Good day Toronto 21


เธอเล่าว่าเธอมีบ้านอยู่ที่แคนาดา แต่มันไม่เหมือนบ้านที่ฟิลิปปินส์ เมื่อถึงช่วงเวลาสุดท้าย เธอก็คงกลับมาอยู่ที่ฟิลิปปินส์ มันเหมือนกับว่า spirit ของเธออยู่ที่นั้น

กลับบ้าน

การเดินทางมาดูงานคนเดียวในที่ไกลๆ อย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน มันทำให้ความรู้สึก “คิดถึงบ้าน” ที่เลือนลางไปนาน กลับมาอีกครั้ง ตอนบินมา ก็ไม่คิดอะไรมาก บอกที่บ้านว่าไปทำงานเดี๋ยวก็กลับแล้ว เอาเข้าจริง พออยู่คนเดียวก็อดคิดถึงคนที่บ้านไม่ได้ อาการหนักอยู่ 3- 4 วัน จนรู้สึกไม่ดีแน่ จมอยู่อย่างนี้ ใจมันบินกลับบ้านอยู่เรื่อย เลยต้องทบทวนบทเรียนชาวพุทธตามประสาฉัน อันนี้คือการสอบภาคปฏิบัติของชาวพุทธ ได้ข้อสรุปบอกตัวเองว่า happiness is here and now.It is your choice. เราต้องอยู่กับปัจจุบันขณะ มีความสุขเดี๋ยวนี้ไม่ใช่อดีต หรือรออนาคต คิดได้ก็จบ ไม่ทุกข์ ไม่โอดครวญแล้ว  ฉันก็เบาสบายแล้ว เรียนรู้กับสิ่งที่อยู่ตรงหน้ามากขึ้น มีความสุขกับสิ่งที่เข้ามาในชีวิตแต่ละวันมากขึ้น 1 เดือนเวลาผ่านไปเร็วดี

วันที่เดินทางกลับ เครื่องออก 4 ทุ่ม ช่วงกลางวันเลยเดินทิ้งท้าย เก็บตก จำได้ว่าเคยเดินผ่านตึกเป็นรูปโค้งพระจันทร์เสี้ยว อยู่แถว Dundas square เลยขอลองตะลุย Toronto อีกรอบเวลาเหลือเฟือ


เดินๆ ไปเรื่อยเปื่อย และสุดท้ายก็พลัดหลงจนได้ เดินๆ ได้ยินเสียงเดินพาเหรดตีกลอง เลยเดินตามเสียงไป แล้วก็ค้นพบสิ่งที่ตามหา อาคารรูปโค้งพระจันทร์เสี้ยว ขบวนพาเหรดเป็นของทหารผ่านศึกที่มารวมตัวกันในวันที่ 6 มิถุนายน ซึ่งเป็นวัน D Day ของแคนาดา ทหารผ่านศึกเหล่านี้มาแสดงความรักชาติและพบปะกันที่ลานหน้าที่ว่าการรัฐฯ สังเกตว่าทหารผ่านศึกเหล่านี้ส่วนใหญ่คนผิวขาว


ดูๆ แล้วก็เกิดคำถามในใจ คนใน Toronto ที่พบเจอส่วนหนึ่งเป็นคนที่อพยพย้ายถิ่นจากหลากหลายชาติทั้งผิวขาวผิวดำ มาตั้งรกราก สร้างบ้านพักอยู่ที่นี่ และอยู่กันมานานมีลูกหลานแล้ว (สังเกตตอนนั่งรถไฟใต้ดิน) เขาไม่มาร่วมงานด้วยหรือ แล้วเขารู้สึกว่าเป็นคนชาติไหน และที่ไหนคือบ้านของเขานะ

ไม่ต้องรอคำตอบนาน บังเอิญ ช่วงบินกลับและเปลี่ยนเครื่องที่ฮ่องกง ได้เจอกับหญิงชาวฟิลิปปินส์ที่ลงเครื่องมาพร้อมกันและรอขึ้นรถไฟไปต่อ Gate แต่รถไฟยังไม่เปิดบริการ เคยยืนคุยกัน เขาคิดว่าฉันเป็นคนชาติเดียวกับเขา ฉันก็ว่าไม่ใช่ ฉันเป็นคนไทยมาดูงานที่โตรอนโต เขาเล่าว่าเขาอยู่ที่แคนาดามา 30 ปีแล้ว และได้เป็นประชาชนที่นั้นแล้ว พี่น้องของเธอก็อยู่แคนาดาเกือบหมดแล้ว ฉันเลยถามในสิ่งที่ฉันสงสัย เธอคิดว่าที่ไหนคือบ้านของเธอ เธอเล่าว่าเธอมีบ้านอยู่ที่แคนาดา แต่มันไม่เหมือนบ้านที่ฟิลิปปินส์ เมื่อถึงช่วงเวลาสุดท้าย เธอก็คงกลับมาอยู่ที่ฟิลิปปินส์ มันเหมือนกับว่า spirit ของเธออยู่ที่นั้น จากนั้นเราก็คุยกันเรื่องความหมายของคำว่าบ้าน สนุกดี

คำตอบของเธออาจจะไม่สะท้อนความคิดคนอื่นๆได้ แต่ที่ฉันรู้ บ้านฉันอยู่ที่ไหน หัวใจฉันอยู่ที่ไหน คืนนี้ฉันจะบินได้กลับบ้าน เส้นทางบินนี้จะพาฉันกลับบ้าน



หมายเลขบันทึก: 516808เขียนเมื่อ 19 มกราคม 2013 14:20 น. ()แก้ไขเมื่อ 19 มกราคม 2013 22:36 น. ()สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

ไม่อนุญาตให้แสดงความเห็น
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท