ค่ำคืนนี้ คนดีหลับอยู่ที่ไหน
คืนนี้เป็นคืนแรกที่ให้เฏไปนอนบ้านยาย เพื่อฝึกเฏบ้าง และเฏจะได้เล่นกับน้าในวันเสาร์อาทิตย์ จนถึงตอนนี้เกือบตีหนึ่ง เหตุการณ์ไม่ยากอย่างที่คิด เฏหลับไปประมาณห้าทุ่มกว่า ๆ ซึ่งเป็นเวลาปกติของเฏ น้าบอกว่าจะมีก็แต่นอนบ่นถามหาแม่ ขอให้พาไปส่งบ้านหลายครั้ง เมื่อน้าพยายามบอกว่าเดี่ยวแม่มารับ เฏก็ดูเหมือนจะหลับลงไปได้ ไม่ยากเย็น ด้วยเพราะข้างกายก็มียายกับน้าที่รักเฏ และเฏก็รู้สึกปลอดภัยเมื่ออยู่ใกล้ แม้จะไม่เท่าแม่ก็ตาม
พ่อบอกว่าดูเหมือนจะเป็นการฝึกแม่มากกว่าฝึกเฏ เพราะตัวแม่นั้นกระวนกระวายไม่เป็นอันนอน และคิดไว้ว่าพรุ่งนี้จะไปหาเฏตั้งแต่เช้าตรู่
ความคิดถึงครั้งนี้ทำให้นึกถึงเวลาที่รู้สึกหงุดหงิดเมื่ออยู่กับลูกในบางครั้ง เพราะความรู้สึกยามไม่มีลูกนั้น กลายเป็นบทเรียนสอนใจได้เลยว่า อย่าหงุดหงินในความเป็นเด็กของลูก เพราะความรู้สึกหงุดหงิดเหล่านั้นเทียบกันไม่ได้เลยกับความรู้สึกกระวนกระวายไม่มีลูกอยู่ข้าง ๆ บรรยายยากเย็น ขาดหาย หดหู่ ว้าเหว่ กังวลใจ เป็นความรู้สึกขาดของรัก ที่คุ้นชินอยู่ด้วยกันตลอดเวลา นี่ล่ะความรู้สึกของ "บ่วง" คล้องคอ การตัดนั้นยาก แต่ "เข้าใจ" นั้น พอทำได้
