ศิลปวัฒนธรรมความรักจากวรรณศิลป์ที่บริสุทธิ์

+++ ศิลปวัฒนธรรมความรักจากวรรณศิลป์ที่บริสุทธิ์+++
สวัสดีเดือนแห่งความรักกันนะคะ อยากนำเสนอเกี่ยวกับวรรณกรรมเรื่องเดียวที่ให้ความสะท้านใจในความรักที่น่าจะพูดถึงในวันนี้นะคะกับเดือนแห่งความรักกันนะคะ "ลิลิตพระลอ" วรรณกรรมที่เป็นวรรณศิลป์บริสุทธิ์ ไม่ใช่วรรณกรรมสังคมไม่ใช่วรรณกรรมประวัติศาสตร์ แต่เป็นวรรณกรรมในเชิงจิตวิทยา ที่จะต้องพิจารณาเป็นพิเศษเกี่ยวกับพฤติกรรมของจิตใจว่าทำไมหนอ? วรรณกรรมเรื่องนี้จึงก่อให้เกิดความสะท้านใจได้ตลอดเรื่อง สิ่งที่ก่อให้เกิดความสะท้านใจนั้นไม่ได้อยู่ที่เนื้อเรื่อง เพราะเรื่องของความรัก ความผิดหวัง และความตายด้วยความรักนั้นเป็นเรื่องที่เกิดขี้นอยู่ทุกวันนะคะ ดังจะเห็นได้จากหนังสือพิมพ์ ข่างสารต่างๆที่มีข่าวการฆ่าตัวตายด้วยความรักเป็นเหตุหรือความผิดหวังที่ทนไม่ได้นะคะ

ลิลิตพระลอ จึงเป็นวรรณกรรมที่ให้กำลังใจต่อสู้กับชีวิตอันมีสุขและทุกข์ระคนกันไป ถ้าจะอ่านวรรณกรรมเรื่องนี้ต้องอ่านเอาความไพเราะอย่างเดียว ด้วยเป็นวรรณศิลป์ที่บริสุทธิ์ ที่นำถ้อยคำมาร้อยกรองประดุจอาภรณ์อันงดงาม สามารถจรุงใจขัดเกลาอารมณ์ธรรมดาให้รื่นเร้าเหนือคำพรรณนาใดๆ ที่เกิดขึ้นในวรรณกรรมไทย นับเป็นวรรณศิลป์ที่บรรยายได้ไพเราะและสะเทือนใจในความร้อนแรงของอารมณ์รักนั้นมีตั้งแต่ต้นและจนบรรทัดสุดท้ายว่า..

"เขาเร่งสาดศรพิษ
 ติดตามกษัตริย์สะพรั่ง
เลือดตกหลั่งถั่งลง
สามพระองค์อิงกัน
ผันหน้าต่อศัตรู
พิศดูดุจนฤมิต
สินชพิตพร้อมกัน
ยืนอยู่ฉันบมิตาย
เขาทั้งหลายกลัวไกล.."

จะเห็นได้ว่า ลิลิตพระลอที่ใช้วรรณศิลป์พรรณนาแสดงความรักทุกส่วนทุกอิริยาบถของผู้เป็นที่รักเรื่องนี้แล้ว จะเข้าใจเรื่องความรักนั้นเป็นฉันใด ทำไมถึงมีอานุภาพถึงชีวิต แม้เรื่องจะจบลงด้วยความตายของตัวเอกในเรื่องสามคนและตัวรองอีกสี่คน ถือเป็นโศกนาฎกรรม แต่เมื่ออ่านจบเรื่องลงก็ไม่ทิ้งความเศร้าให้เหลืออยู่ กลับมีอารมณ์ที่รู้สึกอิ่มเอมและภาคภูมิใจในเชิงศิลปะทั้ง ๆ ที่ความตายนั้นเป็นเรื่องน่าพิศวง โดยพระลอยืนรับลูกธนูอยู่ตรงกลาง มีพระเพื่อน พระแพง ยืนพิงอยู่สองข้างไม่ล้มนอนตายเหมือนคนอื่น...