัวมีตัว เดี๋ยวนี้ตำแหน่งใหญ่ขึ้น จะไปคิดว่ากล้ามใหญ่ขึ้นกว่าเก่า “ไม่ได้...!”

คนเราอย่าไปกลัว... หลักการก็คือ คนเรานี้ต้องพยายามเสียสละ รักษาสิ่งที่ถูกต้อง แต่การรักษาสิ่งที่ถูกต้องนั้นเราจะใช้ความนิ่มนวลอย่างไร ทำอย่างไรถึงไม่แข็งกระด้าง...? บางทีเราก็ต้องนิ่ง ปล่อยให้กาลให้เวลาทำหน้าที่ของมันไป หัดพูด ขอบคุณค่ะ ดีมากค่ะ...

ต้องพิจารณาตัวเอง อย่าไปกลัวอุปสรรคกลัวปัญหา “ปัญหาเราต้องแก้ได้หมด ปัญหาที่แก้ไม่ได้นั้นไม่มี...”

ต้องอาศัยความนิ่ง ใครพูดเราก็ฟัง ฟังเพื่อจะได้รู้อันไหนผิดอันไหนถูก บางทีเราไม่ต้องไปคิด เพราะพูดหลายคนเราก็รู้แล้ว

ดีแล้วได้เป็นคนใหญ่คนโต ยิ่งเราเข้าหาธรรมะเรายิ่งปลอดภัย 

เราต้องคิดเสมอว่า เราทำดีคนเค้าก็อิจฉา เพราะความรู้สึกนึกคิดของคนนั้น เห็นคนอื่นสวยกว่า หล่อกว่า ใหญ่กว่าก็อิจฉา โลกนี้มันก็เป็นอย่างนี้

เราต้องพอใจในสิ่งเหล่านี้ ถ้าไม่พอใจเราก็ไปแก้ตัวสนั่นหวั่นไหว ยอมรับได้ถึงจะดี “ขอบคุณค่ะ มีอะไรให้รับใช้คะ...”

คนเรามันทุกข์กับสิ่งที่จะไม่ได้ตามปรารถนา...

พระพุทธเจ้าท่านให้เราพอใจในความแก่ ความเจ็บ ความตาย ความพลัดพราก ความไม่ได้ตามปรารถนา มันเป็นโอกาสให้เราปรับจิตปรับใจ

รู้จักรอ... “รอได้” คนเราปลูกต้นไม้เดี๋ยวนี้ก็จะให้โตเดี๋ยวนี้ งานนี้งานนั้นก็จะให้ได้เหมือนใจเรา 

ปรับใจของเราให้เย็น... รถติดก็ดีนะ เราจะได้พักผ่อน ไปไม่ทันเอาโทรศัพท์มาโทรก็ได้  “ต้องเย็นลง...” 

คนเรายังนี้ยังไม่ได้นั่งสมาธิก็กลัวปวดแข้งปวดขา “ปวดก็ช่างหัวมัน” ไม่สงบก็ช่างหัวมัน ถ้าอยากให้สงบมันก็ไม่สงบ มันเป็นความปรุงแต่งเป็นความต้องการของเรา

เราเป็นหมอใหญ่ขึ้นอีก เป็นหมอใหญ่ต้องใจเย็น คนเป็นหมอน้อย ๆ หมอใหม่ ๆ เห็นหน้าใครแล้วก็อยากผ่าตัดเลย “ไม่ได้...!”

พระพุทธเจ้าท่านให้เราพยายามแก้ไขตัวเรา เราจะเอาเรื่องรักเรื่องเกลียดเรื่องต่าง ๆ มาไว้ในใจหลายชั่วโมงมันไม่ดี ถ้าเอาไว้หลายชั่วโมงเรามีสิทธิ์เป็นโรคหัวใจ มีสิทธิ์ที่จะเป็นโรคประสาทนะ...

ต้องฉลาดทำงาน ต้องรู้จักแบ่งงานให้คนอื่นเค้าทำ... เพราะทุกคน ถ้าเราบอกว่าเค้าเก่งเค้าก็เก่งทุกคน 

เราต้องอารมณ์เย็นขึ้นอีกนะ เป็นคนปากพกระเบิดไม่ได้นะ...!

เริ่มสวดมนต์ นั่งสมาธิ... อย่าไปถามว่าสวดมนต์แล้วได้อะไร นั่งสมาธิแล้วได้อะไร...? ถามอย่างนี้เรียกว่าคนขี้เกียจขี้คร้าน คนเห็นแก่ตัว เหลือเกิน มีแต่จะเอา...!

ตั้งใจนะ...

โอวาทธรรมคำสั่งสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

ที่องค์พ่อแม่ครูอาจารย์เมตตามอบให้กับรองผู้ว่าการสำนักงานตรวจเงินแผ่นดิน

บ่ายวันศุกร์ที่ ๗ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๕๖

[กิจกรรมบำบัดจิตสังคม]

ขอบคุณมากครับที่ช่วยเติมเต็มความรู้ในบันทึกกิจกรรมบำบัดชีวิต 

เห็นด้วยและขอบคุณที่บันทึกนี้ทำให้ความสุขและความดีของทุกคนเกิดขึ้นได้จริง