เรามีเวรผลัดเปลี่ยนกันไปนั่งรอรับนักเรียนท่องคำศัพท์ภาษาอังกฤษด้วย นอกจากการพูดแนะนำตนเองหน้าชั้นเรียนแล้ว จากบันทึกเรื่อง การพูดแนะนำตนเอง...เป็นเรื่องสำคัญ ครูผู้สอนภาษาอังกฤษ ต้องออกแบบการจัดการเรียนรู้ให้แก่นักเรียนของตนเองที่รับผิดชอบให้มีกิจกรรมที่นักเรียนต้องทำตลอดเวลา หลังจากที่นักเรียนเข้าใจ ปฏิบัติได้กับการออกมาพูดหน้าชั้น ทุกคนเห็นความสำคัญของการพูด และพูดได้แล้ว ที่นี้ครูอ้อยจะนำพานักเรียนสู่สาธารณะชนด้วยการไปท่องคำศัพท์ที่สนามโรงเรียนหรือ กิจกรรมหน้าเสาธงในยามเช้า...ก็ได้
หมายถึง การเรียนรู้นี้ ไม่จำเป็นต้องเรียนกันในห้องสี่เหลี่ยมเท่านั้น นักเรียนต้องเป็นบุคคลที่เรียนรู้ได้ในทุกที่ และทุกเวลา ต้องฝึกตนเองให้เป็นผู้ใฝ่เรียนใฝ่รู้ รู้จักใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์
งานวิจัยในชั้นเรียนที่พัฒนาการเรียนรู้ ที่ได้นำมาใช้พัฒนา เกิดมาจากการพบปัญหาในระหว่างเรียน มีประโยชน์และเห็นคุณค่าจริงๆ หากเราครูผู้สอนใส่ใจ รีบดำเนินการตามที่เห็นสมควร นักเรียนจะได้รับการซ่อมเสริมความรู้ของเขาตามบริบทและความจำเป็น
มีนักเรียนที่มีความพร้อม เดินทางมาโรงเรียนแต่เช้า รู้จักหน้าที่การเป็นนักเรียน เข้าใจว่าการเรียนภาษอังกฤษต้องอดทน ฝึกฝนทุกรูปแบบ หากนักเรียนคิดแบบนี้ได้ ก็มีชัยไปกว่าครึ่ง
ต้องรวบรวมคำศัพท์ให้นักเรียน หาความหมายด้วยตนเอง เป็นการตีตั็วเข้าสู่การฝึกหัดท่องคำศัพท์ และนำไปเสนอหน้าสนามได้เลย
ขอตัวไปเตรียมคำศัพท์ก่อน นะคะ พรุ่งนี้วันจันทร์แล้ว
ทำแบบฝึกสร็จแล้ว วันจันทร์ดิจิตอลพริ้นท์แจกนักเรียน ให้ท่องในห้องก่อน แล้วจึงพาไปท่องที่สนาม
ขอบคุณค่ะ ท่าน sr ที่มอบดอกไม้กำลังใจให้เสมอมา
ขณะนี้ทำแบบฝึกชุดที่ 1 ภาคเรียนที่ 2 ให้กับนักเรียนแล้ว
I did have an English class in Thailand some years (and years) ago. I asked people in the class to make a list --in English-- of things --nouns-- in their own home, another list for things in their street, and another list --verbs-- for what they do every day, and a list --short sentences-- what they did last Songkrant, and so on.
They made many useful lists, and I believed they really learned the words on their lists. Surprisingly, many (most) words were on everyone's lists. Did they share their words? I did not go further to find answers. It was enough that they learned and learned well.
;-)
ครูอ้อยก็รู้สึกนะคะว่า นักเรียนชอบเรียนตามความสนใจมากๆ เช่น ศึกษาเรื่องที่สนใจ ยังไม่กล้าเรียกว่า โครงงาน หนักอยู่ที่ว่า ครูอ้อยต้องปูพื้นฐานความรู้เรื่อง โครงงานให้พวกเขา ด้วยการเรียนไปรู้ไป ทั้งครุและนักเรียน สนุกมากค่ะ
เมื่อเดือนที่แล้ว เราเรียนเรื่อง หมากฝรั่ง เป็นตัวอย่าง สัปดาห์ต่อมา เขาเสนอชื่อเรื่อง แสตมป์ ซึ่งการนำเสนอนี้ คือ proposal นักเรียนเริ่มเข้าใจ แบบง่ายๆ
เดือนนี้ นักเรียนเริ่มขึ้นมาอยู่บนยอดเขา ทุกวิชาเร่งเร้ากิจกรรมก็มาก นักเรียนเลยมีเรื่องเบาๆกับการเรียนภาษาอังกฤษ นั่นคือ Spelling ค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
ขอบคุณค่ะ อาจารย์ตึ๋ง โสภณ เปียสนิท,
ขอบคุณ คุณพี่ เอื้องแซะ, ชี้แนะ ครูอ้อยเสมอมาเลยค่ะ
คิดถึงค่ะ พี่ๆๆน้องๆๆหายไปไหนกันหมด มีแต่คนใหม่ๆ ไม่คุ้นเลย