เบาหวานในเช้าวันศุกร์

วันนี้เวลา ตั้งแต่ 08.00 น.ถึง 09.30 น.พาเพื่อนผู้ป่วยฝึกพลิกฝ่ามือระลึกรู้ลมหายใจของตนเอง

 อธิบาย และสาธิต การหายใจที่ถูกวิธี  ก่อนเริ่มได้มีการทักทายพูดคุยกันเพื่อให้เกิดความเนียน 

และปิดช่องว่างระหว่างด้วยโจทย์ชวนให้นึกคิดถึงว่าเมื่อคืนก่อนหลับหายใจเข้า หรือหายใจออก

ให้มีความรู้สึกที่ดีต่อกัน คลายความวิตกกังวล ปล่อยกายสบายๆ ทำใจให้โล่งสบาย

ด้วยการหายใจเข้า ก็รู้สึกตัว นิ่งก็รู้สึกตัว และหายใจออกก็ให้รู้สึกตัว 

หากมีความคิดจรเข้ามาเช่นกังวลถึงลูกหลานที่ต้องมานั่งรอคอย 

ก็ให้เร่งระลึกรู้ลมหายใจ และปล่อยวางเพื่อวันหน้าจะได้ช่วยตัวเองได้ 

ไม่ต้องให้ลูกหลานมันลำบากใจตามที่กำลังรู้สึกตัว อันที่จริงลูกหลานก็เต็มใจ และห่วงใยถึงได้พามา 

หรือมาเป็นเพื่อน  ผู้ป่วย 4 คนแรกเป็นโรคเบาหวาน   อีก1 คนเป็นหัวใจกับเบาหวาน 

นอกนั้นเป็นผู้ป่วยที่มีสามสหาย(เบาหวานความดันไขมัน) 

มาขอร่วมชีวิตพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย จำนวน 10 คน 

หลังจบกิจกรรมได้ร่วมวัดความดัน ในจำนวนผู้ป่วยกลุ่มนี้มี 1 ราย 

ความดันหลังทำสมาธิบำบัดลดลงทั้งตัวบน ตัวล่าง การเต้นของหัวใจก็ลดลง 

ได้ทำการวัดใหม่อีก 2 ครั้ง รวมเป็น 3 ครั้ง ก็เป็นเช่นเดิม

เพื่อนผู้ป่วยรายนี้ยิ้มแย้มแจ่มใส อารมณ์ดีมากไม่มีความวิตกใด

เฝ้าระวังการลุกขึ้นยืนเห็นการทรงตัวดี และภายหลังถูกส่งตัวไปหาสาเหตุที่ความดันลดลงมาก 

..เออหนอลดลงมากก็น่าเป็นห่วง ขึ้นมากก็ไม่ดี ทุกอย่างบนโลกใบนี้ อะไรที่ธรรมดาๆ พอดีๆ กลางๆ

มันคงดีที่สุดแล้ว 

มีเพียง 1 รายที่นิ้วเท้าพันผ้าผันแผล อยู่ระหว่าการรักษาแผลเบาหวาน 

ความดันสูง ทั้งตัวบนและล่างไม่ลดลง

 แต่การเต้นของหังใจเข้าสู่สภาวะปกติดีกว่าก่อนเริ่มทำสมาธิบำบัด  

ผู้ป่วยที่เหลือมีความดันลดลง สอบถามและสนทนาเพิ่มเติมจึงได้รู้ว่าเป็นผู้ปฏิบัติสมาธิอยู่แล้ว 

เนื่องจากอายุก็สูงวัย การตระหนักรู้ในตนเองก็อาจจะมีอยู่แล้ว ก็เพียงมาปรับวิธีการหายใจ 

และการออกกำลังกายให้เหมาะกับตนเองให้ได้ประโยชน์สูงสุดเท่านั้นเอง 

รวมทั้งการรับความรู้เพื่อดูแลตนเองให้ถูกต้อง ทั้งเรื่องอาหาร การบริหารจิตใจ การออกกำลังกาย 

ทำอย่างมีสติที่จะระลึกรู้ลมหายใจของตนเองให้เป็นไปอย่างเป็นธรรมชาติที่สุด

แม้ว่ากายทุกข์ แต่จิตใจต้องไม่ทุกข์ตามจึงจะได้ชื่อว่าเป็นผู้ฉลาดที่สามารถดูแลตนเอง ให้มีความสุขได้

ขอบคุณค่ะ